حج چگونه توطئههاى دشمنان را خنثی می‌کند
گروه جامعه ــ اگر مراسم حج نبود، اين توطئههايى كه ضد همبستگى مسلمانان شده است، آن پيوندهاى وحدتآور را از بين مىبرد؛ وحدتى كه پيامبر اكرم(ص) و مسلمانان صدر اسلام، با خون جگر و بذل جان و مال ايجاد كردند.
به گزارش ایکنا؛ حج، سلوكى جمعى و جهانى است كه منطقه يا ناحيه جغرافيايى خاصى را در برنمىگيرد. اين سلوک جمعى را كه مسلمانان جهان با توجه به تفاوتهاى نژادى، قومى و زبانى هرساله به جا مىآورند، از بالاترين درجه تعامل اجتماعى برخوردار است؛ زيرا مسلمانان جهان كه در قارههاى مختلف زندگى مىكنند، در يك ميقات زمانى و مكانى خاص دور هم جمع مىشوند. همه يک خدا، يك پيامبر، يك كتاب و يك هدف را دنبال مىكنند و همه به انجام دادن اعمالى مىپردازند كه همانند هم است.
همچنين، اين اعمال به گونهاى است كه اگر با دقت به آن نگريسته شود، انسان مىتواند درسهاى با هم زيستن و درک متقابل را بياموزد. از مهمترين آثارى كه حج در سطح بينالملل مىتواند داشته باشد، خنثى كردن توطئههاى دشمنان است.
يكى از اثرات اجتماع سالانه حج، خنثىسازى توطئههاى تفرقهافكنانه دشمنان اسلام است. در چند دهه اخير دشمنان اسلام براى از بين بردن همبستگى مسلمانان از راههاى گوناگون وارد شده‌اند. آنان كوشيدهاند با پاشيدن بذر نفاق، به ويژه ميان دو گروه اصلى اسلام، يعنى شيعه و سنى، آنها را از يكديگر دور كنند؛ در اين راستا كوشيدهاند مذهب شيعه را در جهان منزوى كنند؛ زيرا خط مشى شيعه در طول تاريخ، تكيه بر مكتب اهلبيت(ع) و همكارى نكردن با دستگاههاى جور و ستم بوده است و غرامت اين ستمستيزى و آزادگى را يا در زندانهاى ترسناک اسارت يا بر چوبههاى دار و شهادت پرداختهاند.
متأسفانه پيروان برخى از فرقههاى مذهبى هم يا از روى نادانى يا غرض ورزى همسو با موجى كه دشمن ايجاد كرده است، در حركتاند. ولى واقعيت اين است كه مسلمانان از نظر اختلافات مذهبى به گونهاى نيستند كه نتوانند وحدت داشته باشند، نتوانند با يكديگر برادر و مصداق إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ (حجرات: 10) باشند؛ زيرا خدايى كه همه پرستش مىكنند، يكى است. همه «لا إله إلّاالله» مىگويند. همه به رسالت محمد(ص) ايمان دارند و نبوت او را پايان يافته مىدانند. دين او را خاتم اديان مىشناسند. همه قرآن را كتاب مقدس آسمانى و قانون اساسى خود مىدانند و آن را تلاوت مىكنند. همگى بهسوى يك قبله نماز مىخوانند. با بانگ اذان، مشغول اقامه نماز مىشوند. در يک ماه معين از سال كه ماه رمضان است، روزه مىگيرند و روز عيد فطر و قربان را عيد خود مىشمارند. مراسم حج را مانند هم انجام مىدهند. در حرم خدا اجتماع مىكنند. حتى خاندان نبوت را دوست دارند و به آنان احترام مىكنند. همه اينها كافى است كه دلهاى آنها را به يكديگر پيوند دهد و احساسات برادرى و اخوت اسلامى آنها را برانگيزد.
البته اجتماع سالانه حج مىتواند بيش از موارد ديگر در خنثىسازى توطئههاى دشمنان مؤثر باشد. درست است كه تبليغات شوم مغرضان ميان شيعه و سنى اثر خود را كرده است، ولى بايد دانست كه سالى يكبار چند صد هزار شيعه و سنى دور هم جمع مىشوند كه با اندكى توجه و دقت مىتوانند به آسانى بفهمند كه تحت تأثير تبليغات مغرضانه دشمن بودهاند.
وقتى يك مسلمان شيعى كه در مغز او صدها تبليغ ضد سنى كردهاند، به حج مىرود، سنىهايى را مىبيند كه به على(ع) و فاطمه(س) محبت دارند. صدها سنى را مىبيند كه حتى به ائمه بقيع اداى احترام مىكنند. همچنين سنىهايى كه به حج مىروند مشاهده مىكنند همان شيعهاى كه در گوش او خوانده بودند، اصلا دين ديگرى، قبله ديگرى يا نماز ديگرى دارد، مىآيد در كنار او همان نمازى را مىخواند كه او مىخواند. رو به همان قبلهاى مىايستد كه او مىايستد. همان اعمال حجى را انجام مىدهد كه او انجام مىدهد. وقتى اين مناظر وحدتبخش را برادران شيعه و سنى در موسم حج از يكديگر مشاهده مىكنند، كمتر تبليغات مسموم دشمن مىتواند در ذهن آنها اثر كند؛ به عبارت ديگر، موسم حج، فرصت دروغآزمايى دشمنان اسلام است.
در حقيقت اگر مراسم حج نبود، اين توطئههايى كه ضد همبستگى مسلمانان شده است، آن پيوندهاى وحدتآور را از بين مىبرد؛ وحدتى كه پيامبر اكرم(ص) و مسلمانان صدر اسلام، با خون جگر و بذل جان و مال ايجاد كردند. وحدتى كه حضرت على(ع) با 30 سال حكومت و زندگى همراه با خون دل، امام مجتبى(ع) با پذيرفتن صلح، و ائمه(ع) از امام سجاد(ع) تا امام عسكرى(ع) با تحمل رنجها آن را حمايت و حفاظت كردند.
گفتنى است امروزه حتى استكبار جهانى به اين حقيقت حج؛ «لا يَزالُ الدّينُ قائماً ما قامَتِ الْكَعبةُ؛ مادامى كه خانه كعبه پابرجاست (و به دور آن طواف مىكنند) پيوسته دين برقرار است» پى برده است كه مىتواند در ابعاد مختلف اجتماعى تحول بنيادين در روابط داخلى و صحنه جهانى به وجود آورد.
بنابراين حج، وحدتبخش بين مسلمانان جهان است و اختلاف فتوا در چند موضوع، نمىتواند موجب اختلاف و دلسردى ميان شيعه و سنى شود. چه بسا اهل تسنن يا تشيع نيز ميان خودشان اختلاف فتوا دارند كه براى رفع اين اختلافات هم مىتوان گفتوگو كرد و نيازى به دخالت بيگانگان نيست.
انتهای پیام
