به گزارش ایکنا از خوزستان، استعدادهای قرآنی فروان، مهد قرآن، مهد تواشیح، اینها همه عناوین و القابی است که درباره استان خوزستان شنیده میشود؛ استعدادهایی که همیشه باعث شده مسئولان از آنها باافتخار یاد کنند و از نامشان برای پررنگ شدن نام استان یاد شود.
برتری زنان و مردان خوزستانی در رشتههای مختلف قرآنی بیانگر همین استعداد است که در استان ما سرشار است و این سرشاری همیشه بر زبان مسئولان جاری بوده و هست. استعدادهایی که فقط در جلسات از آنها یاد میشود و زبانی قدردانی!
آنچه در اینجا مهم است و باید به آن پرداخت فراهم شدن زمینه به بار نشستن این استعدادها است همانهایی که بدون هرگونه آموزش در عرصه قرآنی ظهور میکنند و به ثمر مینشینند اما در مشکلات روزگار افول میکنند. 10 ماه از ابتدای سال تاکنون گذشت؛ در طی ماههای گذشته مناسبتهای مذهبی بسیاری را پشت سر گذاشتیم که مسئولان نهادهای قرآنی را مجبور میکرد تا به فکر برنامههای قرآنی باشند، اما مگر قرآن برای فصل و مناسبت خاصی است که فقط به ماه رمضان محدود شود؟!
نهادهای قرآنی در رکودی عجیب به سر میبرند
همواره از پیشکسوتان و رتبهآوران قرآنی شنیدهایم که خواستار حضور مدرسان و داوران مسابقات برای بیشتر و تخصصی شدن آموزشها در استان و بهویژه اهواز شدهاند، اما این حضورها فقط به یک بار در سال بسنده شده و آن هم نه برای آموزش. نهادهای قرآنی در رکودی عجیب به سر میبرند. رکودی که باعث شد در مرکز استان خوزستان حتی یک محفل قرآنی به مناسبت میلاد پیامبر(ص) به منزله مهمترین شخصیت دین اسلام هم برگزار نشود.
هیچکس رونق قرآنی و برگزاری کرسیها تلاوت در دهه هفتاد خورشیدی در اهواز و خوزستان را فراموش نکرده است تا حدی که الگویی برای استانهای دیگر شد و آنها پیشرفت کردند و ما پسرفت. در سالهای اخیر شکل و شمایل برگزاری برنامههای قرآنی هم تغییر کرد؛ دعوت از قاریان بینالمللی و کشوری با هزینههای بالا شاید کار را برای تأمین بودجه سخت کرد اما استان ما همیشه آن قدر استعداد و صدای خوشالحان داشته که نیازی به واردات قاری نباشد!
مدتهاست که مدیران قرآنی استان خوزستان در بیخبری رسانهها میآیند و میروند و هیچگاه هم قصد رسانهای کردن اتفاقاتی را که در حوزه کاریشان رخ میدهد ندارند. کمبود و نقصان در عملکرد نهادهای قرآنی استان بسیار است، اما اگر برنامهای هم در دست اجرا و برگزاری داشته باشند، هیچگاه خود را ملزم به پاسخگویی نمیدانند. هیچوقت نشد که در نشستی با رسانهها از برنامهها، هزینهکردها، بودجهها، اقدامات و مشکلات گفته شود. مدت زیادی است که مدیران قرآنی خود را ملزم به پاسخگویی به رسانهها و بالطبع مردم نمیدانند. حتی اگر اقدامی هم در حال انجام باشد، باز هم رسانهای نمیشود.
برگزاری آزمون و دیگر هیچ
در همه ماههای گذشته سه نهادی که برای اجرای برنامههای قرآنی از وزارتخانهها و یا سازمانهای متبوعشان بودجه دریافت میکنند فقط به اجرای چند برنامه محدود قرآنی اکتفا کردهاند. همان برنامههای هر سالهای که به صورت دستورالعملی از وزارتخانهها و نهادهای متبوع به ادارات کل استانها ابلاغ میشود و آنها هم باید برگزار کنند و جایی برای حمایت از فعالیتهای فعالان قرآنی و مردمی وجود ندارد. برگزاری تکراری و هرساله این برنامهها که بیشتر شکل ظاهری دارد تا بعد محتوایی، باعث شده حتی برگزاری برنامهها برای ما رسانهایها هم قابل پیشبینی باشد. نه استعدادیابی وجود دارد نه سرکشی به جلسات قرآنی نه حضور در جمع دانشآموزان قرآنی و استعدادهای آینده. فقط و فقط برگزاری آزمون و دیگر هیچ.
