دعاخوانی واسطه‌گری میان زمین و آسمان است
عفت ابول‌زاده، معتقد است دعاخوانی، در ذات خود بیش از آنکه هنری آوایی باشد، تجربه‌ای روحانی و تربیتی است؛ تجربه‌ای که با صوت آغاز می‌شود، اما در نهایت به تهذیب نفس و صفای درون می‌انجامد و در این میان، نقش دعاخوان واسطه‌گری میان زمین و آسمان است.
یکی از موفقیت‌های استان خوزستان در چهل و هشتمین دوره مسابقات سراسری قرآن، کسب رتبه اول در رشته دعاخوانی در بخش بانوان بود. عفت ابول‌زاده، از بانوان قاری و دعاخوان شهرستان شوشتر، با تلاشی ستودنی و به تدریج به این موفقیت نائل آمد. وی در چهل و پنجمین دوره مسابقات سراسری، رتبه سوم دعاخوانی را کسب کرده بود و در چهل و هفتمین دوره این مسابقات موفق به کسب مقام دوم شده بود. وی در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایکنا از خوزستان درباره این رشته و تأثیر آن در معرفی گنجینه‌های دعایی شیعه توضیحاتی ارائه داد که در ادامه می‌خوانید؛
ایکنا ـ لطفا رشته دعاخوانی را برای مخاطبان معرفی کنید. از چه زمانی به این رشته علاقه‌مند شدید و چه عواملی در این علاقه مؤثر بود؟
رشته دعاخوانی، هنری است ترکیبی از فنون صوتی، لحن‌آفرینی و ارتباط معنوی با مضامین دعا و مناجات. یادگیری این هنر، علاوه بر ارتقای مهارت‌های صوتی، به تقویت ایمان و افزایش آگاهی از مضامین ادعیه منجر می‌شود.
از سنین کودکی در راه قرآن و اهل بیت(ع) قدم برداشتم. رشته تخصصی بنده قرائت تحقیق و ترتیل قرآن بود ولی به ادعیه‌خوانی هم علاقه وافری داشتم، به همین دلیل تصمیم گرفتم خود را در این رشته هم محک بزنم. حدود پنج سال است که وارد حوزه دعاخوانی شدم و به حول و قوه الهی موفق به کسب رتبه اول در چهل و هشتمین دوره مسابقات سراسری اوقاف شدم.
ایکنا ـ آیا رشته قبلی شما(تحقیق و ترتیل) در موفقیت‌تان در رشته دعاخوانی مؤثر بوده است؟
هرگاه صدای قرائت قرآن به گوش برسد، در ناخودآگاه انسان براساس فطرتی که خداوند در وجود او نهاده است، حالت معنوی مطلوبی ایجاد می‌شود که متأثر از جاذبه قرآن است. این جاذبه را در هیچ موسیقی دیگری نمی‌توان یافت. در واقع، قرآن محرک نفس انسان است، یعنی نفس انسان با شنیدن قرآن تحریک و غذای روحی او تأمین می‌شود و بر همین اساس، مقام معظم رهبری تأکید دارند که حتی تلاوت صرفِ قرآن، بدون توجه به مفاهیم نیز می‌تواند در قرآنی و معنوی شدن جامعه مؤثر باشد. با این اوصاف قطعا رشته قبلی بنده (تحقیق و ترتیل قرآن) در روند پیشرفتم در رشته دعاخوانی موثر بوده چون قرآن و دعا مکمل هم هستند.
ایکنا _ از مسیر حرکت و پیشرفت خود در این رشته بگویید. استادان شما در این مسیر چه کسانی بودند؟
چون در شهرستانی زندگی می‌کنم که استاد دعاخوان قهار نداشت، تصمیم گرفتم به صورت جدی تمرین کنم. به طور مداوم به صوت اساتیدی چون مرحوم موسوی‌قهار گوش می‌دادم و سعی می‌کردم نکات کلیدی را رعایت و در تمارین خود پیاده کنم.
ایکنا _ درباره شرایط چهل و هشتمین دوره مسابقات قرآن و سطح رقابت‌های آن بگویید. چه میزان برای رسیدن به این رتبه تلاش کردید؟
چهل و هشتمین دوره مسابقات قرآن سطح بسیار بالایی داشت و رقابت‌ها تنگاتنگ بود. خداراشکر چون تمرین داشتم به خوبی توانستم از رقبا از لحاظ امتیازی فاصله بگیرم و رتبه اول را کسب کنم. بنده، روزانه یک ساعت را به تمرین اختصاص می‌دهم.
