چرا قرآن صراحتاً حیات برخی کافران را حیوانی می‌داند
گروه اندیشه ــ قرآن کریم می‌فرماید: «لَهُمْ قُلُوبٌ لَا یَفْقَهُونَ بِهَا وَ لَهُمْ أَعْیُنٌ لَا یُبْصِرُونَ بِهَا وَ لَهُمْ آذَانٌ لَا یَسْمَعُونَ بِهَا»؛ یعنی برخی سرمایه فهم، شنیدن و واقع‌بینی دارند، اما دنبال فهمیدن و شنیدن نیستند؛ یعنی سه سرمایه عظیم الهی در وجود آن‌ها، اسیر و زندانی هوای نفس است. بعد فرمود: «أُولَئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ»؛ یعنی حیات اینان با حبس این سه سرمایه، حیات چهارپایان است.
به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری شهادت امام حسن مجتبی(ع)، شب گذشته، ۱۳ مهر، با سخنرانی حجت‌الاسلام حسین انصاریان در مسجد اعظم قم برگزار شد.
وی با اشاره به روایتی از امام مجتبی(ع) بیان کرد: امام حسن مجتبی(ع) به اطفال مدرسه که در کوچه‌ای بازی می‌کردند که یک سفارش بسیار مهمی داشتند. بازی آن‌ها قطع شد و در محضر امام(ع) جمع شدند. امام(ع) به آن‌ها فرمود دانش را مقید کنید که از ذهن و قلب شما فراموش نشود و همیشه با دانش زندگی کنید. خیلی کار‌ها وجود دارد که انسان را به شدت سرگرم می‌کند و در آن سرگرمی فراموشی پیش می‌آید و اگر ادامه پیدا کند انسان از یاد و ذکر و توجه باز می‌ماند و به قول یک روایتی، نامش در دفتر غافلان نوشته می‌شود.
حیات حیوانی با حبس سرمایه‌های انسان است
وی در ادامه افزود: غافلان بسیار مورد نفرت خداوند هستند و در این زمینه آیات و روایات مختلفی داریم. برای نمونه خداوند می‌فرماید: «لَهُمْ قُلُوبٌ لَا یَفْقَهُونَ بِهَا وَ لَهُمْ أَعْیُنٌ لَا یُبْصِرُونَ بِهَا وَ لَهُمْ آذَانٌ لَا یَسْمَعُونَ بِهَا»، یعنی سرمایه فهم را دارند، اما دنبال فهمیدن نیستند، سرمایه شنیدن را نیز دارند، اما دنبال شنیدن نیستند، سرمایه بصیرت و واقع‌بینی را هم دارند، اما دنبالش نیستند؛ یعنی سه سرمایه عظیم الهی در وجود آن‌ها، اسیر، حبس و زندانی است. این زندان نیز طبق آیات و روایات هوای نفس است. بعد فرمود: «أُولَئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ»؛ یعنی حیات اینان با حبس این سه سرمایه، حیات چهارپایان است.
انصاریان بیان کرد: در سوره دیگری نیز حیات چهارپایان را بر دو محور معرفی می‌کند. فرمود: «یَتَمَتَّعُونَ وَ یَأْکُلُونَ کَما تَأْکُلُ الْأَنْعامُ»؛ یعنی این افراد خوشگذران مانند چهارپایان زندگی می‌کنند و عاقبت کار آنان نیز دوزخ است. جالب است که قرآن با هیچ کسی تعارف ندارد. یک جایی یک قدرتمندی مانند فرعون، ثروتمندی مانند قارون و دانشمندی مانند بلعم باعورا را منحرف و پلید و دوزخی معرفی می‌کند؛ لذا برای قرآن فرقی ندارد که یک دوزخی از نزدیکان بسیار نزدیک پیامبر(ص) و یا شخصی دیگر باشد. با فریاد بلندی فریاد می‌زند که «تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ»، و با فریاد بلند دیگری نود درصد قریش را می‌کوبد. با این حال که این‌ها یک طایفه‌ای هستند که پیامبر(ص) از این طایفه است، اما مهم نیست، بلعم دانشمند است، باشد، اما علمش با منفعت نیست و دانش باید در ظرف پاک و سودمند باشد.
علم زیر هوای نفس پنهان نشود
وی در ادامه افزود: یعنی در این آیات نه خود صندلی مطرح است، چون همین صندلی را در مصر یوسف(ع) داشت و این علم را نیز در قوم یونس(ع) آن عالم الهی داشت و این ثروت را نیز برخی ثروتمندان داشتند که تبدیل به مرکبِ سواری برای رسیدن به بهشت کردند؛ بنابراین آنکه مهم است خود انسان است که روی صندلی نشسته است و قدرت، ثروت و علم دارد. صندلی بدون انسان رنگی ندارد و یکم مشت چوب است، ثروت نیز بدون انسان رنگی ندارد و نمیشود گفت که ثروت بدون انسان، راهی به سوی بهشت است یا راهی به سوی دوزخ. تا دست انسان به آن نرسیده، رنگ دوزخی یا بهشتی ندارد، بلکه یک جنس معدنی است. علم هم این طور است که تا دست انسان به آن نرسیده، نور الهی است و باید دید این علم به چه کسی منتقل می‌شود و روایات باب علم نیز بسیار فوق‌العاده است.
انصاریان تصریح کرد: در هر صورت امام مجتبی(ع) سفارش کرد که این دانایی و علم را نگه دارید که زیر هوای نفس پنهان نشود و زیر کار‌های غیرخدایی پنهان نشود و از بین نرود؛ لذا باید به آن توجه کرد، چون با ارزش است. این دانایی یک خورشیدی است که به هرچه بتابد پر ثمرش می‌کند.
دانایی در آسمان و زمین نیست
وی با اشاره به داستانی از مسیح(ع) بیان کرد: مسیح(ع) به حواریون فرمود که نگویید علم در آسمان است و کسی که بتواند با یکم مرکبی و توانی به عوالم بالا سفر کند به آن می‌رسد، این طور نیست. دانایی در لابه‌لای اعماق زمین هم نیست و این طور نیست که اگر کسی در اعماق زمین سفر کند آن را پیدا کند. پشت اقیانوس‌ها هم نیست که اگر کسی اقیانوس‌پیما شود به آن برسد، این دانایی انسانی نه در آسمان‌های بالا است و نه در اعماق زمین و نه در آن اطراف اقیانوس‌ها. سپس فرمود مایه این دانایی در قلب شما است، چون قلب مرکز فهم است.
انتهای پیام