واضح است که زمستان و یخبندان بر فعالیتهای قرآنی استان خوزستان حاکم شده است؛ استانی که همیشه هر موفقیتی در این زمینه نصیبش شد مسئولان از آن با افتخار یاد کردند، اما هرگز نگفتند که این موفقیت فقط و فقط با تلاش فردی به دست آمد و حمایتی در کار نبود.
شناسایی استعدادهای قرآنی و حمایت از فعالیتهای قرآنی مردمی در هیچیک از برنامههای نهادهای قرآنی دیده نمیشود. برگزاری یک یا دو همایش و دورهمی قرآنی در سال تنها عملکرد این نهادهاست.
در ادامه این نوشتار به اظهارنظر برخی از فعالان و رتبهآوران قرآنی استان اشاره میشود:
عبدالله میاحی، حافظ کل قرآن کریم، گفت: هیچ کس نمیتواند منکر تأثیرگذاری اجرای حافظان قرآن کریم بر نوجوانان و جوانان شود. با حضور حافظان در محافل قرآنی میشود فرهنگ حفظ را نشر داد. حفظ خیلی مظلوم شده است. به خاطر همین هم در مسابقات درجا میزنیم.
سنا منبوهی، قاری قران کریم، گفت: الان محوریت همه نهادها برگزاری مسابقات قرآن شده است در صورتی که خیلی راحت میتوانند بخشی از بودجه و امکانات خود را برای برپایی محافل قرآنی ویژه بانوان اختصاص دهند. مطمئن باشید اگر چنین محافلی برگزار شود حتماً خانمها استقبال میکنند. من هر جا که میروم خانمها علاقه نشان میدهند و میخواهند آموزش ببیند اما علم تلاوت قرآن را بلد نیستند.
همه ما همسطح هستیم
محمدجواد محمدیمجد، حافظ کل قرآن کریم، گفت: در استان ما جلسهای که حافظان دور هم جمع شوند و ارائه محفوظاتشان را چکشکاری کنند و شخصیتی که مثل یک پدر همه حافظان را دور هم جمع کند، وجود ندارد. بیشتر حفاظ خوزستانی در عرض هم هستند و همه ما همسطح هستیم. احساس نیازی در حافظان وجود ندارد برای اینکه در جلسات حضور پیدا کنند و بخواهند علاوه بر دانستههای خود بیشتر بیاموزند.
باقر سواری سرپرست گروه تواشیح میعاد اهواز بیان کرد: تمرینات برای مسابقات واقعاً طاقتفرسات. از همه قدردانی میکنم به جز مسئولان. متأسفانه ما فراموششدگانیم و هیچ کاری برای تواشیح نکردند. از روزی که اول شدیم هیچ کدام از مسئولان سازمانهای فرهنگی استان خوزستان حتی یک پیام تبریک هم برایمان ارسال نکردند. فقط خانوادههایمان به استقبال ما آمدند. هزینه سفر به اراک را هم از جیب خودمان دادیم. ما هم هیچ انتظار تبریک و کمک و همراهی از مسئولان نداریم.
اینها بخشی از گفتهها و نظرات فعالان قرآنی استان است که همگی رتبههای برتر کشوری و بینالمللی و تجربه سفر به کشورهای مسلمان و غیرمسلمان را دارند؛ با همه تلاششان و کسب رتبههای برتر، باز هم هیچ حمایتی از آنها نمیشود.
حال چه باید کرد؟ سؤالی که باید پرسید این است که برای مقابله با یخبندان فعالیتها و برنامههای قرآنی بزرگ در استان خوزستان چه باید کرد؟ چرا تشکیل شورای قرآن به یکبار در سال محدود شده و چرا در شورای فرهنگ عمومی از قرآن نامی برده نمیشود؟ این تلنگر به همه مسئولان وارد است که نسل قرآنی استان خوزستان تا محدوده سنی خاصی میتواند قاری و تواشیحخوان و حافظ بماند با بالا رفتن سن همه آن انرژی روزهای جوانی کم و کمتر میشود و دیگر نمیتوان انتظار آن بالندگی را داشت. بنابراین به نسل نویی از قرآنیان رتبهآور نیاز داریم.
انتهای پیام
حالا باید قدر شخصیت های فعال مثل آقای دکتر بیت مشعل را شناخت. قطعا شخصی مانند او می تواند این یخ را بشکند... راستی ایکنای عزیز از ایشان خبری دارید؟