افرادی که به مشارکت حداقلی معتقدند، به انسجام ملی آسیب می‌زنند
یک فعال سیاسی گفت: به نظر من افرادی که مشارکت حداقلی را کافی می‌دانند، در حقیقت به انسجام ملی آسیب وارد می‌آورند، این‌ها افرادی هستند که نگاه گذرا و موقت به شرایط دارند و معتقد به مردم‌سالاری و دموکراسی نیستند، اما به دلیل اینکه ما انتظار داریم در انتخابات هر دوره نسبت به دوره گذشته مشارکت حداکثری را شاهد باشیم، لذا لازم است که مردم با آموزش‌های لازم و با آگاهی سیاسی در صحنه حضور داشته باشند.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، جواد آرین‌منش، نماینده سابق مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، شامگاه گذشته 9 خردادماه، در نشست مجازی با موضوع «رصد وقایع اخیر درباره انتخابات و مدل رأی‌دهی ملی» که به همت سازمان دانشجویان جهاددانشگاهی خراسان رضوی برگزار شد، اظهار کرد: به طور کلی انتخابات، یک فرایند تصمیم‌گیری رسمی است که طی آن گروهی از مردم مقامات رسمی مورد نظر خود را برای مدت معینی انتخاب می‌کنند و طبیعتاً انتخاب زمانی تحقق پیدا می‌کند که افراد از میان چند نفر یک انتخاب داشته باشند که در این صورت انتخابات مفهوم پیدا می‌کند.
وی بیان کرد: در کشور ما طبیعتاً انتخابات به دلیل اهمیت بسیاری که داشته و توصیه‌هایی که در این خصوص مبنی بر مشارکت حداکثری مردم داده شده، نیاز به یک‌سری مقدمات دارد که یکی از این مقدمات، حضور نمایندگان سلایق مختلف در عرصه انتخابات است، یعنی اگر انتخابات ریاست جمهوری، خبرگان رهبری، شورای شهر و روستا است طبیعتاً مردم تمایل دارند به افرادی که آن‌ها را با سلایق خود منطبق می‌دانند، رأی بدهند و در این صورت است که رقابت و مشارکت شکل می‌گیرد و اگر رقابتی وجود نداشته باشد مردم دیگر حضور در پای صندوق‌های رأی را ضروری نمی‌دانند.
این فعال سیاسی تصریح کرد: البته تعدادی از مردم انتخابات را یک تکلیف شرعی می‌دانند و بر همین اساس پای صندوق‌های رأی حاضر می‌شوند، اما از طرفی افرادی هم هستند که انتخاب خود را با فکر و در نظر گرفتن مسائل مختلف انجام می‌دهند.
وی اظهار کرد: از این‌رو امیدواریم که مردم با هرگونه سلیقه سیاسی و جناحی، از پای صندوق‌های رأی قهر نکنند، زیرا به هر حال انتخابات یکی از نمادهای اصلی مردم سالاری و دموکراسی است.
نقش و حضور مردم در عرصه‌های مختلف از ابتدای انقلاب تاکنون
این فعال سیاسی با اشاره به نقش و حضور مردم در میدان‌ها و عرصه‌های مختلف، تأکید کرد: انقلاب اسلامی بر سه رکن رهبری، معنویت و مشارکت مردم بنا شد. پیروزی انقلاب اساساً مرهون حضور مردم بود. انقلاب اسلامی به عنوان بزرگترین حادثه ربع آخر قرن بیستم مرهون مشارکت، حضور و هوشمندی مردم بوده است. در حقیقت از ابتدای انقلاب که قانون اساسی تدوین شد و سپس به رفراندوم گذاشته شد، ما همواره افتخار می‌کنیم که بیش از 98 درصد مردم به این قانون اساسی رأی دادند، یعنی اعتبار قانون اساسی ما بر پایه مشارکت حداکثری مردم است.
