آیتالله مظاهری در این پیام تاکید کرد: مسئولان گرامی و مدیران حوزههای علمیّه، باید بیش از پیش به امور پژوهشی و تقویت این بخش، همّت گمارند.
متن پیام آیتالله مظاهری به شرح زیر است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
«ن وَ اَلْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ»
خداوند سبحان را سپاسگزاریم که دوازدهمین دورۀ جشنوارۀ پژوهشهای طلّاب جوان و نوقلم در حوزههای علمیّه که به نام مبارک یکی از بزرگترین مفاخر علمی و معنوی تشیّع یعنی جناب علّامۀ حلّی «قدسسرّهالشّریف» مزیّن است با استمرار تلاشهای تحقیقاتی آیندهسازان حوزههای علمیّه برگزار میگردد. نخست باید از طلّاب عزیز صاحب قلم که با مساعی علمی خود مایۀ امید حوزهها هستند و سپس از مسئولان برگزاری این جشنواره و نیز همۀ میهمانان که حرمت قلم و اصحاب قلم را پاس داشتهاند تشکّر و قدردانی نمایم.
در این مجال کوتاه، توجّه به سه نکته را ضروری میدانم:
نکتۀ اول: بیشکّ حیات و رشد حوزههای علمیّه در گرو بالندگی و پویایی تحقیقات و پژوهشهای علمی است و این مهمّ جز با مجاهدت بیوقفۀ علمی و تحکیم پایهها و مایههای دانش امکانپذیر نخواهد شد. طلّاب جوان و نوقلمان عزیز حوزوی باید به این نکتۀ کلیدی و اساسی، توجّه جدّی و التزام عملی کامل داشته باشند که تلاش پیوسته برای تعمیق بنیانهای علمی و ارتقاء سطح دانش و بهروز نمودن آگاهیها و داناییهای نظری تنها راه استمرار حیات حوزههای علمیّه و هر معهد علمی دیگر است و اگر چنین مجاهدت بیوقفه و تعطیل ناپذیری، کمفروغ یا خدای نکرده بیفروغ شود، بدیهی است که پژوهش و تحقیق، امری بیمعناست و پدید آوردن آثار متین و کاربردی و استوار به هیچوجه ممکن نخواهد بود. از این رو نسل جوان و تکاملخواهِ حوزههای علمیّه باید تمام توان و تلاش خود را به کار گیرد و همۀ اوقات و فرصتهای خود را مغتنم شمارد و بنیههای علمی و دانشی خود را هر چه بیشتر و بهتر تقویت نموده و مستحکم سازد.
نقش اساتید و مدرّسان گرامی و نیز سهم مسئولان آموزشی حوزههای علمیّه در این جهت، نقشی ممتاز و سهمی برجسته است. اساتید بزرگوار باید تمام جدّ و جهد خود را مصروف ارتقاء ابعاد علمی طلّاب جوان و نشان دادن راه و چاه این مسیر به آنان نمایند و متصدّیان آموزشی حوزهها نیز باید مقدّمات و برنامههای لازم در این خصوص را مرتّباً نوسازی و تحکیم بخشند.
نکتۀ دوّم: در امر پژوهش وتحقیق و پدید آوردن آثار قلمی پنج مؤلّفۀ مهم همواره باید مدّ نظر و التزام اصحاب قلم و محقّقان باشد تا اثر آنان به نحو شایسته اثرگذار گردد:
۱) دانستن روشهای تحقیق و شیوههای پدیدآوردن یک اثر علمی.
۲) رعایت اولویتهای پژوهش با توجّه به نیازهای پیش رو و پرهیز از پرداختن به موضوعات کمفایده و خالی از ثمرۀ کاربردی.
۳) پرهیز از سطحینگری و قشریگری و تحجّر و جمود و نیز پرهیز از التقاط و شتابزدگی و تحریف و انحراف از اصول، که دو سویۀ تفریط و افراط تحقیق و پژوهش علمی است.
