چشم‌پوشی از خطا نباشد جامعه ضررهای غیرقابل جبرانی می‌بیند
کد خبر: 4203027
تاریخ انتشار : ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ - ۰۹:۵۹
شرح دعای مکارم‌الاخلاق/ 9

چشم‌پوشی از خطا نباشد جامعه ضررهای غیرقابل جبرانی می‌بیند

عیب‌پوشی مایه تحکیم دوستی و تقویت روابط اجتماعی است و یکی از روش‌های بسیار مؤثری است که باید به‌عنوان سیره نبوی در روابط فردی و اجتماعی مورد توجه قرار گیرد. اگر چشم‌پوشی در جامعه رعایت نشود و پیگیری خطاهای انسانی مدنظر قرار گیرد چه بسا منشأ سیئات دیگری شود و به سبب آن برای جامعه ضررهای غیرقابل جبرانی فراهم شود.

چشم‌پوشی از خطا نباشد جامعه ضررهای غیرقابل جبرانی می‌بیند

به گزارش ایکنا از خوزستان، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن انصاری، مدیر مدرسه علمیه آیت‌الله‌العظمی آقا شیخ محمدجعفر انصاری(ره) اهواز در سلسله جلساتی به شرح دعای مکارم‌الاخلاق امام سجاد(ع) پرداخته است. جلسه نهم این شرح از دعا تقدیم مخاطبان می‌شود.

بسم‌الله الرحمن الرحیم 

امام سجاد(ع) به پیشگاه الهی عرض می‌کند: «وَ اُغضِیَ عَنِ السَّیِئَه» امام(ع) در این فراز از دعا درخواست می‌نماید که بارالها به من توفیق عنایت فرما که از بدی‌های مردم چشم‌پوشی نمایم. چشم‌پوشی از زشتی‌ها و خطاها اثر مفیدی در اجتماع دارد. عیب‌پوشی مایه تحکیم دوستی و تقویت روابط اجتماعی است، عیب‌پوشی یکی از روش‌های بسیار مؤثری است که باید به‌عنوان سیره نبوی در روابط فردی و اجتماعی مورد توجه قرار گیرد. اگر چشم‌پوشی در جامعه رعایت نشود و پیگیری خطاهای انسانی مدنظر قرار گیرد چه بسا منشأ سیئات دیگری شود و به سبب آن برای جامعه ضررهای غیر قابل جبرانی فراهم شود.

به شکر آنکه خدا عیب من نهفت از خلق/ زعیب خلق همان به که چشم  در پوشم

پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: هر که بر عیب برادر مسلمانش در دنیا پرده پوشد و او را رسوا نسازد خداوند در قیامت عیب او را بپوشاند.(جامع‌الصغیر/ ج۲)

در جای دیگر می‌فرماید: اُستُروا علی اِخوانِکُم؛ عیوب برادران خود را بپوشانید.(وسائل‌الشیعه)

یکی از برنامه‌های پیامبران الهی همواره این بود که به پیروان خود درس حُسن‌ظن و خوش‌بینی می‌دادند و آنان را از عیب‌جویی و سوءظن برحذر می‌داشتند. یکی از صفات باری‌تعالی آشکار کردن خوبی‌ها (نشر العارفه) و پوشاندن بدی‌ها (ستر العائبه) یا مَن اَظهَرَ الجمیل وَ سَتَرَ القبیح است.

امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: اگر مؤمنی را در حال گناه مشاهده کنم او را با لباس خود می پوشانم.(قُرب الاسناد)

سعدی(ره) حکایت می‌کند: بزرگی از پارسایی سؤال کرد نظر شما درباره فلان عابد چیست که مردم درباره او حرف‌ها می‌زنند و در غیاب او عیب‌جویی می‌کنند؟ شخص پارسا گفت در ظاهر او عیبی نمی‌بینم و از باطنش نیز آگاهی ندارم.

چه خوب است به‌ جای اینکه از رفتار و گفتار ناروای اشخاص ایراد و اشکال بگیریم به دردشان برسیم و در صورت امکان هدایتشان کرده و واجب‌تر از آن اینکه به عیب خود پرداخته و آن را علاج کنیم.

اللهم وفقنی لصالح الاعمال
خدایا توفیق عمل صالح به ما عطا

انتهای پیام
captcha