به گزارش ایکنا از خوزستان، آیتالله سید محمد حسینی قزوینی، استاد حوزه علمیه و رئیس مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولیعصر(عج)، شامگاه گذشته 18 بهمنماه در مراسم گرامیداشت مقام حضرت ابوطالب(ع) اظهار کرد: در رابطه با آقا ابوطالب سخن زیاد است اما عمده مطالب درباره ایشان با محوریت ایمان وی است که این بالاترین مظلومیت ایشان است که ما باید بعد از 1400 سال ایمان ایشان را اثبات کند. وی که فرزندی همچون حضرت علی(ع) دارد و همسری همچون فاطمه بنت اسد.
وی افزود: ابوطالب بزرگ حامی و مدافع رسول اکرم است. در قضیه شعب ابی طالب یک ماجرای ظریف وجود دارد. ایشان بیش از سه سال همواره از همه اسیران در شعب ابی طالب حمایت کرد.
آیتالله قزوینی ادامه داد: همچنین ليلة المبيت بالاترین فضیلت برای امیرالمؤمنین است. جناب ابوطالب از بیم اینکه آسیبی به رسول خدا برسد او را نیمه شب از خواب بیدار میکند و علی(ع) را به جای او در رختخواب میگذارد. یعنی ابوطالب در این سه سال هر شب لیله المبیت داشته و علی را فدای رسول اکرم قرار داده است.
این استاد حوزه علمیه گفت: ابوطالب قبل از اینکه رسول اکرم به بعثت برسد به ایشان ایمان دارد. راغب اصفهانی که شخصیت پرآوازه اهل سنت است از سفیان بن عیینة که از فقهای اهل سنت است نقل میکند (من ابغض ابی طالب فهو کافر). این تعبیر بسیار سنگین است.
وی بیان کرد: رسول اکرم سه سال دعوت مخفی داشتند. بعد از نزول آیه 214 سوره شعرا ایشان حدود 40 نفر از بزرگان قریش را در خانه ابوطالب جمع کردند. در روز سوم وقتی که رسول خدا اتمام حجت کردند و هیچکس حاضر به ایمان آوردن نشد به امیرالمؤمنین میفرماید: فَاَخَذَ بِرَقَبَتی، ثُمَّ قالَ: انَّ هذا اخی ووَصِیی و خَلیفَتی. تاریخ طبری، این اثیر و... این مطلب را آوردهاند.
وی افزود: وقتی این ماجرا پیش میآید اولین موضعگیری بر علیه علی(ع) شکل میگیرد یعنی دشمنیها با امام علی(ع) با حدیث «دار» شروع میشود.
آیتالله قزوینی در بخش دیگری از سخنان خود درباره احترام رسول خدا برای جناب ابوطالب گفت: رسول خدا در کنار جنازه جناب ابوطالب فرمود وصلتك رحم، وجزيت خيرا يا عم.
وی با اشاره به این سروده جناب ابوطالب «ألم تعلموا أنّا وجدنا محمّداً رسولاً کموسى خُطَّ فی أوّل الکتبِ، گفت: این تعبیر در منابع اهل سنت، تاریخ اسلام زهری، صيح بخاری آمده است.
آیتالله قزوینی بیان کرد: ایمان ابوطالب برای عالم دنیا نیست به تعبیر عرفا ایمان ابوطالب به عالم ایمان الهی برمیگردد یعنی آنجا که بشری خلق نشده بود.
انتهای پیام