۴) مستدلّ ساختن همۀ مدعیّات و اجتناب از بیان سخنان بیمبنا و ادعاهای بیدلیل.
۵) توجّه و تکیه به سوابق هر موضوع و سیر تطوّر آراء و نظریّات مربوط به آن موضوع.
نکتۀ سوم: مسئولان گرامی و مدیران حوزههای علمیّه، باید بیش از پیش به امور پژوهشی و تقویت این بخش، همّت گمارند و بدانند که البته میدانند هر چند فعالیّتها و امور تبلیغی و ترویجی، یکی از ارکان رسالتهای حوزه و حوزیان است، ولی مسلّم است که بالندگی این فعالیّتها و توفیق طلّاب و روحانیون فعّال در عرصه تبلیغ و ترویج، مرهون مجاهدت محقّقان و پژوهشگرانی است که مایهها و سرمایههای مبلّغان را فراهم میآورند و آنان را به ابزارهای لازم تجهیز مینمایند، چنانکه فعالیّتها و امور آموزشی و تعلیمی نیز، ثمرۀ برجسته و اساسی آن در امر پژوهش و تحقیق، ظاهر میشود و از این جهت مسیر تولید علم و تعمیق و توسعۀ دانش، از تحقیق و پژوهش عبور میکند؛ لذا توجّه هرچه بیشتر به رکن پژوهش، بیشک موجب اعتلاء و ارتقاء رکن آموزش و رکن تبلیغ نیز خواهد بود.
از خداوند تعالی توفیق و تأیید همۀ شما عزیزان را مسألت میکنم و دعای مستجاب حضرت بقیةاللهالأعظم «ارواحنا فداه» را برایتان خواستارم و امیدوارم نوقلمان امروز حوزههای علمیّه، سرمایههای بزرگ و درخشان فردای حوزهها و جامعۀ اسلامی باشند. انشاءالله تعالی. والسّلامعلیکم و رحمةالله و برکاته.
۴ / شوالالمکرّم / ۱۴۴۲،
۲۶ / اردیبهشت / ۱۴۰۰
حسین المظاهری
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
«ن وَ اَلْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ»
خداوند سبحان را سپاسگزاریم که دوازدهمین دورۀ جشنوارۀ پژوهشهای طلّاب جوان و نوقلم در حوزههای علمیّه که به نام مبارک یکی از بزرگترین مفاخر علمی و معنوی تشیّع یعنی جناب علّامۀ حلّی «قدسسرّهالشّریف» مزیّن است با استمرار تلاشهای تحقیقاتی آیندهسازان حوزههای علمیّه برگزار میگردد. نخست باید از طلّاب عزیز صاحب قلم که با مساعی علمی خود مایۀ امید حوزهها هستند و سپس از مسئولان برگزاری این جشنواره و نیز همۀ میهمانان که حرمت قلم و اصحاب قلم را پاس داشتهاند تشکّر و قدردانی نمایم.
در این مجال کوتاه، توجّه به سه نکته را ضروری میدانم:
نکتۀ اول: بیشکّ حیات و رشد حوزههای علمیّه در گرو بالندگی و پویایی تحقیقات و پژوهشهای علمی است و این مهمّ جز با مجاهدت بیوقفۀ علمی و تحکیم پایهها و مایههای دانش امکانپذیر نخواهد شد. طلّاب جوان و نوقلمان عزیز حوزوی باید به این نکتۀ کلیدی و اساسی، توجّه جدّی و التزام عملی کامل داشته باشند که تلاش پیوسته برای تعمیق بنیانهای علمی و ارتقاء سطح دانش و بهروز نمودن آگاهیها و داناییهای نظری تنها راه استمرار حیات حوزههای علمیّه و هر معهد علمی دیگر است و اگر چنین مجاهدت بیوقفه و تعطیل ناپذیری، کمفروغ یا خدای نکرده بیفروغ شود، بدیهی است که پژوهش و تحقیق، امری بیمعناست و پدید آوردن آثار متین و کاربردی و استوار به هیچوجه ممکن نخواهد بود. از این رو نسل جوان و تکاملخواهِ حوزههای علمیّه باید تمام توان و تلاش خود را به کار گیرد و همۀ اوقات و فرصتهای خود را مغتنم شمارد و بنیههای علمی و دانشی خود را هر چه بیشتر و بهتر تقویت نموده و مستحکم سازد.