آرین‌منش بیان کرد: از ابتدای انقلاب تاکنون هم اگر مرور تاریخی داشته باشیم، هرجایی که مردم حضور داشتند ما موفق بوده‌ایم. دوران هشت ساله دفاع مقدس نیز یکی از این عرصه‌ها است که ما توانستیم با حضور مردم در این نبرد نابرابر پیروز شویم و امروز به این پیروزی خود افتخار می‌کنیم. در عرصه‌های سازندگی، مسائل نظامی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نیز به همین ترتیب بوده است.
وی با بیان اینکه مشارکت حداقلی آسیب بسیار جدی و جبران‌ناپذیری به این موضوع وارد خواهد ساخت، تأکید کرد: به نظر من افرادی که مشارکت حداقلی را کافی می‌دانند، در حقیقت به انسجام ملی آسیب وارد می‌آورند، این‌ها افرادی هستند که نگاه گذرا و موقت به شرایط دارند و معتقد به مردم‌سالاری و دموکراسی نیستند، اما به دلیل اینکه ما انتظار داریم در انتخابات هر دوره نسبت به دوره گذشته مشارکت حداکثری را شاهد باشیم، لذا لازم است که مردم با آموزش‌های لازم و با آگاهی سیاسی در صحنه حضور داشته باشند.
نماینده سابق مردم در مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود در خصوص اساس مدل رأی‌دهی مردم بیان کرد: در اینجا این سؤال ایجاد می‌شود که چه عواملی باعث می‌شود مردم پای صندوق رأی حاضر شوند؟ وابستگی حزبی یکی از عواملی است که می‌تواند مردم را پای صندوق آورد، همچنین انگیزه‌های ایدئولوژیک، انگیزه‌های دینی و اعتقادی، وابستگی‌های عاطفی، انگیزه‌های منافع اقتصادی، انگیزه‌های قومی، سخنوری فرد و موفقیت او در مناظرات و همچنین گاهی افراد تجسس می‌کنند که کدام‌یک از این کاندیداها به دیدگاه رهبری نزدیک‌تر هستند که این موارد را می‌توان از جمله عوامل مؤثر در رأی‌دهی مردم محسوب کرد.
آرین‌منش در ادامه تصریح کرد: این در حالی است که طی یک بررسی مبنی بر اینکه چه انگیزه‌ای باعث می‌شود افراد رئیس جمهور مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند، نشان داده شد که بالاترین پاسخی که به این سؤال داده شد عامل سخنوری و کاریزمای فرد در ذهن افراد و پایین‌ترین پاسخ نیز تحصیلات و برنامه افراد بود.
وعده‌ها چگونه محقق می‌شوند؟
وی اظهار کرد: متأسفانه در کشور ما چشم‌انداز 20 سالهای تعریف شده و بر اساس این چشم انداز، چهار برنامه پنج ساله تدوین شده است که یکی از این برنامه‌ها، برنامه ششم توسعه بود که هیچ‌یک از این برنامه‌ها تحقق پیدا نکرد و برنامه‌ها و وعده‌هایی که داده شده بود، محقق نشد و همین امر باعث شد که اعتماد مردم نسبت به رؤسای جمهور و حاکمیت به طور کلی، کاهش پیدا کند و امروزه مردم احساس می‌کنند که دیگر هیچ‌یک از این افراد راست نمی‌گویند.
این فعال سیاسی ادامه داد: در حقیقت اگر مشکلات اقتصادی کشور را در اولویت قرار دهیم و تمام دستگاه‌های اجرایی، قوای سه گانه و بخش خصوصی در این راستا تلاش کنند قطعاً همه عقب‌ماندگی‌هایی که از برنامه‌های چهارم، پنجم و ششم داشته‌ایم محقق می‌شود.
آرین‌منش با اشاره به اینکه گفته شده در سال 1404 کشور اول منطقه آسیای جنوب شرقی می‌شویم و از کشورهای همسایه پیش‌روی خواهیم کرد، گفت: با توجه به این موضوع باید بگویم که همواره ما طی این سال‌هایی که از انقلاب می‌گذرد فاصله بسیاری از این کشورها گرفته‌ایم و عقب مانده‌تر شده‌ایم، اما این در حالی است که اگر اوایل انقلاب را با چین، کره جنوبی، کشورهای آسیای میانه و کشورهای حوزه خلیج فارس مقایسه کنیم شاهد خواهیم بود که ما در ابتدای انقلاب از وضعیت بسیار بهتری نسبت به دوره کنونی برخوردار بوده‌ایم.
