سرنوشت متفاوت دو زن در اسلام در پی مواجهه با حیوانات

به گزارش ایکنا، بد رفتاری و قتل‌های وحشتناک حیوانات در ایران، به حدی پرتکرار و دهشتناک شده که گویی در فرهنگ غنی ایرانی ـ اسلامی نه وقف‌های گسترده برای غذا دادن به حیوانات در زمستان هست و نه صدها حدیث از پیامبر اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) در مراقبت از موجوداتی که اگر به آنها ظلم کنیم، شکایت ما را به خدا خواهند کرد.

به راستی چرا به اینجا رسیده‌ایم! چرا خطبا و سخنرانان مذهبی یکی از صدها حدیثی که در خصوص مراقبت و نیکی به حیوانات بیان شده را به مردم نمی‌گویند؟ چرا کتاب‌های درسی ما نقشی از انسانیت را بر قلب و ذهن دانش‌آموزان نقش نمی‌بندند که انسان اشرف مخلوقات است پس باید مراقب مخلوقات باشد؟

به راستی قاتلان حیوانات بی‌گناه که بشر زیستگاه، غذا و آب آنها را گرفته و این مخلوقات بی‌گناه از سر گرسنگی به محل زندگی انسان‌ها نزدیک می‌شوند، با خود چه فکر کرده‌اند؟ به راستی گمان می‌کنند انسان‌های قوی و شجاعی هستند؟ یا تصور می‌کنند با زجرکش کردن حیوانات چه چیزی به غیر از گناه نصیب آنها خواهد شد؟ گمان می‌کنند با ظلمی که مرتکب می‌شوند خداوند آنها را خواهد آمرزید؟

اگر چنین فکر می‌کنند، به آنها توصیه می‌کنیم داستان حقیقی دو زن را که آنقدر مهم بوده که پیامبر اسلام(ص) در قالب حدیث آنها را بیان کردند، بخوانند.

پیامبر (ص) فرموده‌اند: «زنى بد كاره سگى را ديد كه بر سر چاهى له له مى‌زند و كم مانده است از تشنگى بميرد. او كفش خود را درآورد و آن را به روسرى خود بست و به وسيله آن از چاه آب كشيد [و به آن حيوان داد] و به سبب اين كار آمرزيده شد. (كنز العمّال: ۴۳۱۱۶)

در حدیثی دیگر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله  فرمودند: «زنى به سبب آن كه گربه‌اى را بسته بود و اجازه نمى‌داد براى غذاى خود شكار كند و بدين سبب مُرد، مستوجب آتش دوزخ گشت.(كنز العمّال : ۴۳۶۹۵ ).

هشدار نسبت به حیوان‌آزارها و تشویق برای مراقبت از حیوانات محدود به این دو حدیث نیست. صدها حدیث در این خصوص نقل شده است از جمله: پيامبر خدا(ص) فرمودند: «هر حيوانى كه به ناحق كشته شود، در روز قيامت از قاتل خود شكايت خواهد كرد». همچنین فرمودند: «لعنت خدا بر كسى كه حيوانى را مُثْله كند».

همچنین حضرت رسول صلی الله علیه و آله مردم را از به جان هم انداختن جانداران باز می‌داشت. در فتح مکه، هنگام آمدن از مدینه به مکه، در کنار آبی، سگی ماده را دید که عوعو می‌کرد و به توله‌هایش شیر می‌داد. به یکی از یارانش دستور داد که در برابر آن سگ بنشیند تا کسی از سپاهیان اسلام متعرض سگ و توله‌هایش نشود.

روزی از کنار الاغی گذشت که صورتش را داغ کرده بودند، فرمود: آفریدگار لعنت کند کسی را که این حیوان را داغ کرده است. ایشان نهی فرمود که سه نفر بر یک مرکب سوار شوند.

پیامبر روزی شتر ماده‌ای را دید که ایستاده و بر پشتش بار بود. فرمود: صاحبش کجاست؟ خود را برای بازخواست در فردا [ی رستاخیز] مهیا کند.

و حرف پایانی اینکه خداوند ما را اشرف مخلوقات خلق کرده است نه قاتلشان. قرار است مراقب زمین و آسمان و هر چه بین‌آنهاست باشیم چراکه آفرینش امانتی در دست اشرف مخلوقات است. پس هر زمان با حیوانی مواجه شدیم به یاد بیاوریم که برخورد شایسته اشرف مخلوقات با یک مخلوق چیست.

به قلم زهرا ایرجی