شیعیان علی(ع) سالهاست که منتظر بتشکن آخر هستند و انتــظار چه سخت است... روزهـا و جمعـهها میآینــد و میرونــد و مــا منتظــران هنــوز چشم به راهیــم...
آقا پس چه زمان آن روز فرا می رسد که قدوم مبارک خود را بر دنیای ما بگذارید. علی(ع) آمد تا بتهای خانه را درهم بشکند و بر پشت بام آن ندای یگانگی و توحید ذات مقدس خدای تعالی را سر دهد و او را تقدیس کند و فریاد حقطلبیاش را از میان کفرها و نفاقها به گوش جانهای عاشقان برساند و پرواز شورآفرین کبوتران عشق را جانی تازه بخشد.
کور کرد انتظار، چشمهاى جاده را کشته است مردم انتظار زاده را انتظار و دلها در غربت خاک، غریبه و تنها جان میدهند.
چشمهای رجبیون چشمههای خشکی شدهاند که کمتر به شوق شعبان میاندیشند که گریههای فراق، آنان را امان نمیدهد.
تشنگی بر اعماق و ریشه روزه داران دیار رمضان نفوذ کرده و تندیسها تاب ایستادن را بیش از این ندارند.
هر زمان که عرش از صدای ضجه ستمدیدگان به لرزه درمیآید، تمام زمین نشینان فریاد می زنند: اللهم عجل لولیک الفرج
در این روزها و در این ماههای مبارک توبهکنندگان، استغفارکنان گریانند؛ ولی نمیدانند بهانه این همه اشک چیست؟!
فضا، زمین، زمان، آسمان، دریا، انسان و هر آنچه در هستی است، در خلأ عظیم غوطهور است. همه چشم به ذوالفقاری دوختهاند که دستهای رها و خالی را بگیرد و از این فضای در حال سقوط نجات بخشد.
سخت است تا آخر هفته روزشماری کنی و روز هفتم بلند شوی و باز هم هیچ کس را در آن سوی جاده نبینی و باز هم روز و شب و هفته و ماه و سال و تقویم های تکراری که که نیامدنت را به رخ انسانهای مات شدهای میکشند که در سیاهی و سفیدیهای زندگی گم شدهاند.
و جمعه چه شکوهی دارد و این جمعه شکوهی دیگر!... ۱۳ رجب سال سیام از عام الفیل! آسمانیان طبق طبق نور میآوردند، آنگاه که دیوار کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد قدم به درون کعبه نهاد و من ایمان دارم به فردایی که میآید فردایی که نخلها و چاه ها از فریادهای خاموش بلندمرتبهترین مرد خواهند گفت.
و ما ایمان داریم به مولایمان که فرمود؛ منتظر فرج الهی باشید واز لطف الهی مایوس نشوید و بدانید که محبوبترین کارها نزد خداوند،انتظار فرج است.
سعیده مجتهدی/استان مرکزی