چرا ناامیدی در قرآن، مانند کفر است؟

در قرآن کریم، آیاتی وجود دارد که به موضوع یأس اشاره کرده‌اند. یکی از این آیات از زبان حضرت یعقوب چنین است: «وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ» (یوسف، 87).  از رحمت خدا مأیوس نباشید؛ زیرا جز مردم کافر از رحمت خدا مأیوس نمی‌شوند.

به گفته طبرسی، «يأس آن است كه یقین كنيم شی‌ء آرزو شده به دست نخواهد آمد» و این حالت باعث احساس عجز و ناتوانی در انسان می‌شود. از نگاه قرآن کریم، این حالت شایسته خداباوران نیست.

چرا آن که از رحمت حق ناامید است، کافر است؟ برای اینکه این شخص نقصی را به خدا نسبت می‌دهد و می‌گوید خدا نمی‌تواند ـ معاذ الله ـ مشکل مرا حل کند یا خدا بخیل است ـ معاذ الله ـ این مشکل مرا حل نمی‌کند؛ یأس از رحمت حق، نظیر معاصی عادی نیست نظیر غیبت کردن یا دروغ گفتن که جزء معاصی کبیره است نیست؛ یأس از رحمت حق در حد کفر است. چرا یأس کفر است؟ برای اینکه فرد ناامید یا عجز را به خدا نسبت می‌دهد یا بُخل را به او اسناد می‌دهد. 

بیشتر بخوانید

• آیا انسان می‌تواند خود را فراموش کند؟

  ---

به گفته علامه طباطبایی، هيچ صاحب ايمانى نمى‌تواند و نبايد از روح خدا مأيوس و از رحمتش نااميد شود زيرا يأس از روح خدا و نوميدى از رحمتش در حقيقت محدود كردن قدرت او، در معنای كفر به احاطه و سعه رحمت اوست.

منبع:

آیت الله جوادی، تفسیر سوره حشر

علامه طباطبایی، المیزان، تفسیر سوره یوسف