اگر همه زنان مثل زینب(س) باشند + صوت

به گزارش ایکنا از خوزستان، مؤسسه فرهنگی فرهنگ عاشورا، بخشی از سخنرانی محمدرضا سنگری، محقق عاشورایی استان را در باره حضرت زینب(س) منتشر کرده است که در زیر می‌شنویم:

در کتاب «خصائص زینبیه» سیدنورالدین جزایری دو بیت شعر درباره حضرت زینب کبری(س) وجود دارد:

فلو کان النساء بمثله هذه/ لفضلت النساء علی الرجال

فما التأنيث لإسم الشمس عيب/ ولا التذكير فخر للهلال

اگر همه زنان مثل زینب(س) باشند، همه زنان بر همه مردان فضیلت دارند. اینکه خورشید مؤنث است، عیبی برای خورشید نیست و اینکه هلال مذکر است، افتخاری برای هلال نمی‌شود. این بیت به گونه‌ای توضیحی بر بیت اول است. یعنی مباد اندیشه اینکه زینب کبری(س) زن است، افق وجودی او را در ذهن ما فروبکشد؛ او زن است؛ زنی که همه مردان باید پای درس او بنشینند و بهره‌گیری کنند.

برای درک حضرت زینب کبری(س) به دو نکته اکتفا می‌کنم: حضرت اباعبدالله(ع) موقع به میدان رفتن به ایشان گفت: «یا اختاه لاتنسینی بنافلة الیل»(خواهرم در نافله شبانگاهت حسین را فراموش نکن) یعنی به نوعی حسین(ع) محتاج دعای حضرت زینب(س) است و امام می‌داند زینب کبری(س) علی‌رغم همه رنج‌ها و دردهایی که بعدها خواهد داشت، نافله شبش را ترک نخواهد کرد.

چه‌قدر روح زینب کبری(س) بزرگ است که امام سجاد(ع) می‌فرماید من(بعد از عاشورا) در تمام راه ندیدم که عمه‌ام زینب نماز شبش را ترک کند و در خرابه شام که خیلی حال سختی بود، دیدم نماز شبش را نشسته می‌خواند.

نکته دوم عنوانی است که برای حضرت زینب کبری(س) وجود دارد و آن «کعبه الرزیا» است. رزیه به معنی درد و اندوه سنگین  شانه‌شکن است؛ آن غم سنگینی که جان را می‌گدازد و دل را پاره پاره  می‌کند. جمع آن می‌شود «رزایا» و یکی از نام‌های حضرت زینب کبری(س) «کعبه الرزیا» است.

کعبه جایی است که همه به سمت آن حرکت می‌کنند. شما هر روز اقبالتان به سمت کعبه است. یعنی گویی غم و غصه هر وقت قرار است سراغ کسی را بگیرد، اول سراغ زینب(س) را می‌گیرد، یا اگر قرار است تصویری بسازیم، زینب محرابی است که غم همیشه در این محراب نماز می‌خواند. یعنی هیچ نوع غمی وجود ندارد که این غم را حضرت نچشیده باشد. اما این زن شکسته نشد و ماند تا ستم را در هم بشکند و واقعاً الگوی امروز و هیمشه ما است.