برگزاری گفتمان دينی «اثرات ياد خدا در زندگی» در اردبيل
گروه اجتماعی: گفتمان دينی با موضوع اثرات ياد خدا در زندگی سه‌شنبه، 28 آذرماه به‌همت اداره تبليغات اسلامی در اردبيل برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه اردبيل، حجت‌الاسلام اسد عليزاده، مدرس حوزه و دانشگاه در اردبيل سه‌شنبه، 28 آذرماه در گفتمان دينی اثرات ياد خدا در زندگی تصريح كرد: از سوی پيشوايان دينی ما، همواره تأكيد شده كه تمامی افراد بايد در همه حال به ياد خدا بوده و از ياد خداوند غفلت نكنند؛ چرا كه ياد خدا باعث ايجاد اثرات شگرف فردی و اجتماعی است.
وی اثرات ذكر خدا در زندگی را برشمرد و افزود: ياد نعمت‌های خدا، عامل شكر اوست، ياد قدرت او، سبب توكل بر اوست، ياد الطاف او، مايه محبت اوست. ياد قهر و خشم او، عامل خوف از اوست. ياد عظمت و بزرگی او، سبب خشيت در مقابل اوست. ياد علم او به پنهان و آشكار، مايه حيا و پاكدامنی ماست. ياد عفو و كرم او، مايه اميد و توبه است. ياد عدل او، عامل تقوا و پرهيزكاری است.
حجت‌الاسلام عليزاده ادامه داد: ذكر خدا و ياد خدا كه هدف عبادت است، دل را جلا میدهد و صفا میبخشد و آنرا آماده تجليات الهی قرار میدهد كه امام علی(ع) درباره ياد حق كه روح عبادت است در خطبه 222 چنين می‌فرمايد: خداوند ياد خود را صيقل دل‌ها قرار داده است، دل‌ها بدين وسيله از پس كری، شنوا و از پس نابينایی، بينا و از پس سركشی و عناد، رام میگردند، همواره چنين بوده و هست كه خداوند متعال در هر برههای از زمان و در زمان‌هایی كه پيامبری ميان مردم نبوده است بندگانی داشته و دارد كه در سر ضمير آن‌ها با آن‌ها راز میگويد و از راه عقل‌‌هايشان با آنان تكلم میكند.
وی به آيات قرآن در مورد ياد خدا اشاره كرد و افزود: خداوند در سوره انفال آيات 2 تا 4 می‌فرمايد: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ ﴿۲﴾ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ ﴿۳﴾ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ ﴿۴﴾؛ مؤمنان همان كسانىاند كه چون خدا ياد شود دلهايشان بترسد و چون آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان بيفزايد و بر پروردگار خود توكل مىكنند (۲) همانان كه نماز را به پا مىدارند و از آنچه به ايشان روزى دادهايم انفاق مىكنند (۳) آنان هستند كه حقا مؤمنند براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزى نيكو خواهد بود (۴)».
اين مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: ياد خدا در زندگی مؤمن جايگاه ويژه‌ای دارد و در پرتوی آن می‌تواند به آرامش حقيقی دست يابد و آرامش در پرتوی ياد خدا آنگاه نصيب مؤمن می‌شود كه زمينه قلبی و باطنی آن را فراهم كند يعنی آنچنان دلش را از ناپاكی‌ها و زشتی‌ها و كدورت‌های معنوی پاك كند كه بتواند حضور خدا را در دل خود احساس كند. نشانه اين پاكی احساس ترس به هنگام شنيدن ياد خداست. اگر انسان به آن مطلوب حقيقی برسد به سعادت حقيقی كه آرامش به همان معنای فوق همه چيز است میرسد.
وی اثرات ذكر خدا در زندگی را برشمرد و افزود: ياد نعمت‌های خدا، عامل شكر اوست، ياد قدرت او، سبب توكل بر اوست، ياد الطاف او، مايه محبت اوست. ياد قهر و خشم او، عامل خوف از اوست. ياد عظمت و بزرگی او، سبب خشيت در مقابل اوست. ياد علم او به پنهان و آشكار، مايه حيا و پاكدامنی ماست. ياد عفو و كرم او، مايه اميد و توبه است. ياد عدل او، عامل تقوا و پرهيزكاری است.
حجت‌الاسلام عليزاده ادامه داد: ذكر خدا و ياد خدا كه هدف عبادت است، دل را جلا میدهد و صفا میبخشد و آنرا آماده تجليات الهی قرار میدهد كه امام علی(ع) درباره ياد حق كه روح عبادت است در خطبه 222 چنين می‌فرمايد: خداوند ياد خود را صيقل دل‌ها قرار داده است، دل‌ها بدين وسيله از پس كری، شنوا و از پس نابينایی، بينا و از پس سركشی و عناد، رام میگردند، همواره چنين بوده و هست كه خداوند متعال در هر برههای از زمان و در زمان‌هایی كه پيامبری ميان مردم نبوده است بندگانی داشته و دارد كه در سر ضمير آن‌ها با آن‌ها راز میگويد و از راه عقل‌‌هايشان با آنان تكلم میكند.
وی به آيات قرآن در مورد ياد خدا اشاره كرد و افزود: خداوند در سوره انفال آيات 2 تا 4 می‌فرمايد: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ ﴿۲﴾ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ ﴿۳﴾ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ ﴿۴﴾؛ مؤمنان همان كسانىاند كه چون خدا ياد شود دلهايشان بترسد و چون آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان بيفزايد و بر پروردگار خود توكل مىكنند (۲) همانان كه نماز را به پا مىدارند و از آنچه به ايشان روزى دادهايم انفاق مىكنند (۳) آنان هستند كه حقا مؤمنند براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزى نيكو خواهد بود (۴)».
اين مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: ياد خدا در زندگی مؤمن جايگاه ويژه‌ای دارد و در پرتوی آن می‌تواند به آرامش حقيقی دست يابد و آرامش در پرتوی ياد خدا آنگاه نصيب مؤمن می‌شود كه زمينه قلبی و باطنی آن را فراهم كند يعنی آنچنان دلش را از ناپاكی‌ها و زشتی‌ها و كدورت‌های معنوی پاك كند كه بتواند حضور خدا را در دل خود احساس كند. نشانه اين پاكی احساس ترس به هنگام شنيدن ياد خداست. اگر انسان به آن مطلوب حقيقی برسد به سعادت حقيقی كه آرامش به همان معنای فوق همه چيز است میرسد.
مطالب مرتبط
