به گزارش ایکنا به نقل از رادیو گفتوگو؛ تکین حمزهلو در مصاحبه با برنامه «تقاطع فرهنگ» از شبکه رادیویی گفتوگو در پاسخ به این سؤال که جایزه ادبی لیلی بر چه اساسی برگزار شده است، اظهار کرد: سال گذشته انجمن نویسندگان عامهپسند را ایجاد کردیم. تا پیش از این چنین بانکی در کشور موجود نبود و بعد تصمیم گرفتیم همچون سایر کشورها جایزهای به این منظور در نظر بگیریم.
وی با اعلام اینکه پرفروش و پرطرفدارترین کتب، متعلق به ژانر عاشقانه است، افزود: سال اول این جایزه کم و کاستیهایی دارد که امیدواریم در سالهای بعد رفع شود.
حمزهلو درباره کم و کیف آثار ارسال شده به این جشنواره ادامه داد: نزدیک به ۲۵۰ اثر از نویسندهها به دست ما رسید و این آثار در سال ۹۷ منتشر شده بود.
این نویسنده سطح کیفی آثار دریافتی برای این جشنواره را شامل طیف ضعیف، متوسط و خوب توصیف کرد و گفت: در مرحله داوری تنها ۲۰ کتاب به بخش بعدی راه یافت و در مرحله نیمه نهایی ۱۰ کتاب و در مرحله نهایی نیز یک کتاب در بخش حرفهای و کتابی دیگر در بخش نوقلم و کتاب سوم نیز به انتخاب مخاطبان مورد تقدیر قرار گرفت.
حمزهلو در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفتوگو با بیان اینکه با تقبیح و تقدیر نمیتوان کاری برای ژانر عامهپسند و عاشقانه انجام داد، افزود: وقتی ما این ژانر را به رسمیت نشناسیم، برای نواقص و کاستیهای آن کاری از پیش نمیبریم.
وی همچنین این حوزه را مانند سایر سطوح ادبی دارای نقصانهایی دانست و بیان کرد: این ژانر پرفروش و پرطرفدار است و بهتر است به رسمیت شناخته شود تا نویسندهها معیاری برای نوشتن اصولی و درست در اختیار داشته باشند و کاستیها باید در سطح ادبیات عامه پسند رفع شود و این وظیفه را بر عهده ادبیات ژانرِ سنگین نگذارند.
وی در ادامه گفت: در هر کشوری مردم در کنار دریا و مترو و ... کتاب میخوانند و مسلماً این کتب جدی و فلسفی نیست، بلکه رمانهای پرکشش و ماجرای هیجان انگیزی دارد. همچنین ژانر عامهپسند متفاوت با کتب عوامپسند است و کتب پرفروش اغلب متعلق به ژانر عامهپسند است. عدهای نیز به آن ژانرهای محبوب مردم یا پرفروش میگویند و در حقیقت واژه عامه، طیف گوناگونی از مردم را در بر میگیرد.
وی ادامه داد: آنچه منتقدان به عنوان ضعف از ژانر عامهپسند بر آن تکیه دارند، متعلق به کتب دهه ۶۰ است و این افراد مصداقی از ادبیات امروز در ذهن ندارند. من ناشر هستم و ضمن بررسی کتب، اثرانگشت نویسندههای خلاق و باهوش را در این داستانها میبینم که اصلاً قابل مقایسه با ادبیات دهه ۶۰ نیست.
انتهای پیام