Müslümanların Fransa'dan göç etmesinin temel nedeni ayrımcılıktır
New York Times göre, Sabri Louatah, güneydoğu Fransa’da doğan ve memleketinden bahseden Fransız bir yazardır. Yaklaşan cumhurbaşkanlığı seçim kampanyasını yakından izliyor.
Ama Sabri tüm işlerini Philadelphia'dan gerçekleştiriyor. 2015'te Fransa'da İslamcı aşırılık yanlıları tarafından düzenlenen ve çok sayıda insanı öldüren ve ülkede büyük hasara yol açan saldırıların ardından soruşturmaya başlanan bir şehir. Tüm Fransız Müslümanlara karşı duygular şiddetlendikçe, orada artık kendini güvende hissetmiyordu. Bir gün ona tükürdüler ve "Pis Arap!" dediler.
Cezayirli Müslüman göçmenlerin torunu olan Sabri, şunları söyledi: Beni Fransa'dan uzaklaştıran aslında 2015 saldırılarıydı çünkü bizi affetmeyeceklerini anladım. Doğu Sahili'nde (ABD) büyük bir demokratik şehirde yaşadığınızda, Paris'ten daha huzurlusunuz
Nisan seçimleri öncesinde, oyların yaklaşık yüzde 50'sini alması beklenen Emmanuel Macron'un üç ana rakibi, Fransız halkının diğer ülkelerden gelen sivil saldırılarla karşı karşıya kalarak medeniyet tarafından tehdit edileceğinden korkarak göç karşıtı kampanyalar başlattı. Fransa'ya gerçek göç çoğu Avrupa ülkesinin gerisinde kalsa bile, bu onların gündeminin en üstünde yer alıyor.
Tartışılması zor bir sorun göçmenliktir. Fransa yıllardır daha fazla dinamizm ve başka yerlerde fırsatlar arayan yüksek eğitimli profesyonelleri kaybetti. Ancak akademik araştırmacılara göre, ayrımcılığın önemli bir baskı faktörü olduğunu söyleyen önyargı, güvenlik ve Fransa'ya ait olma duygusuyla ilgili taciz edici sorular nedeniyle ayrılmak zorunda hisseden artan sayıda Fransız Müslüman var.
Bu konu politikacılar ve haber medyası tarafından dikkate alınmadı. Araştırmacılar söylediğinde bile, Fransa'nın en büyük azınlık gruplarının en başarılıları için bile ilerleme yolu sağlamadaki başarısızlığını gösteriyor. Beyin göçü, başarılı entegrasyon için bir model olarak hareket edebilecek kişilerden geliyor.
Lille Üniversitesi Siyaset Bilimi, Kamu Hukuku ve Sosyoloji Merkezi'nde profesör olan Olivier Esteves, 900 Fransız Müslüman göçmenle anket yaptı ve 130 tanesiyle ayrıntılı olarak görüşerek ‘’ Bu insanlar nihayetinde Kanada veya İngiliz ekonomisine katkıda bulunur. Fransa gerçekten kendi ayağına ateş ediyor.’’ dedi.
Ülke nüfusunun yaklaşık yüzde 10'unu oluşturan Fransız Müslümanları, gerçek sesleri nadiren duyulsa da seçim kampanyasında tuhaf bir rol oynuyor. Sadece 2015 ve 2016 saldırılarının yüzlerce kişinin ölümüne neden olduğu kalıcı yaraların bir işareti değil, aynı zamanda Fransa'nın kimlik sorunları ve eski sömürgeleriyle çözülmemiş bağları üzerindeki uzun mücadelesine de işaret ediyor.
Fransız Müslümanlar, şu anda aşırı sağ lider Marine Le Pen ile ittifak halinde olan merkez sağ adayı Valerie Packers'ın "Fransız olmayan bölgeler" gibi kışkırtıcı ifadelerini kınıyor. Bir televizyon uzmanı ve aşırı sağcı aday olan Eric Zemour da işverenlerin siyahlara ve Araplara iş vermeyi reddetme hakkına sahip olduğunu söyledi.
Sabri ve diğerlerinin yaşadığı yerler, İngiltere ve ABD dahil, Müslümanlar veya diğer azınlık grupları için ayrımcılık cennetleri değiller, ancak görüşülen kişiler hala daha fazla fırsat ve kabul gördüklerini söylediler. Bazıları, Fransız oldukları gibi basit bir gerçeğin ilk kez Fransa dışında sorgulanmadığını söyledi.
Paris'in kenar mahallelerinde göçmen ailesiyle birlikte büyüyen 46 yaşındaki Ammar Macros, "Yalnızca yurtdışında Fransızım. Fransız bir kadınla evliyim. Fransızca konuşuyorum ve Fransız gibi yaşıyorum. Fransız yemeklerini ve kültürünü seviyorum. Ama kendi ülkemde Fransız değilim." dedi.
