به دنبال درمان محرومیت‌ها؛ جایی دورتر از مطب پزشکی

گاهی پیری و همچنین فقر مانع از حضور افراد روستاهای محروم در محل مراکز بهداشتی و درمانی شهری می‌شود؛ به همین علت گروه‌های جهادی مرهمی می‌شوند بر دردهای بی‌امان روستاییان و ویزیت‌های رایگانشان تداعی‌گر سلامتی.

هنوز هم پزشکانی وجود دارند که به دنبال التیام دردهای بیماران محروم جایی خارج از مطب خود هستند؛ پزشکانی که برای دیده شدن و یا پر کردن رزومه خود کار نمی‌کنند؛ آن‌ها کار می‌کنند تا غبار محرومیت درمانی را بزدایند.

جمعی از بسیجیان در قالب رزمایش جهادگران فاطمی سال‌هاست تلاش می‌کنند خدمات گوناگون پزشکی، عمرانی و خدماتی را به مردمان روستاها ارائه کنند. بسیجیان و مسئولان با حضور در گروه‌های جهادی به دنبال رفع محرومیت از روستاها هستند. گروه‌های پزشکی هلال احمر نیز با حضور در روستاهای محروم سال‌هاست به التیام پرداخته‌اند.

نخعی، یکی از متخصصان اردوی جهادی که به روستای جوخواه طبس سفر کرده تا بیماران را معاینه کند، در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی می‌گوید: ۲۵ متخصص و فوق متخصص با برپایی بیمارستان صحرایی در دو روز بیماران این روستا را ویزیت و درمان می‌کنند.

وی افزود: وظیفه یک پزشک در وهله اول التیام درد بیماران است؛ حال اگر بیماری به هر دلیلی خود نتواند به پزشکان مراجعه کند وظیفه انسانی و اسلامی پزشک رسیدگی به این فرد است؛ چه بسا که این وظیفه مهم‌تر باشد.

این پزشک ادامه داد: نمی‌توانیم در شهرهای بزرگ در مطب خود بنشینیم و بگوییم حال درمانی و بهداشتی کشورمان خوب است؛ بلکه ابتدا باید ببینیم و حس کنیم، درد محرومیت را بچشیم تا گوهر پزشکیمان درک شود.

بیماران نیز مسرور از حضور گروه‌های جهادی که هر چند وقت یک بار به روستای محرومشان سفر می‌کنند خوشحالند که دیگر لازم نیست برای درمان به یزد و یا مشهد سفر کنند و هزینه‌های گزافی را که معادل یک سال درآمد دامداریشان است، بپردازند.

پزشکی که مشکل روستاییان را حل کرد

ناصر عمادی، نیز یک پزشک خیرخواه است که در  لباس هلال‌احمر راهی روستاهای محروم می‌شود، او چند سالی است که یکی از روستاهای خراسان‌جنوبی را برای طبابت انتخاب کرده و معتقد است اجر سال‌ها پزشکی‌اش را در این روستا می‌بیند.

وی در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی می‌گوید: چند سال پیش در فضای مجازی دیدم مردم و به‌ویژه کودکان یک روستا در خراسان‌جنوبی عارضه پوستی دارند که هیچ پزشکی نتوانسته علتش را پیدا کند و تنها گمانه‌زنی‌هایی صورت گرفته که آن هم به‌دلیل دسترسی نامتناسب این روستا و محرومیتش کامل نشده و بررسی‌ها در هاله‌ای از ابهامات باقی مانده بود.

عمادی بیان کرد: در سال 97، پس از دیدن عکس‌های کودکان و مطالعات و بررسی کتب به این نتیجه رسیدم شاید بتوانم کمکی کنم؛ بنابراین برنامه‌های درمان خود را در تهران جابجا کرده و در لباس داوطلبی هلال‌احمر عازم این روستا شدم.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه شاید تنها نمی‌توانستم کاری انجام دهم؛ بنابراین تیمی از همکاران و دستیاران پزشکی را با خود همراه کرده و به روستاهای  کلاته بلوچ، ذکری و گل نیسفر کردیم، افزود: داروهای مورد نیاز را با خود همراه کردیم و پس از چند روز ماندن در این روستا پی بردیم که آب آشامیدنی مردم روستا پاکیزه نیست و همین علت مشکلات پوستی کودکان شده است.

عمادی با بیان اینکه از  طریق هلال‌احمر پیگیری کردیم و گفتیم تا مشکلات آب این روستا رفع نشود مشکل پوستی مردم نیز رفع نخواهد شد، تصریح کرد: با رایزنی با آب و فاضلاب و هلال‌احمر درمیان مقرر شد با حفر چاه، آب منطقه تأمین شود و اکنون مردم آب بهداشتی دریافت می‌کنند.

توصیه‌ای به پزشکان؛ زندگی خارج از مطب را ببینید

وی بیان کرد: برای دیده شدن فعالیت‌های پزشکی نمی‌توانی ادعا کنی در مطب نشسته‌ای و به درمان مردم آگاهی؛ بنده در برخی سفرهایم خانواده و فرزندانم را نیز همراه می‌کنم تا بدانند تمام زندگی همین خوش‌گذرانی‌های زودگذر نیست.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه باید از درد  جامعه آگاه باشی تا بدانی  زندگی حقیقی چیست، اسلام چیست و خداوند چیست، اظهار کرد: برخی از زخم‌ها از زخم تن فراتر است چراکه فرد درد دارد، اما نمی‌تواند به‌دلیل محرومیت، دوری از کادر درمان یا فقر به پزشک مراجعه کند؛ در این هنگام است که وظیفه و رسالت یک پزشک معنا می‌یابد.

وی یادآور شد: به پزشکان توصیه می‌کنم حداقل یک بار این طعم خوش همدردی را بچشند؛ عشق در دنیای حقیقی  را بچشند و خدا را در میان مردم درک کنند؛ بنابراین گاهی باید زندگی را از خارج از مطب‌ها دید.

این پزشکان همان‌هایی هستند که جامعه به آن‌ها نیاز دارد؛ نیازی همیشگی که شاید تنها با کار مداوم و فداکاری و ادای خمس علم فراهم شود.