آیا کاری «لله» کرده‌ایم
ماه خدا وقتی می‌شود که یک رابطه میان ما و خدا باشد. وقتی که رابطه نباشد چه شهر الله؟ باری بیایید یک راستی بگوییم و با خود فکر کنیم ببینیم یک وقت کاری لله کرده‌ایم؟
علامه شیخ جعفر شوشتری، از علمای برجسته خوزستان است که در حدود 150 سال پیش می‌زیست. او صاحب کتاب معروف «خصائص الحسینیه» است. شیخ عباس قمی درباره مقام ایشان می‌نویسد: «جلالت شأنش زیاده از آن است که ذکر شود.»
برخی پژوهشگران معاصر درباره کلام تأثیرگذار شیخ شوشتری نوشته‌اند: «به‌طور کلی شیوه شیخ سخن گفتن با دل‌هاست و به همین دلیل، کشش ویژه‌ای در کلام اوست.» (سنگری، عاشورانگاران، ج ۲، ص ۵۲، ۶۸ و ۶۹)؛ همچنین گفته شده بخشی از اطلاعاتی که در کتاب‌های آیت‌الله شیخ جعفر شوشتری موجود است، محصول الهام‌های او هستند.
مرحوم حاج شیخ جعفر، در سال ۱۲۳۰ هجری قمری در شوشتر متولد شد و پس از خواندن مقدمات و ادبیات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در این شهر و همچنین در کربلا از محضر علمای آن دوران بهره برد و چند سالی نیز از درس شیخ مرتضی انصاری استفاده کرد. او بعد از بازگشت به شوشتر مرجع تقلید مردم خوزستان شد.
شیخ جعفر شوشتری در سال ۱۳۰۳ هجری قمری یعنی در سن ۷۳ سالگی وفات یافت و پیکرش در نجف اشرف به خاک سپرده شد.
نسخه‌های خطی برخی از منابر شیخ جعفر شوشتری هنوز چاپ نشده است. از این نسخه‌ها قطعات کوتاهی انتخاب شده است که در ایام ماه رمضان برای نخستین بار در ایکنای خوزستان منتشر می‌شود.
«بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم قد حضر شهر رمضان، فسلمنا فیه و سلمه لنا و تسلمه منا فی خیر و عافیة. اللهم الهمنا معرفه فضله
حضرت سیدالساجدین این فقرات را عرض می‌کند، یعنی: خداوندا ماه رمضان شده است. منظور حضرت این است که ما را در او به سلامت نگاه دار. یعنی این ماه، ماه خدا بشود، حقیقتاً ماه مبارک بشود، ماه مکرم بشود.
پس مبادا این ماه از برای ما شهر الله نشود. ماه خدا وقتی می‌شود که یک رابطه میان ما و خدا باشد. وقتی که رابطه نباشد چه شهر الله؟
باری بیایید یک راستی بگوییم و با خود فکر کنیم ببینیم یک وقت کاری لله کرده‌ایم؟ اتفاق افتاده؟ حضرت امیر(ع) می‌فرماید باید همه چیزت متوجه خدا باشد، روحت، جسمت، حواست، اعضا و جوارحت.
کسی که اعمالش در ماه مبارک رمضان همه این‌گونه شد، البته برایش شهر الله می‌شود. بیدار شوید، می‌ترسم ماه رمضان منقضی بشود، می‌ترسم ماه رمضان بگذرد و دل ما خدایی نشود. یعنی عمر ما هم بگذرد ولی دلها – العیاذ بالله – به‌طوری شود که خدا می‌فرماید: «فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»؛ العیاذ بالله دلها خالی از ذکر خدا باشد.
و می‌ترسم عوض ذکر خدا، محبت دنیا که دشمن خداست، داخل شده باشد. واهمه دارم که عمر بگذرد و یک روزه یا یک نماز درست نداشته باشیم. می‌ترسم در وقت احتضار این «الله ربی» را هم از ما بگیرند.
مبادا در دلت محبت دنیا باشد. در وقت مردن، دنیا را از تو جدا خواهند گرفت، عیال و دوست را از تو جدا خواهند گرفت. بلکه ایمان هم اگر ضعیف باشد، شاید در آن وقت از تو بگیرند، زیرا که بعضی احادیث هست که بعضی ایمانشان موقت است تا دم رفتن، آن وقت بی‌ایمان از دنیا می‌رود.»
انتهای پیام
