صاحب تفسیر مشکاة گفت: گناهان برای بسیاری از انسانها در کوتاهمدت و حین ارتکاب شیرین و لذتبخش میباشند؛ اما گاه آدمی به مرتبهای از ایمان و تقوا و یقین میرسد که گناه برای او بزرگترین شکنجه است. تا انسان به این مرحله نرسد، به همان لذات زودگذر گناه میاندیشد؛ غافل از آنکه پیامدهای گناه دامن او را رها نمیکند و مدتها بر اصرار آن گناه باقی میماند.