دزفول؛ سرزمین افتخارات تاریخ ایران

به گزارش ایکنا از خوزستان، شهر دزفول در روز چهارم خرداد‌ماه سال 1366 از سوی مقام معظم رهبری به سبب پایداری‌ها و دلاوری‌های و رنج‌هایی که در طول جنگ تحمیلی متحمل شد، شهر نمونه مقاومت معرفی شد. 

ابتدای جنگ ایران و عراق بود که اولین موشک‌ها در 19 مهر سال 1358 بر سر دزفول ریخت و در آن زمان حتی بسیاری نمی‌دانستند که موشک و خمپاره و جنگ چیست.

در دوران دفاع مقدس شهر دزفول به دلیل اهمیت جغرافیایی همواره مورد حملات موشکی رژیم صدام قرار می‌گرفت. عراق تصمیم داشت با تصرف دزفول راهی به جاده تهران باز کرده و به خیال خام خود به سمت تهران حرکت کند اما این خیال خام دشمن با دفاع جانانه مردم و یگان‌های رزمی دزفول نقش بر آب شد. جنگ مردمی و بی‌رحمانه عراق علیه مردم با موشک‌باران این شهر همراه بود و به همین دلیل بارها و بارها این شهر مورد حملات موشکی قرار گرفت تا آنجا که «بلد الصواریخ» نام گرفت.

اما مردم دزفول با وجود آنکه هنوز هم موشک‌های رژیم بعثی عراق را به خاطر دارند، بار دیگر شهرشان را ساختند و زندگی را از سر گرفتند. شهرشان را خالی نگذاشتند؛ دزفول امروز بزرگانی فراوانی در استان و کشور دارد که در عرصه‌های مختلف در حال خدمت به کشور و مردمشان هستند؛ بزرگانی که در روزهای موشک و خمپاره در دزفول ماندند. 

محمدرضا سنگری، رزمنده و عاشوراپژوه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین بهجت‌پور، مفسر قرآن و خادم قرآن کریم، حجت‌الاسلام والمسلمین خسروپناه، پژوهشگر فلسفه دین، علی سعیدی‌راد، شاعر، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن رضایی‌مهر، نویسنده و مدرس حوزه علمیه قم، حجت‌الاسلام‌والمسلمین مهراب صادق‌نیا، عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاب اسلامی، حجت‌الاسلام‌والمسلمین داعی‌نژاد، مدیر مرکز تخصصی شیعه‌شناسی قم، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین علوی‌مهر، پژوهشگر تفسیر و علوم قرآن، غلامرضا درکتانیان، پژوهشگر تاریخ معاصر و علی موجودی، شاعر و نویسنده حوزه دفاع مقدس، نمونه‌های برجسته علما، ادبا و نویسندگان این دیار هستند که در سال‌های پس از جنگ تحمیلی به جامعه خدمت می‌کنند. 

همه این نمونه‌های برجسته علمی و دینی از شهری برآمده‌اند که روزی در صدر اعلام موشک‌باران دشمن بود، همان شهری که در طول جنگ تحمیلی 172 بار توسط انواع موشک‎های 3 و 9 متری ساخت اتحاد جماهیر شوروی موشک باران شد. 172 بار موشک‌باران شهری نه چندان بزرگ آن‌چنان ویرانی را از نظر تلفات انسانی و زیرساختی به بار می‌آورد که کمتر کسی گمان می‌برد بتوان آن خرابی‌ها را دوباره آباد کرد. در سال‌های قبل از عملیات فتح‌المبین، دزفول مورد گلوله‌باران مستقیم توپخانه دشمن بود و از نظر نظامی گفته می‌شود شهری که در تیررس توپخانه قرار گرفت عملاً سقوط کرده اما مردم، دزفول را خالی نکردند تا مانع سقوط کامل آن شوند.

مردم این شهر رمز موفقیت‌شان را در مساجدشان می‌دانند؛ مساجدی که در طول رژیم شاهنشاهی و در دوران انقلاب اسلامی بزرگان علمی و دینی بسیاری را همچون علامه کمالی دزفولی، علامه مخبر دزفولی، علامه شیخ انصاری و... تربیت کرد و آنها هم به شاگردان خود فکرهای بزرگ و خواستن‌های متعالی را آموختند. 

اکنون هم مردم این شهر با علاقه فراوان به دیارشان هرجای ایران و دنیا که باشند خود را به شهرشان می‌رسانند و هرآنچه را که از سرمایه‌ انسانی، مادی و علمی داشته باشند با مردمشان سهیم و شریک می‌شوند. برپایی جلسات بزرگ و پرمخاطب با حضور علما و نام‌آورانی که نامشان در بالا اشاره شد نشان از همین علاقه و ارادت به سرزمین مادری دارد. گردآوری نسخ خطی کتب قرآنی و دینی در کتابخانه‌های این شهر، تشکیل مداوم و منظم عاشوراشناسی، صدور افراد موفق به سراسر کشور از جمله موفقیت‌های این شهر پس از سال‌های تخریب و ویرانی در جنگ تحمیلی است.

دزفول و مردمش ثابت کرده‌اند تا پای ویرانی کامل می‌روند اما با وحدت و تلاش خرابی‌ها را آباد می‌کنند و به همین دلیل مقام معظم رهبری، در اجتماع بزرگ مردم دزفول، روستاها و شهرهای اطراف آن در تاریخ 23 اسفندماه سال 1375 طی سخنانی از حماسه مقاومت، ایستادگی و شجاعت مردم دزفول در شدیدترین حملات دشمن در هشت سال جنگ تحمیلی تجلیل کردند و این منطقه از میهن اسلامی را سرزمین افتخارات تاریخ ایران نامیدند.

انتهای پیام