اهل کرامت شدن در ماه رمضان

حجت‌الاسلام والمسلمین رضا حیدری، استاد حوزه علمیه در گفت‌وگو با ایکنا از خوزستان با اشاره به تکریم شدن ماه مبارک رمضان از سوی خدا گفت: رسول خدا(ص) فرمودند: «هُوَ شَهرٌ دُعیتُم فیهِ إلى ضِیافَةِ اللّهِ و جُعِلتُم فیهِ مِن أهلِ کَرامَةِ اللّه» رمضان ماهی است که شما به میهمانی خدا فراخوانده شده و از اهل کرامت خدا قرار داده شده‌اید. خداوند همانطور که این ماه را عظمت و شرافت بخشیده، این ماه را تکریم هم کرده و کرامت بخشیده: «هو شهر عظمته و کرمته ...» و می‌خواهد ما میهمانان این ماه را، ما راه یافتگان به ضیافت ماه را هم در شمار اهل کرامت قرار دهد.

وی توضیح داد: پروردگار، انسان را تکریم کرده است: «وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ» اصل آفرینش بنی آدم همراه با تکریم بوده (و نفخت فیه من روحی) و بعد با نعمت‌های مادی و معنوی این تکریم را ادامه داده و افزایش داده است. حال اگر این بنی آدم اهل طاعت شد تکریم سطح بالاتری را دریافت می‌کند، چنانکه در خطبه شعبانیه می‌فرماید شما اهل ضیافت رمضان در شمار اهل کرامت قرار می‌گیرید. بنی آدم اگر این کرامت‌های الهی را درک کرد و معرفت پیدا کرد اطاعت می‌کند. انسان به میزانی که احساس کرامت کند، احساس بزرگواری کند، احساس شخصیت معنوی کند از نافرمانی خدا دور می‌شود چنان‌که در روایتی از امیرالمومنین(ع) منقول است: «مَن كَرُمَت علَيهِ نَفسُهُ لَم يُهِنْها بالمَعصيَةِ» گویی طاعت و بندگی مرهون احساس پیوستگی انسان و خداست، مرهون احساس بزرگواری در درون است تا جایی که اصلا دنیا و امور مادی برایشان بی‌ارزش می‌شود.

این استاد حوزه گفت: از امام سجّاد علیه السلام نقل شده است: «من كَرُمَت عَلَيه نَفسُهُ هانَت عَلَيهِ الدُّنيا» و البته اگر چنانچه کسی این احساس بزرگواری را در خودش از دست داد و بین خود و خدا ربط و پیوستگی ندید به هر کاری ممکن است دست بزند، لذا از گزند او نباید خاطر جمع بود و نمی‌توان از شر او در امان بود.

وی ادامه داد: از امام هادی(ع) هم نقل است که فرمودند: «مَنْ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ فَلاَ تَأْمَنْ شَرَّهُ» یک جوان در جامعه امروز به میزانی که از سوی جامعه تکریم شود و احساس پیوستگی با آن جامعه کند، به همگرایی با هنجارها و ارزش‌های جامعه می‌پردازد و از قانون اطاعت می‌کند. حاکمیت در دوره تحصیل دوازده سال و بعد چهار سال در دانشگاه و دو سال در دوره سربازی فرصت دارد تا این احساس خوب را القا کند، اما اگر این جوان در دانشگاه تکریم نشد در سربازی تحقیر شد، سالها پشت سد استخدام ماند و احساس کرد گزینش‌ها بر اساس ملاک‌های نانوشته و یا ملاک‌های نوشته شده ولی ناعادلانه، دیگران را ترجیح دادند و بعد از استخدام هم ویژه خواهی ها و رانت ها را در سازمان خود دید، احساس پیوستگی با جامعه حاکمیت نخواهد داشت و به واگرایی از ارزش‌هایی که آن حاکمیت تبلیغ می‌کند میل پیدا می‌کند.