نوید امنیت و ایمنی‌بخشی در مناجات امیرالمؤمنین

به گزارش ایکنا از خوزستان، محمود حمیداوی، مدرس قرآن، امروز ۱۲ فروردین در برنامه مجازی شرح فراز نهم از مناجات امیرالمؤمنین(ع) گفت: فراز نهم مناجات چنین است: مولایَ یا مَولای، اَنتَ الْمَولی وَ اَنَا الْعبدُ وَ هَلْ یَرحَمُ الْعَبدَ اِلاّ الْمَولی: مولای من، تو مولا هستی و من بنده ام؛ چه کسی غیر از مولا بر بنده رحم می‌کند؟ حضرت در ابتدای هر فراز با ذکر: مَوْلایَ یا مَولای، این مطلب را گوشزد می کرد که تنها مولا و یاور و سرپرستِ مومنان، خداوند است و کافران مولایی ندارند.

وی گفت: ما دو نوع عبادت برای اثبات عبد بودن خویش داریم: اول: اطاعت از دستورات الهی و اینکه در زندگی روزمره درباره حلال و حرام و... از دستورات دینی الهی پیروی کنیم که به معنای اطاعت و فرمانبری است. نوع دوم: تذلّل همراه با تقدیس: یعنی بنده نهایت خضوع و ذلت را در برابر حق اظهار می‌دارد و در عین حال او را از تمام نقایص پاک و دارای تمام کمالات می‌داند. در این حال انسان را به خاطر ذلت و انقیادش، عبد می‌نامند.

این مدرس قرآن ادامه داد: طبق آنچه در این فراز ذکر شد دریافتیم که امیرالمؤمنین(ع) ضمن خطاب به پروردگار با کلمه مولا، صاحب اختیاری مطلق خداوند و پناهگاه و تکیه‌گاه بودن «اللّه» را بیان کرده است. حضرت با تکرار لفظ مولا در شروع هر فراز، ایمنی بخشی و امنیت از جانب ذات بی‌همتای معبود را نوید می‌دهد تا انسان بفهمد که فقط خدا سرپرست اوست و در درجات بعدی، معصومین علیهم‌السلام - از جانب پروردگار - در این رتبه قرار دارند.

وی گفت: فراز دهم مناجات چنین است: مَولایَ یا مَولای، انتَ الْمالِکُ وَ اَنَا الْمَمْلوکُ وَ هَلْ یَرحَمُ الْمَمْلوکَ اِلاّ الْمالِک: مولای من، مولای من، تو مالک من هستی و من تحت اختیار توام؛ چه کسی غیر از صاحب اختیار، بر (انسان) تحت اختیار رحم می‌کند؟ وقتی انسانی ماشینی می‌سازد، این ماشین بدون دخالت انسان نمی‌تواند کار کند و اختیاری از خود ندارد. خداوندا کلید اختیار من دست توست تو صاحب اختیار منی بر من رحم کن.

حمیداوی گفت: همچنین در فراز یازدهم عرضه می‌دارد: «مَولایَ یا مَولایَ، اَنْتَ العَزیزُوَ اَنَا الذَّلیلُ و هَلْ یَرْحَمُ الذَّلیلَ اِلا الْعَزیزُ: مولای من ای مولایم، تویی عزتمند و منم خوار و ذلیل و آیا رحم کند بر شخص خوار جز عزیز؟» در این فراز الله با صفت عزیز بیان شده است و انسان خوار و ذلیل.

این مدرس قرآن اظهار کرد: فکر کنیم در همین دنیای فانی ما به واسطه خطاهایمان چه عمدی و چه سهوی، خوار و ذلیل شدیم، آیا کسی هست که دستمان را بگیرد و به ما عزت و‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ احترام بدهد؟ معبودا ما در آخرت چون تویی را داریم، عزیز و عزتمند، بر ما رحم کن همان زمانی که خوار و ذلیل و سرشکسته و با روی سیاه می‌آییم، تو عزیزی و من ذلیل. چه کسی بر ذلیل رحم می‌کند به غیر از عزیز؟