وی اضافه کرد: لذا چون این وعده‌ها محقق نمی‌شود، مردم ناامید و دچار سرخوردگی می‌شوند و چون این وعده‌ها، وعده‌های برنامه‌ریزی شده و مبتنی بر عقلانیت نیست، لذا رؤسای جمهور پس از دوره چهارساله اول خود از سال چهارم به بعد و در دوره بعدی، دیگر مورد اعتماد مردم قرار نمی‌گیرند و این وضعیتی است که به دلیل فقدان حاکمیت برنامه در کشور ما ایجاد شده است.
نماینده سابق مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: از این‌رو باید گفت برخی از وعده‌هایی که گفته می‌شود تو خالی هستند و در پس این برنامه‌ها و وعده‌ها چیزی وجود ندارد. البته نکته دیگری هم که باید مورد توجه قرار داد این است که یک‌سری متغیرها هم وجود دارد که این متغیرها گاهی خارج از اختیارات دولت‌ها اتفاق می‌افتد. برای نمونه از ابتدای دولت کنونی انواع حوادث طبیعی بسیاری رخ داد و دولت برای این حوادث برنامه‌ریزی‌هایی که داشت، تماما مبتنی بر درآمدهای نفتی بود.
حاکم بودن اقتصاد تک‌محصولی بر کشور
آرین‌منش ایران را کشوری که همچنان اقتصاد تک‌محصولی بر آن حاکم است دانست و افزود: در حقیقت عمده درآمدهای ما مبتنی بر نفت است و وقتی این سرچشمه خشک می‌شود، طبیعی است که اقتصاد کشور دچار اختلال می‌شود.
وی با اشاره به اقتصاد نفتی کشور نیز اظهار کرد: ما هنوز زمان بسیاری داریم تا بتوانیم کشور را بدون نفت و با تکیه بر منابعی مانند مالیات اداره کنیم، البته مالیات هم در صورتی محقق می‌شود که اقتصاد کشور در جریان باشد، اما وقتی اقتصاد فلج است بخش خصوصی مجبور به پرداخت مالیات می‌شود که این کار برای بخش خصوصی سخت است و بر همین اساس است که امروزه بسیاری از بنگاه‌ها به این دلیل تعطیل شده‌اند.
این فعال سیاسی تأکید کرد: لذا باید تعادلی در این خصوص وجود داشته باشد. به هر حال مجموعه عواملی دست به دست یکدیگر می‌دهند تا این چنین وضعیتی در کشور ایجاد شود، اما باز هم من معتقدم در صورتی که هماهنگی، انسجام و هم‌افزایی وجود نداشته باشد ما قطعاً نمی‌توانیم طی چهارسال یک جهش اقتصادی را در کشور محقق کنیم، مگر اینکه واقعاً همه ظرفیت‌های کشور در کنار یکدیگر قرار داده شود، اصل 44 تحقق یابد، سرمایه‌های فرار کرده از کشور به کشور و همچنین امید نیز به مردم بازگردانده شود، بخش خصوصی فعال شود و در حقیقت تمام این ظرفیت‌ها در کنار یکدیگر قرار گیرند و امیدواری در بخش اقتصادی ما نیز ایجاد شود.
آرین‌منش بیان کرد: البته که این یکدست شدن کاندیداها دارای فواید و اشکالاتی است. فایده این امر آن است که دعواهایی که طی این سالهای اخیر وجود دارد و هر یک از قوا دیگری را مقصر وخامت اوضاع می‌دانند، در صورت وجود این انسجام و هم‌افزایی، قاعدتاً این دعواها نیز کاهش پیدا خواهد کرد، اما اشکال این امر آن است که اگر نقد عملکرد دولت‌ها صورت نگیرد حتما دولت‌ها درجا خواهند زد. لذا در همه دموکراسی‌های دنیا، دولت در سایه شکل می‌دهند که این دولت در سایه، عملکرد دولت حاکم را نقد و نظرات و پیشنهاداتی را ارائه می‌دهد که این انتقادات می‌تواند به سازندگی دولت کمک کند.
