چگونه قلب سلیم انسان را نجات می‌دهد
امیرالمؤمنین(ع) درباره صاحبِ قلب سلیم می‌فرمایند که خوش به حال کسی که قلب سلیم دارد و از کسی که هدایتش می‌کند پیروی می‌کند و از کسی که وی را به پستی می‌کشاند بیزاری می‌جوید و به هدایت می‌رسد قبل از، آنکه درهایش بسته شود و اسباب قطع شود.
به گزارش ایکنا از خوزستان، بیان شرح و توضیح روزانه یک فراز از مناجات امیرالمؤمنین(ع) یکی از برنامه‌های مؤسسه قرآنی اهل البیت(ع) رامشیر به مناسبت آغاز ماه شعبان است.
محمود حمیداوی، مدرس قرآن، در این برنامه مجازی، در شرح مناجات حضرت امیرالمؤمنین(ع)، گفت: فراز اول دعا چنین است: اللّهُمَ اِنّی اَسألُکَ الآمانَ یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالَ و لا بَنونَ اَلاّ مَن أتَی اللّه بِقَلبٍ سَلیم: پروردگارا، من از تو امان میخواهم در روزی که اموال و فرزندان نفعی ندارند مگر برای کسی که با قلب سلیم نزد اللّه بیاید.
این فراز مستند به آیه ۸۸ و ۸۹ سوره شعراء است که پروردگار در وصف روز قیامت فرمود: «یوْمَ لا یَنْفَعُ مالُ و لا بَنونَ،اَلاّ مَن أتَی اللّه بِقَلْبٍ سَلیم: روزی که اموال و فرزندان نفعی ندارد،مگر برای کسی که با قلب سلیم نزد الله بیاید». کلمه اللهم در اصل «یا الله» بوده که «یا» حذف شده و به جای آن «میم» در آخر الله اضافه شده است.
کلمه اَسألُکَ به معنای «از تو میخواهم» صیغه متکلم وحده از «سوال» است. سوال یعنی طلب شناختن یا چیزی که انسان را به معرفت و شناخت می‌رساند و این خواستن و طلب کردن بر عهده زبان است. همچنین «سوال» یعنی آنچه انسان از غیر خود طلب می‌کند و در بعضی موارد به معنای پرسش، استفهام و دعا کردن نیز می‌آید.
کلمه «امان» به معنای طمأنینه روح و جسم و ضد ترس و هراس است؛ چنان که خداوند فرمود: وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِنا: هر کس که وارد آنجا شود در امان است و مقصود از آیه، حفظ از آتش قیامت و یا حفظ از بلایای دنیایی است که همین معنا در فرازهای مناجات بیان شده است.
شاید بتوان اذعان داشت که کامل‌ترین معنای واژه «امان»، قبول ولایت امیرالمؤمنین(ع) و ثابت قدم ماندن در این راه است؛ یعنی بنده از خدا درخواست می‌کند که در وهله اول، او را تحت ولایت اهل بیت(ع) قرار دهد و سپس با تمسک به ایشان، رهایی از آتش را برای وی رقم زند.
اطلاق واژه «امان» به ولایت چهارده معصوم(ع) در کلام حضرت علی بن موسی الرضا(ع) از امام باقر(ع) از امام سجاد(ع) از امام حسین(ع) از امیرالمؤمنین(ع) از پیامبر(ص) از جانب الله فرمود: ولایت علی بن ابی طالب پناهگاه (و دژ و قلعه محکم) من است؛ هر کس وارد این پناهگاه شود از عذاب (و آتش جهنم) در امان خواهد بود.
قطعه دوم و سوم این فراز عین عبارت قرآن است: یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالُ وَلا بَنونَ،اِلاّ مَن أتَی الله بِقَلْبٍ سَلیم: روزی که اموال و فرزندان نفعی ندارد، مگر برای کسی که با قلب سلیم نزد الله بیاید.
نخست باید اهمیت «قلب سلیم» دانسته شود و اینکه چگونه چنین قلبی در روز محشر می‌تواند نجات دهنده انسان باشد. امیرالمؤمنین(ع) درباره صاحبِ قلب سلیم می‌فرماید: «خوش به حال کسی که قلب سلیم دارد: از کسی که هدایتش می‌کند پیروی می‌کند و از کسی که وی را به پستی می‌کشاند بیزاری می‌جوید. به مسیر امنیت می‌رسد با بیناییِ کسی که او را بینا کرده و پیروی از کسی که وی را به هدایت دعوت کرده است. او به هدایت می‌رسد قبل از آنکه درهایش بسته شود و اسباب قطع گردد. او درِ توبه را می‌گشاید و گناه را از بین می‌برد که اگر چنین کند بر مسیر قرار گرفته و به راه حق هدایت شده است.»
آن حضرت یکی از راه‌های داشتن قلب سلیم را اینگونه فرموده است: قلبی سلیم نخواهد شد مگر آنکه هر چه برای خود می‌پسندی برای مؤمنان نیز بپسندی.
امام مجتبی(ع) نیز می‌فرماید: سالم ترین قلبها، قلبی است که شبهات از آن زدوده شده باشند و امام باقر(ع) فرمود: هیچ سلامتی مانند سلامت قلب نیست.
انتهای پیام