نقش اساتید و مدرّسان گرامی و نیز سهم مسئولان آموزشی حوزههای علمیّه در این جهت، نقشی ممتاز و سهمی برجسته است. اساتید بزرگوار باید تمام جدّ و جهد خود را مصروف ارتقاء ابعاد علمی طلّاب جوان و نشان دادن راه و چاه این مسیر به آنان نمایند و متصدّیان آموزشی حوزهها نیز باید مقدّمات و برنامههای لازم در این خصوص را مرتّباً نوسازی و تحکیم بخشند.
نکتۀ دوّم: در امر پژوهش وتحقیق و پدید آوردن آثار قلمی پنج مؤلّفۀ مهم همواره باید مدّ نظر و التزام اصحاب قلم و محقّقان باشد تا اثر آنان به نحو شایسته اثرگذار گردد:
۱) دانستن روشهای تحقیق و شیوههای پدیدآوردن یک اثر علمی.
۲) رعایت اولویتهای پژوهش با توجّه به نیازهای پیش رو و پرهیز از پرداختن به موضوعات کمفایده و خالی از ثمرۀ کاربردی.
۳) پرهیز از سطحینگری و قشریگری و تحجّر و جمود و نیز پرهیز از التقاط و شتابزدگی و تحریف و انحراف از اصول، که دو سویۀ تفریط و افراط تحقیق و پژوهش علمی است.
۴) مستدلّ ساختن همۀ مدعیّات و اجتناب از بیان سخنان بیمبنا و ادعاهای بیدلیل.
۵) توجّه و تکیه به سوابق هر موضوع و سیر تطوّر آراء و نظریّات مربوط به آن موضوع.
نکتۀ سوم: مسئولان گرامی و مدیران حوزههای علمیّه، باید بیش از پیش به امور پژوهشی و تقویت این بخش، همّت گمارند و بدانند که البته میدانند هر چند فعالیّتها و امور تبلیغی و ترویجی، یکی از ارکان رسالتهای حوزه و حوزیان است، ولی مسلّم است که بالندگی این فعالیّتها و توفیق طلّاب و روحانیون فعّال در عرصه تبلیغ و ترویج، مرهون مجاهدت محقّقان و پژوهشگرانی است که مایهها و سرمایههای مبلّغان را فراهم میآورند و آنان را به ابزارهای لازم تجهیز مینمایند، چنانکه فعالیّتها و امور آموزشی و تعلیمی نیز، ثمرۀ برجسته و اساسی آن در امر پژوهش و تحقیق، ظاهر میشود و از این جهت مسیر تولید علم و تعمیق و توسعۀ دانش، از تحقیق و پژوهش عبور میکند؛ لذا توجّه هرچه بیشتر به رکن پژوهش، بیشک موجب اعتلاء و ارتقاء رکن آموزش و رکن تبلیغ نیز خواهد بود.
از خداوند تعالی توفیق و تأیید همۀ شما عزیزان را مسألت میکنم و دعای مستجاب حضرت بقیةاللهالأعظم «ارواحنا فداه» را برایتان خواستارم و امیدوارم نوقلمان امروز حوزههای علمیّه، سرمایههای بزرگ و درخشان فردای حوزهها و جامعۀ اسلامی باشند. انشاءالله تعالی. والسّلامعلیکم و رحمةالله و برکاته.
۴ / شوالالمکرّم / ۱۴۴۲،
۲۶ / اردیبهشت / ۱۴۰۰
حسین المظاهری