ایکنا ـ رشته دعاخوانی و بانوان دعاخوان، چه نقشی می‌توانند در ارتقای سطح جلسات دینی و فرهنگی بانوان داشته باشند؟ آیا خودتان جلسات آموزشی و شاگرد دارید؟
در دنیای امروز، نقش بانوان در شکل‌دهی به هویت دینی و اجتماعی جامعه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین، بانوان دعاخوان نقش مهمی در ارتقای سطح جلسات دینی دارند و می‌توانند با صوت خوشی که دارند مبلغان خوبی برای تبلیغ دین و فرهنگمان شوند.
بله. بنده مدرس دارالقرآن ریحانه الرسول(ص) هستم و شاگردان زیادی هم دارم. نکته مهم این است که یک دعاخوان برای رشد واقعی نیازمند استاد صاحب‌نظر و صاحب‌نَفَس است. بدون استاد نمی‌توان در این مسیر به‌درستی پیش رفت. تربیت و پرورش دعاخوان باید تحت نظر استاد متخصص و آگاه باشد تا مسیر فنی و معنوی دعاخوانی به شکل اصولی طی شود. البته بنده همچنان در جایگاه شاگردی قرار دارم.
ایکنا _ دعاخوانی، ارتباط تنگاتنگی با متون ادعیه دارد. چه میزان دعاخوانی در معرفی این گنجینه معنوی به جامعه مؤثر است؟
دعاخوانی، در ذات خود بیش از آنکه هنری آوایی باشد، تجربه‌ای روحانی و تربیتی است؛ تجربه‌ای که با صوت آغاز می‌شود اما در نهایت به تهذیب نفس و صفای درون می‌انجامد. هر نغمه از دعا، اگر از دلِ پاک برخیزد، بر جان شنونده می‌نشیند و او را با حقیقتی فراتر از واژه‌ها پیوند می‌دهد. در این میان، نقش دعاخوان تنها ادای جملات نیست، بلکه واسطه‌گری میان زمین و آسمان است؛ میان انسانی که نیاز می‌گوید و خدایی که می‌شنود.
ایکنا _ این تجربه زیبای معنوی شاید با خاطره یا احساس‌های خاصی در جلسات برای شما همراه بوده باشد. لطفا قدری از خاطرات و حس و حال معنوی خود هم برای ما بگویید.
خاطره‌ای که هیچ وقت فراموش نمی‌کنم، مربوط به یک روز عرفه بود. وقتی از خواندن دعای عرفه فارغ شدم، یکی از حاضران از جای خودش بلند شد، بر پیشانی بنده بوسه زد و با گریه گفت در هیچ دعای عرفه‌ای این قدر حس و حال خوب نداشتم، به قدری ارتباطم با خدا و دعای عرفه و صدای شما قوی شده بود که در سفر مکه هم چنین حس و حالی را تجربه نکرده بودم. این کلام، یک دنیا برای بنده ارزش داشت که به لطف خدا توانستم نقشی در به وجود آمدن این حس و حال و ارتباط خوب داشته باشم.
ایکنا ـ در پایان اگر نکته‌ای است، بفرمایید.
زمان آن رسیده است که مسئولان قرآنی کشور در عرصه بین‌المللی دعاخوانی نیز ورود کنند و زمینه‌ای فراهم شود تا دعاخوان‌هایی از کشورهای مختلف گردهم آیند. این تعامل می‌تواند به ارتقای سطح فنی و معرفتی دعاخوانان و گسترش فرهنگ دعا در جهان اسلام کمک شایانی کند. با برگزاری مسابقات بین‌المللی قطعاً استقبال شرکت‌کنندگان خارجی در زمینه دعاخوانی هم بیشتر می‌شود، چون هر چه از دل برآید قطعا بر دل می‌نشیند. این مسئله نشان از رشد و بالندگی امت اسلامی ما دارد. مردم خواهان پناه آوردن به قرآن و دعا و اهل بیت(ع) هستند و دوست دارند بیش از پیش با قرآن و عترت مأنوس شوند.
در پایان لازم است از خانواده عزیزم، همسر عزیزم آقای حمید رجبی‌بیاتیانی که پابه پای بنده در مسابقات شرکت داشت و مشوق اصلی بنده برای کسب این رتبه بود و همچنین دوستان عزیز و اساتید گرانقدرم از جمله استاد دانشگر عزیز کمال تشکر را داشته باشم. قطعا وجود چنین همراهان مهربانی در کسب این رتبه بی‌تأثیر نبوده است.
انتهای پیام
