حبیبالله صابرینسب، پیشکسوت و پژوهشگر قرآنی، در تشریح نکات کلیدی جزء دهم قرآن در قالب سلسله مباحث معرفتی در گفتوگو با ایکنا از استان مرکزی، گفت: این جزء قرآن از صفحه 182 با آیه 41 سوره «انفال» یا آیه «خمس» که میفرماید: «وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ ..» آغاز و تا صفحه 201 ادامه دارد.
وی به آیه 53 سوره مبارکه «انفال» که میفرماید: «أَنَّ اللَّهَ لَمْ یَکُ مُغَیرِّا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلیَ قَوْمٍ حَتیَ یُغَیرِّواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَ أَنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ، این (عذاب) از آن جهت است که خدا بر آن نیست که نعمتی را که به قومی عطا کرد تغییر دهد تا وقتی که آن قوم حال خود را تغییر دهند و خدا شنوا و داناست» استناد کرد و گفت: بیشک توجه به این آیات ما را متوجه این مهم میکند که خداوند نعمات خود را کم یا نیست نخواهد کرد، مگر آنکه با دست خودمان زمینه نابودی آن را فراهم کنیم.
صابرینسب با اشاره به فرازی از آیه 60 سوره «انفال» که میفرماید: «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ ... و شما (ای مؤمنان) در مقام مبارزه با آن کافران خود را مهیا کنید»، اظهار کرد: اين آيه شریف دستور آمادهباش همهجانبه و مهیاشدن برابر دشمنان را به مسلمانان میدهد. رزمندگان ما در برابر رژیم بعث عراق با تکیه بر همین آیات الهی ایستاده و به پیروزی رسیدند. در ادامه آیات این سوره شریف همچون نصرت خداوند به مجاهدان، حکم اسیر گرفتن، نتیجه هجرت و جهاد در راه خدا هم به چشم میخورد.
خالق کتاب «شمیم رحمت» در ادامه مقاومت و محکم ایستادن در برابر کسانی که به هیچ قراردادی پایبند نیستند را با استناد به آیه شریف 12 سوره «توبه» مورد تأکید قرار داد و گفت: در این آیه آمده است: «وَ إِن نَّکَثُواْ أَیْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُواْ فیِ دِینِکُمْ فَقَاتِلُواْ أَئمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَا أَیْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنتَهُونَ؛ و اگر آنها سوگند خود را بعد از عهدی که بستهاند بشکنند و در دین شما تمسخر و طعن زنند در این صورت با آن پیشوایان کفر و ضلالت کارزار کنید که آنها را عهد و سوگند استواری نیست، باشد که بس کنند.»
وی ادامه داد: قطعاً زندگی آرام در کنار همه جوامع بشری با هر دینی که هستند از قوانین بینالمللی قرآن است، اما اگر دولتمردان کشوری به قراردادهای خود با جامعه اسلامی متعهد نبودند همان قرآن که همواره مدافع عزت انسانهاست در مقابله با دشمنان دستور جهاد و مقابله میدهد.
صابرینسب همچنین به دو آیه 34 و 35 سوره مبارکه «توبه» که میفرماید: «الَّذِینَ یَکْنزِونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لَا یُنفِقُونهَا فیِ سَبِیلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ(34) یَوْمَ یحُمَی عَلَیْهَا فیِ نَارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوَی بِهَا جِبَاهُهُمْ وَ جُنُوبهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هَذَا مَا کَنزَتُمْ لِأَنفُسِکمُْ فَذُوقُواْ مَا کُنتُمْ تَکْنزِونَ(35)؛ ای اهل ایمان، بسیاری از علماء و راهبان (یهود و نصاری) اموال مردم را به باطل طعمه خود میکنند و (خلق را) از راه خدا منع میکنند و کسانی که طلا و نقره را گنجینه و ذخیره میکنند و در راه خدا انفاق نمیکنند آنها را به عذابی دردناک بشارت ده(34) روزی که آن طلا و نقره ذخائرشان در آتش دوزخ گداخته شود و پیشانی و پشت و پهلوی آنها را به آن داغ کنند (و فرشتگان عذاب به آنها گویند) این است نتیجه آنچه بر خود ذخیره کردید، اکنون بچشید (آتش حسرت و عذاب) همان سیم و زری که اندوخته میکردید» اشاره کرد.
وی افزود: خداوند در این دو آیه رزاندوختگان بیدرد که به فکر فقرا و رفع نیازمندی آنان نیستند را به عذاب الهی تهدید میکند، اما راز اینکه پیشانی، پهلو و پشتشان با آتش گداخته میشود در این است که توسط این سه عضو به فقرا فخرفروشی میکنند.
صابرینسب آیه 60 سوره مبارکه «توبه» را در خصوص ضرورت پرداخت صدقات و زکات دانست و گفت: در این آیه چنین آمده است: «إِنَّمَا الصَّدَقَتُ لِلْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاکِینِ وَ الْعَمِلِینَ عَلَیهْا وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبهُمْ وَ فیِ الرِّقَابِ وَ الْغَرِمِینَ وَ فیِ سَبِیلِ اللَّهِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ فَرِیضَةً مِّنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ؛ همانا صدقات (زکات)، براى نیازمندان و درمانده گان و کارگزارانِ زکات و جلب دلها و آزادى بردگان و اداى بدهى بدهکاران و (هزینه جهاد) در راه خدا و تأمین در راه مانده است، این دستور، فرمانى است از جانب خدا و خداوند، دانا و حکیم است» در واقع در این آیه خداوند به وضوح به موارد مصرف زکات با دقت اشاره فرموده است.
وی با اشاره به آیه 72 سوره «توبه» که میفرماید: «وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تجَرِی مِن تحَتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَ مَسَاکِنَ طَیِّبَةً فیِ جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَکْبرَ ذَالِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ؛ خدا اهل ایمان را از مرد و زن وعده فرموده که در بهشت خلد ابدی که زیر درختانش نهرها جاری است درآورد و در عمارات نیکو و پاکیزه بهشت عدن منزل دهد و برتر و بزرگتر از هر نعمت، مقام رضا و خشنودی خداست و آن به حقیقت فیروزی بزرگ است» گفت: علامه طباطبایی با استفاده از سیاق آیه، جمله «وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَرُ » را اینگونه معنا میکند: «خشنودی خدا از ایشان از همه این حرفها بزرگتر و ارزندهتر است.»
انتهای پیام