وی در خصوص اینکه برخی از افراد معتقد هستند که دموکراسی و مردم‌سالاری در ایران ناقص است، گفت: همواره شیوه‌ای که امروزه برای اداره کشور انتخاب کرده‌ایم «شیوه انتخاب و هر نفر یک رأی»، در حقیقت یک الگوی وارداتی است و ما باید این واقعیت را بپذیریم که گفته می‌شود در یونان باستان دموکراسی مستقل وجود داشته که در آن زمان افراد در میدان شهر جمع می‌شدند و راجع به مسئله‌ای گفت‌وگو و تصمیم‌گیری می‌کردند.
نماینده سابق مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: اما از قرن 17 به بعد این روش‌های جدید دموکراسی «هر نفر یک رأی» در اروپا تحقق پیدا کرد که بر اساس این شیوه‌ها مسئولان و رهبران انتخاب شده و مجلس و پارلمان شکل گرفت و ما این الگو را از اروپا گرفتیم و آن را بومی‌سازی کردیم. همواره در این الگوهای رایج در دنیا که شیوه‌های دموکراسی مبتنی بر احزاب و نهادهای مردمی است و به نوعی حد واسطی بین حاکمیت و مردم هستند، نظرات و دیدگاه‌های مردم را تئوریزه می‌کنند و آن را در شکل انتخابات، احزاب، معرفی نامزدها و برنامه‌ها به نتیجه می‌رسانند.
نبود احزاب توانمند و فراگیر در کشور
آرین‌منش با اشاره به نبود احزاب در کشور بیان کرد: امروزه در کشور ما احزاب وجود دارد، اما روی کاغذ است و به نوعی احزاب فراگیر و توانمند که بتواند رئیس جمهور معرفی کند، وجود ندارد و این در حالی است که در انتخابات فعلی نیز حتی یکی از کاندیداهای انتخاب شده حزبی نیستند و اگر کاندیدای حزبی باشد برنامه حزب و ویژگی‌های دولت آینده را مطرح خواهد کرد.
وی تصریح کرد: در واقع حزب پشتوانه فکری و برنامه‌ریزی اتاق فکر رئیس جمهور خواهد بود، اما این در حالی است که چنین چیزی وجود ندارد و در کشورهای دنیا هم مشاهده می‌کنیم که این اتفاق رخ می‌دهد. در آمریکا دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان با یکدیگر کار می‌کنند و یک رئیس جمهور می‌آید که مجری منویات یک حزب است و بعد هم آن حزب مسئولیت‌های کار را عهده‌دار می‌شود، اما در کشور ما هیچکس عهده‌دار انتخاب خود نیست و لذا این خلأ وجود احزاب احساس می‌شود و من هم معتقد هستم که دموکراسی و مردم‌سالاری در ایران به دلیل نبود احزاب هنوز ناقص است.
این فعال سیاسی اظهار کرد: در حقیقت بستگی به نظر حاکمیت دارد که برای چه تعداد از احزاب ارزش قائل شوند و چه تعداد احزاب نقش داشته باشند و قاعدتاً اگر احزاب کارکرد نداشته باشند قطعاً از بین خواهند رفت، اما از طرفی نیز اگر به احزاب کارکرد و نقشی داده شود، بسیاری از برنامه‌ها و اجتماعات زیر نظر احزاب شکل می‌گیرد و احزاب نیز مسئولیت کار را عهده‌دار می‌شوند و طبیعتاً تقویت خواهند شد، اما این در حالی است که احزاب هیچگونه حمایت مادی و معنوی نمی‌شوند و لذا احزاب توانمند و فراگیر در کشور وجود ندارد.
انتهای پیام
