دهمین شماره «پژوهشنامه روان‌شناسی اسلامی» منتشر شد

به گزارش ایکنا، دهمین شماره از دوفصلنامه «پژوهشنامه روان شناسی اسلامی» به صاحب امتیازی پژوهشگاه قرآن و حدیث و سردبیری حجت‌الاسلام و المسلمین عباس پسندیده، از سوی پژوهشکده اخلاق و روان شناسی اسلامی منتشر شد.

 

این شماره حاوی شش مقاله با عناوین  «داستان روان‌شناسی با «سخن خدا» و «ساخته خدا»» سخن سردبیر، «نظریه خانواده‏ درمانگری ساختاری و مطابقت آن با رویکرد اسلامی» اثر محمد زارعی توپخانه و هادی دهقانی «اثربخشی آخرت ‏باوری به‏ صورت بحث گروهی بر پایبندی مذهبی نوجوانان» نوشته هادی کاظمی‌نژاد، ابوالقاسم بشیری، مسعودجان‏بزرگی «زیرساخت‏‌های تحوّل شخصیت فرزند از چشم ‏انداز آموزه‏‌های اسلامی و روان‏شناسی» به قلم علی‌احمد پناهی «اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد با رویکرد اسلامی بر امید سالمندان» به قلم زهرا مجاهدیان، ماریه دهقان منشادی، «تحلیل وضعیت خودارزیابی اسلامی در دانشجویان دانشگاه قم» نوشته رضا جعفری هرندی، مریم زندیه و  فهمیه محمدی آزاد و «عوامل زمینه‏ ساز روابط فرازناشویی بر اساس منابع اسلامی» اثر علیرضا نرگسی، جعفر جدیری و مهدی هادی است.

 

در چکیده مقاله «اثربخشی آخرت‏ باوری به ‏صورت بحث گروهی بر پایبندی مذهبی نوجوانان» آمده است: آخرت‏ باوری پس از توحید دومین اصلی است که همه ادیان الهی به ‏ویژه اسلام، انسان‌‏ها را بدان دعوت کرده‌اند. این باور نقش مهمی در پایبندی مذهبی انسان‏‌ها دارد. آموزش آخرت‏ باوری در نوجوانی که دوره شکوفایی عقل و دین و از سویی دوره طغیان غرایز است، اهمیت بیشتری دارد.

 

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آخرت‏ باوری به ‏صورت بحث گروهی بر پایبندی مذهبی نوجوانان است. پس از ساخت بسته آموزشی آخرت ‏باوری، ۴۰ نفر از دانش‏ آموزان پسر سوم دبیرستانی شهر قزوین، به شیوه تصادفی خوشه‏‌ای، نمونه ‏گیری شدند و پس از تشکیل گروه آزمایش و کنترل، پیش‏ آزمون پایبندی مذهبی برای هردو گروه اجرا شد. آموزش بسته آموزشی آخرت‏ باوری به ‏صورت بحث گروهی برای گروه آزمایش انجام و پس ‏آزمون پایبندی مذهبی روی هر دو گروه اجرا شد.

 

طرح پژوهشی بکار رفته، تحلیل داده‏‌ها برای مسائل مربوط به دو مجموعه از اندازه‌‏های وابسته بود و داده‌‏ها به کمک آزمون آماری کالموگروف - اسمیرنوف - ویتنی، تجزیه ‏وتحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشانگر اثربخشی آموزش آخرت ‏باوری به ‏صورت بحث گروهی بر افزایش پایبندی مذهبی و کاهش ناپایبندی و دوسوگرایی مذهبی نوجوانان بود.

 

در مقدمه این مقاله می‌خوانیم: پایبندی مذهبی، وضعیتی است که فرد تلاش می‌کند رفتارها و روابطش را براساس معیارهای مذهبی تنظیم کند، مناسک مذهبی را به جا آورد و از اشتباهاتش توبه کند. نقطه مقابل پایبندی مذهبی، ناپایبندی مذهبی قرار دارد. ناپایبندی مذهبی وضعیتی است که فرد تصمیمی برای تنظیم رفتارهایش براساس اصول یا دستور‌العمل‌های مذهبی ندارد. از سوی دیگر، دوسوگرایی مذهبی، وضعیتی است که فرد در حالت نگرانی و تردید مذهبی به سر می‌برد، بین رفتار و گفتارش ناهماهنگی وجود دارد، در برابر سختی‌ها کم تحمل اسیت، احساس خوبی نسبت به خود و رابطه با خدا ندارد، از اعمال مذهبی خود ناراضی است و تنها هنگام سختی‌ها به خدا پناه می‌برد. از این رو، دوسوگرایی مذهبی، ماهیتی مستقل و متفاوت از پایبندی و ناپایبندی مذهبی دارد. 

 

جهت دسترسی به چکیده و اصل مقالات، اینجا کلیک کنید.

 

علاقه‌مندان می‌توانند مقالات پژوهشی خود را از طریق سامانه نشریه به نشانی  psychology.riqh.ac.ir ارسال کنند.