فقر الی‌الله، عالی‌ترین درجه برای انسان است
در قرآن کریم و همچنین مناجات امیرالمؤمنین(ع)، انسان با صفت «فقیر» یا نیازمند معرفی شده که به معنای محتاج و مسکین است و عالی‌ترین درجه فقر برای هر انسانی، فقر و نیازمندی به سوی خداوند است.
به گزارش ایکنا از خوزستان، محمود حمیداوی، مدرس قرآن، روز گذشته 13 فروردین، در برنامه مجازی شرح مناجات امیرالمؤمنین(ع) گفت: فراز سیزدهم مناجات چنین است: «مَولایَ یا مَولای، اَنتَ الْعظیمُ وَ اَنَا الْحقیرُوَ هَلْ یَرحَمُ الْحَقیرَ اِلاّ الْعظیم»: مولای من، مولای من، تو بزرگ هستی و من حقیرم؛ چه کسی غیر از بزرگ، بر حقیر رحم می‌کند؟ در این فراز، اللّه با صفت «بزرگ» معرفی شده است.
وی توضیح داد: کلمه «عظیم» درباره خداوند به این معناست که منزلت و شأن او از حد عقل‌ها بیرون است و احاطه به کُنه ذات و حقیقتش غیر قابل تصور است. عظمت، حقیقتی متعلق به پروردگار است و او با انتخاب پیامبر(ص) و امامان(ع) برای ریاست در دین و حکومت بر مخلوقاتش، می‌خواست همه را به عظمت بی‌نهایت هدایت کند.
حمیداوی ادامه داد: «عظیم» در معنای بَشَری کسی است که خداوند مانند اهل بیت(ع) به او عظمت داده باشد، و هر کس عظمت و بزرگی را در ترک ولایت آنان و دشمنی با ایشان بداند مستحق عذاب خواهد بود. همچنین باید دانست که تسلط‌ها و حکومت‌های دنیوی که افراد نادان در توهم خود آن را بزرگ و عظیم می‌شمارند چنین نیست، یعنی خداوند عظمتی به ایشان نداده است. در این فراز انسان با صفت «حقیر» موصوف شده که به معنای ذلیل بودن است.
این مدرس قرآن گفت: در ادامه مناجات عرضه می‌کند: «مَولایَ یا مَولای، اَنتَ الْقویٌ وَ اَنَا الضَعیفُ وَ هَلْ یَرحَمُ الضعیفَ اِلاّ الْقْوی»: مولای من، مولای من، تو نیرومند هستی و من ناتوانم؛ چه کسی غیر از نیرومند بر ناتوان رحم می‌کند؟ در این فراز، اللّه با صفت «نیرومند» و انسان با صفت «ناتوان» معرفی شده که بر خلاف قوی است. ضعف درباره عقل، نظر و جسم به کار برده شده است. تأویل ضعیف، ضعفا و مستضعف در دو زمان گفته شده است: یکی در دنیا و دیگری آخرت که پیام‌آوران الهی و معصومین(ع) و شیعیانشان بارزترین نمونه ضعیف بودن در دنیا هستند، زیرا این شخصیت‌های الهی پیش از قیام حضرت مهدی(ع) با زندانی و کشته شدن توسط ظالمان، ضعیف شمرده شدند؛ چنان که روزی پیامبر(ص)، به امیرالمؤمنین و حسنین(ع) نگریست و گریست و فرمود: «شما ضعیف شدگان بعد از من هستید.» معنای دیگر ضعیف در دنیا درباره افرادی است که دین ضعیفی دارند و امام خود را نمی‌شناسند.
وی ادامه داد: در فراز دیگر عرضه می‌کند: «مَولای یا مَولای، اَنتَ الْغنیٌ وَ اَنَا الْفَقیرُ وَ هَلْ یَرحَمُ الْفَقیرَ اِلاّ الْغَنی»: مولای من، تو بی‌نیاز هستی و من نیازمندم؛ چه کسی غیر از بی‌نیاز بر نیازمند رحم می‌کند؟ در این فراز، اللّه با صفت «بی‌نیاز» معرفی شده که مقصود بی‌نیازی مطلق اوست. چنانکه قرآن کریم فرمود: «شما نیازمندان به سوی خدا هستید و پروردگار بی‌نیاز ستوده است».
«غنی» از اسامی خداوند، بیانگر این است که او احتیاج به کسی ندارد و همه محتاج و نیازمند به او هستند.
حمیداوی اظهار کرد: او چه در ذات و چه در صفات در بی‌نیازی واحد است و شریکی ندارد و ممکنات، محتاج «اللّه» هستند. در این فراز، انسان با صفت «نیازمند» معرفی شده که به معنای محتاج و مسکین است. عالی‌ترین درجه فقر برای هر انسانی، فقر و نیازمندی به سوی خداوند است .
گفتنی است، برنامه هر روز یک فراز با موضوع شرح مناجات امیرالمؤمنین(ع)، از برنامه‌های مؤسسه قرآنی اهل البیت(ع) رامشیر به مناسبت ماه شعبان است.
انتهای پیام
