امید به آینده و گذر از وضع موجود از ارکان فرهنگ انتظار است

حجت‌الاسلام والمسلمین محمد جمیاری، مدرس حوزه علمیه لرستان در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان، در رابطه با انتظار غلط و ویرانگر به ارکان استوار انتظار اشاره کرد و گفت: فرهنگ راستین انتظار بر سه رکن نارضایتی و یا قانع نبودن از وضع موجود، امید داشتن به آینده بهتر، حرکت و تلاش برای گذر از وضع موجود و قرار گرفتن در وضع مطلوب استوار است.

وی افزود: انتظار ویرانگر، فلج‌کننده و بازدارنده که در واقع نوعی(اباحی‌گری) است همواره مورد مذمت و سرزنش بزرگان دین قرار گرفته است و این بزرگان پیروان مکتب اهل‌بیت را از آن پرهیز داده‌اند کمااینکه شهید مطهری در این باره می‎نویسد: این نوع انتظار حاصل برداشت قشری مردم از مهدویت و قیام و انقلاب امام مهدی موعود(عج) است که صرفاً ماهیت انفجاری دارد، فقط و فقط از گسترش و اشاعه و رواج ستم‌ها، تبعیض‌ها، اختناق‌ها، حق‌کشی‎ها و تباهی‌ها ناشی می‎شود، نوعی سامان یافتن است که معلول پریشان شدن است، آن‌گاه که حق و حقیقت طرفداری نداشته باطل یکه‌تاز میدان می‎گردد و جز نیروی باطل نیرویی حکومت نکند و فرد صالحی در جهان یافت نشود این انفجار رخ می‎دهد و دست غیب برای نجات حقیقت از آستین بیرون می‎آید بنابراین هر اسلامی محکوم است؛ زیرا هر اصلاح یک نقطه روشنی است و تا در صحنه اجتماع، نقطه روشنی هست دست غیب ظاهر نمی‎شود.

جمیاری اضافه کرد: شهید مطهری ادامه می‎دهد: بر عکس، هر گناه، فساد، ستم، تبعیض، حق‌کشی و هر پلیدی به حکم اینکه مقدمه صلاح کلی است و انفجار را قریب‌الوقوع می‏‌کند، روا است؛ زیرا [هدف وسیله‏‌های نامشروع را مشروع می‏‌کند] پس بهترین کمک به تسریع در ظهور و بهترین شکل انتظار، ترویج و اشاعه فساد است! این نوع برداشت از ظهور و قیام مهدی موعود(عج) و این نوع انتظار فرج ـ که منجر به نوعی تعطیل در حدود و مقررات اسلامی می‏‌شود و نوعی «اباحی‌گری» باید شمرده شود ـ به هیچ وجه با موازین اسلامی و قرآنی وفق نمی‏‌دهد.

وی گفت: شهید مرتضی مطهری معتقد است که بدون شک منتظر راستین، برای چنان برنامه مهمی، هرگز نمی‏‌تواند نقش تماشاگر را داشته باشد؛ بلکه باید از هم اکنون به طور حتم در صف یاران آن حضرت قرار گیرد؛ چرا که ایمان به نتایج و عاقبت این تحوّل بزرگ، هرگز به او اجازه نمی‏دهد که در صف مخالفان باشد و قرار گرفتن در صف موافقان نیز محتاج به داشتن «اعمال پاک» و «روحی پاک‌تر» و برخورداری از «شهامت» و «آگاهی» کافی است.

این کارشناس مذهبی در بیان فضیلت‌های انتظار، گفت: در آموزه‌های ارزنده معصومان(ع) آن‌چنان جایگاه و منزلتی برای منتظران راستین حضرت مهدی(عج) برشمرده است که به راستی جای شگفتی و تعجب است و این پرسش را پیش‌رو قرار می‎دهد که چگونه ممکن است چنین حالتی از چنین ارزش والا برخوردار باشد.

وی افزود: از ویژگی‎های منتظران از منظر اهل‌بیت(ع) این است که منتظران راستین برترین مردم همه روزگاران هستند، بسان حاضران در خیمه آن حضرت هنگام ظهور هستند، ثواب ایشان مانند پاداش نمازگزار و روزه‌دار است، آنها گرامی‎ترین امت و رفیق پیامبر هستند، بسان مجاهدان در راه خدا در رکاب حضرت رسول(ص) هستند و پاداش هر یک از آنها برابر هزار شهید از شهیدان صدر اسلام است.

وی در رابطه با دوران حیات حضرت مهدی‌موعود(عج) نیز اظهار کرد: دوران حیات آن حضرت به سه دوره اختفاء، غیبت صغری و غیبت کبری تقسیم می‌شود در دوران غیبت صغری که از سال 260 هجری شروع و در سال 329 هجری خاتمه یافت آن حضرت به‌واسطه نُواب‌اربعه با مردم در ارتباط بوده است، این چهار تن که از اجله علماء امامیه هستند، به ترتیب ابوعمرو، عثمان بن سعد عمری، ابوجعفر، محمدبن عثمان عمری، ابوالقاسم، حسین بن روح نوبختی، ابوالحسن، علی بن محمد سمری هستند.

جمیاری با بیان اینکه بیشترین فعالیت و کارسازترین حرکت نواب اربعه مستعد نمودن جامعه شیعی برای پذیرش ولایت عامه در عصر غیبت کبری و ساماندهی منظم افراد در راستای تحقق اهداف عالی فرهنگ ناب اسلامی است، اضافه کرد: به گفته یکی از محققان و پژوهشگران نواب برای رسیدن به این اهداف در طول 70 سال کارهایی مانند مبارزه با تفکرات التقاطی غالیان، رفع شک و تردیدها پیرامون منجی عالم بشریت، سازماندهی وکلا در نواحی مختلف، مخفی نگه داشتن جایگاه امام و اموری از این قبیل است.

وی ادامه داد: بعد از سپری شدن این دوره به سال 329 هجری عصر غیبت کبری آغاز می‎شود و تاکنون ادامه دارد اما در این میان نقش امامت در هدایت جامعه متروک و مغفول واقع نشده است. آیت‌الله سیدمحمدباقر صدر فرمودند: «انتقال غیبت صغری به غیبت کبری، نشان دهنده این واقعیت است که هدف‎هایی که از عصر غیبت صغری وجود داشته، برآورده شد و با این برنامه تدریجی، شیعه از آسیبی که خلأ ناگهانی امام وارد می‎کرده، رسته و موقعیت شیعه براساس غیبت شکل گرفته است، تا اندک اندک مردم برای پذیرش «نمایندگان عام» امام آماده گردند، با این انتقال، نیابت و نمایندگانی امام از دست افراد مشخص برگزیده، به مجتهدین عادل و بینا افتاد و در کارهای دین و دنیا پیروی از آنان لازم شد».