به گزارش ایکنا از خوزستان به نقل از ستاد فرهنگی یادمان شهدای هویزه، همزمان با برگزاری بیست و چهارمین دوره آموزش میدانی دانشگاههای افسری ارتش جمهوری اسلامی ایران، امیر سرتیپ ستاد ناصر آراسته، جانشین رئیس گروه مشاورین نظامی فرمانده معظم کل قوا و رئیس هیأت معارف جنگ سپهبد شهید علی صیاد شیرازی در زیارتگاه شهدای هویزه حضور یافت و به مقام شهید علم الهدی و یاران عاشوراییاش ادای احترام کرد.
امیر سرتیپ آراسته در حاشیه این بازدید با بیان اینکه در دورههای آموزش میدانی، 11 عملیات از ثامن الائمه(ع) تا والفجر 8 توسط فرماندهان ارتش و سپاه برای دانشجویان تشریح میشود، گفت: دانشجویان دانشگاههای افسری ارتش طبق فرمان حضرت آقا برای آموزش عملیاتی به مناطق 8 سال دفاع مقدس میآیند و چون آموزش باید با لطافت معنوی و تقویت روحیه ایثار و شهادت طلبی همراه باشد، دانشجویان را به مناطقی مانند هویزه نیز میآوریم.
جانشین رئیس گروه مشاورین نظامی فرمانده معظم کل قوا در بیان اهمیت زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا به روایت خاطرهای از رهبر معظم انقلاب پرداخت و گفت: سال گذشته محضر آقا رسیدم و به عرض ایشان رساندم که من با این سن و سال به همه هدفها و آرزوهای دنیاییام رسیده ام؛ هر چه خواستم خدا عنایت کرده است و بزرگترین نعمتی که دارم این است که به عنوان مشاور به نام شما مفتخرم و به نام شهید صیاد که رئیس گروه معارف جنگ سپهبد شهید صیاد شیرازی هستم؛ لذا اجازه بدهید بروم در جایی تفنگ دست بگیرم و با رزم عاقبت بخیر شوم. خدمت شان گفتم: به ریش سفیدم نگاه نکنید. هنوز قدرت جنگندگی دارم. آقا در پاسخ، همان جمله معروفشان را فرمودند که: «زنده نگه داشتن نام و یاد شهدا کمتر از شهادت نیست؛» بعد گفتند: «اینکه غیرت نسل جنگ را به نسل جوان منتقل میکنید، عبادت است و نیازی نیست بروید جایی بجنگید. این خودش جهاد است. جهاد تبیین هم جهاد است. بروید به کارتان ادامه بدهید.»
امیر سرتیپ آراسته تأکید کرد: من یقین دارم شما هم که برای زنده نگه داشتن ذکر و نام شهدا -به خصوص در این مکان مقدس- دارید خدمت میکنید؛ در حال جهادید و این فرمایش حضرت آقا که نمیخواهد تفنگ بگیرید، همین کارتان کمتر از جنگ و جهاد نیست، شامل شما هم میشود.
رئیس گروه معارف جنگ سپهبد شهید صیاد شیرازی در پاسخ به این پرسش که فکر می کنید اگر امروز شهید صیاد شیرازی در میان ما بودند، چه می کردند؟ گفت: آنچه امروز ما انجام میدهیم را بهتر انجام میدادند. اگر ایشان بودند گوش به فرمان حضرت آقا، پشت سر ایشان حرکت میکردند. اطاعت از ولایت چه در زمان حضرت امام(ره) و چه حضرت آقا با پوست و گوشت و استخوان شهید صیاد آمیخته بود. اجازه بدهید برای اینکه صحت سخنم روشن تر شود، خاطرهای برایتان نقل نمایم. یک بار به اتفاق دیگر فرماندهان محضر حضرت آقا بودیم. شهید صیاد هم سمت راستم نشسته بودند. من هر وقت کنار ایشان می نشستم دستم را روی دست شان میگذاشتم. آن روز هم دست من روی زانویشان بود و ایشان هم دست شان را روی دستم گذاشته بودند. حضرت آقا که تشریف آوردند همه بلند شدیم، احترام گذاشتیم و نشستیم. تا ایشان دست شان را روی زانو گذاشتند، من دستم را گذاشتم روی دستشان؛ اما همین که آقا شروع به صحبت کردند، ایشان دستش را کشید؛ دفترچهاش را بیرون آورد و شروع به نوشتن کرد و همه صحبتها را نوشت.
جانشین رئیس گروه مشاورین نظامی فرمانده معظم کل قوا اضافه کرد: من دلخور شدم؛ چون دوست داشتم دستم روی دست ایشان باشد. جلسه که تمام شد و بیرون آمدیم به ایشان گفتم حاج علی! برای چی یادداشت برداری کردی؟ الان که حرفها را گوش کردیم. اخبار ساعت 2 هم که فرمایشات آقا را پخش میکند؛ شب هم که کاملش را نشان میدهند؛ چرا این کار را کردید؟ گفت: من سربازم و تأخیر در اجرای دستور فرمانده در محضر خدا کیفر دارد. من اینها را نوشتم که تا سوار ماشین میشوم، صحبتهای آقا را به تدبیر نظامی و بعد از رسیدن به ستاد کل به فرمان تبدیل و به یگانهای نظامی ابلاغ کنم. من صحبتهای آقا را سخنرانی تلقی نمیکنم؛ فرمان میدانم. لذا هر جا آقا صحبت کنند و منِ سرباز حاضر باشم و بشنوم، تلاش میکنم از همان لحظه اجرا کنم.
مشاور نظامی فرمانده کل نیروهای مسلح در امور زمینی خاطرنشان کرد: این خاطره نشان میدهد شهید صیاد شیرازی سربازی بود پاکباز و مخلص که حاضر نمیشود حتی یک لحظه فرمان فرماندهاش به تأخیر بیفتد. شهید صیاد میگفت میخواهم خدا شاهد باشد اگر عمرم سرآمد و به ستادکل نرسیدم از دفتر آقا تا هر زمان که زندهام در راه اجرای فرمان فرماندهام هستم.
امیر سرتیپ آراسته در خاتمه با یادآوری جمله امامین انقلاب که: «شهدا امامزادگان عشقند»، درباره مزار شهدای هویزه گفت: هویزه مزار امامزادگان عشق به توحید، عترت و ولایت است. وقتی میخواهم به هویزه بیایم فکر میکنم که دارم به عتبات عالیات میروم. هویزه جای بسیار متبرکی است و من از لحظاتی که اینجا هستم لذت میبرم.
انتهای پیام