2015 saldırılarının ardından Fransız Müslümanlarından şüphelenilmesini baskıcı olarak nitelendiren Macros, eşi ve üç çocuğuyla birlikte İngiltere'nin Leicester kentine yerleşti.
2016'da İngiltere'deki Fransız Müslümanlar için şu anda 2500 üyesi olan bir Facebook grubu kurdu. Macros, seçimlerden önce İngiltere'ye yeni gelenlerin sayısının arttığını belirterek, bunların çoğunlukla genç aileler ve başörtüsü nedeniyle Fransa'da iş bulmakta zorlanan bekar anneler olduğunu da sözlerine ekledi.
Akademik araştırmacılar yakın zamanda Fransa'dan ayrılan Müslüman vatandaşları araştırmaya başladılar. Araştırma ve fotoğraflar, önde gelen bir Fransız üniversitesi olan Lille Üniversitesi ve Fransız Ulusal Bilimsel Araştırma Merkezi'ne bağlı akademisyenler tarafından yürütülen Fransız Müslümanların göçü üzerine bir araştırma projesini içeriyor.
Ayrı olarak, diğer üç üniversitedeki araştırmacılar - Belçika'daki Liege ve KU Leuven Üniversitesi ve Hollanda'daki Amsterdam Üniversitesi - Belçika ve Hollanda'nın yanı sıra Fransa'dan Müslümanların göçünü incelemek için ortak bir proje üzerinde çalıştılar.
Liege Üniversitesi'ndeki araştırmaya katılan Fransız araştırmacı Jérémy Mandin şunları söyledi: Birçok genç Fransız Müslüman, yasalara uydukları, kendilerinden isteneni yaptıkları ve nihayetinde iyi bir hayat yaşayamadıkları için hayal kırıklığına uğradı.
Doğu Fransa'da bir şehir olan Remiremont'ta bir Amerikan finans şirketi olan Operations London Stone X'te pazarlama müdürü olan 37 yaşındaki İlyas Safi; 1970'lerde Tunus'tan göç ettikten sonra ailesinin yerleştiği yerde büyüdü. Babası bir tekstil fabrikasında bir iplik makinesinin arkasında çalışıyordu.
Safi, ebeveynleri gibi yeni bir ülkede yeni bir hayata başladı. Londra'da Fransız karısı Matilda ile tanıştı ve Fransa'ya nispeten tasavvur edilemez bir çeşitliliğini gördü.
Safi ‘’ Kurumsal akşam yemeklerinde sebze büfesi veya helal büfe olabilir ama herkes birlikte kullanır. Genel Müdür de Müslüman ve ekibine sıcak bakıyor.’’ diye söyledi.
Safi'nin ailesi Fransa'yı özlüyor, ancak kısmen 2 yaşındaki oğulları ile ilgili endişeleri nedeniyle geri dönmemeye karar verdiler. Matilda Safi, "Britanya'da Arap bir çocuk yetiştirmekten endişe duymuyorum" dedi.
Hükümetin Ulusal İnsan Hakları Komisyonu tarafından toplanan resmi şikayetlere göre, 2020'de Fransa'da Müslüman karşıtı eylemler bir önceki yıla göre %52 arttı. İslamofobik olaylar son on yılda arttı ve 2015'te keskin bir şekilde arttı. 2017'de yapılan resmi bir araştırma, Arap veya siyahi genç erkeklerin kimliklerinin polis tarafından 20 kat daha fazla araştırıldığını ortaya koydu.
Kasım ayında yayınlanan bir hükümet raporuna göre, iş yerinde Arapça isimlere sahip iş adaylarının mülakata alınma olasılığı yüzde 32 daha azdı.
31 yaşındaki Miriam Grubo, Avrupa hukuku ve proje yönetimi diplomasına sahip olmasına rağmen Fransa'da hiçbir zaman iş bulamadığını ve kendi ülkenizde bir yabancı gibi hissetmenin bir problem olduğunu söyledi.
Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'nin insan hakları bakanı Rama Yad, polis şiddeti gibi sorunların inkar edilmesinin durumu daha da kötüleştirdiğini söyledi.
Fransız eşi ekonomist olan ve Pennsylvania Üniversitesi'nde ders veren Safi, bir gün romanlarının yazıldığı ülkeye geri dönmeyi umduğunu söyledi. Philadelphia'da, adı asla verilmeyecek bir ülkeden sürgün hakkında yeni bir roman yazıyor.
4036395
En çok konuşulan başlıklar 