ما خوزستانی‌ها هنوز نگفته‌ایم جنگ چیست

به گزارش ایکنا از خوزستان، در بخشی از مراسم تجلیل از 41 نویسنده دفاع مقدس خوزستان که امروز سه‌شنبه 25 آبان‌ماه در کتابخانه مرکزی خوزستان برگزار شد، عظیم مهدی‌نژاد و حسنه عفراوی به عنوان دو نویسنده و پژوهشگر دفاع مقدس به ایراد سخن پرداختند. متن سخنان آنها به شرح زیر است:

عظیم مهدی‌نژاد، پژوهشگر و مسئول موسسه تاریخ شفاهی شهید زیوداری اندیمشک در ابتدای سخن خود با اشاره به کتاب «حوض خون» که توسط محققان این مؤسسه گردآوری شده است، گفت: کتاب «حوض خون» حاصل توجه به زنانی است که پشت جبهه بدون هیچ درجه، عنوان و تشکیلات سازمانی و نهادی توانستند با ابتکار خود و بی آنکه کسی از آنها خواسته باشد، بخشی از جنگ را پیش ببرند.

وی ادامه داد: در «حوض خون» می‌خوانیم که این کار(رخت‌شویی لباس‌های رزمندگان) در اهواز و با حضور مادر شهید فرجوانی و مادر شهید علم‌الهدی شروع شد. این کار در اندیمشک هم به همت مادران شروع شد و البته رخت‌شویی تنها در اندیمشک نبود بلکه در شهرهای دیگر هم بانوان زیادی مشغول این کار بودند. این مادران باعث شدند اقتصاد مقاومتی جنگ از روز اول جنگ محقق شود. پیش از آنکه امام خمینی(ره) بفرمایند جنگ باید در رأس امور قرار بگیرد، برای زنان ما جنگ در رأس امور بود.

مهدی‌نژاد بیان کرد: همت ما این بود که خانه به خانه و کوچه به کوچه برویم و با زنان و مردانی که با مسئولیت‌پذیری برای حفظ کشور ایستادند و منتظر هیچ دستور و ابلاغی نبودند، صحبت کنیم. پژوهشگران ما کار تحقیق را محله به محله انجام دادند. زحمت تکمیل مصاحبه و تدوین کتاب توسط خانم میرعالی انجام شد و این کتاب مخلصانه پیش رفت و با حمایت دفتر مطالعات و جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به چاپ رسید. «حوض خون» تا قبل از مطالعه مقام معظم رهبری، در هیچ رسانه‌ای از کشور تبلیغ آن چنانی نشد. افرادی این کتاب را خوانده و در صفحه‌های مجازی خود معرفی کرده بودند. «حوض خون» کتابی است که مردم آن را تا اینجا رساندند و شهریور ماه به دست مقام معظم رهبری رسید.

این نویسنده دفاع مقدس با بیان اینکه گنجینه‌های استان خوزستان قابل شمارش نیستند، افزود: ما گنج‌های روانی همچون خانم مجیده نگراوی در سوسنگرد و افرادی مانند او را داریم که معلوم نیست تا چه زمان آنها در کنار ما هستند. در خوزستان مردان گمنامی هم داریم که پتوها و لباس‌های رزمندگان را به دست این بانوان می‌رساندند. به دلیل وجود همین گنج‌ها است که هر چند پژوهشگر و نویسنده داشته باشیم باز هم کم است.

وی تصریح کرد: بودجه کافی برای کار پژوهشی به خوزستان داده نشد و خود ما هم در این زمینه همت مطلوبی نداشتیم. منکر زحمات عزیزانی که در شهرهای مختلف استان خوزستان، بی‌چشم داشت زحمت کشیدند، نیستم؛ اما خیلی‌های دیگر هم باید زحمت می‌کشیدند که این کار را نکردند. جایگاه ما در دفاع مقدس کجاست؟ چه تعداد از کتاب‌های ما در شهرهای دیگر توزیع می‌شود؟ مردم دیگر شهرها کتاب‌های ما را می‌خوانند؟ کتاب‌های ما در چه تیراژی چاپ می‌شوند؟ هم به خودمان نقد وارد است و هم به دوستان پایتخت. خودکم بین نباشیم. بگوییم شهر ما در جنگ چه کار کرده است، تا بازیابی هویت انقلابی در شهر شکل بگیرد.

مهدی‌نژاد ادامه داد: پژوهشگری دفاع مقدس و تاریخ شفاهی باعث می‌شود شهر و بوم خود را بشناسیم. اگر بوم خود را نشناسیم، نمی‌توانیم هیچ کار فرهنگی را به سامان برسانیم. نقد اصلی به خودمان است. معطل تجهیزات نباشیم و مراقب باشیم خاطرات سرمایه‌هایی مانند خانم مجیده نگراوی پیش از کتاب شدن از دست ما نروند. با گذشت چهل سال از آغاز جنگ تحمیلی، ما خوزستانی‌ها هنوز نگفته‌ایم جنگ چیست. برای همین وقتی از واقعیت‌های جنگ می‌گوییم برخی‌ها می‌گویند تلخ است. آنچه گفته شد، چیز زیادی نیست، فقط پوست است. بیشتر مردم ما با واقعیت‌ها و تلخی‌های جنگ هنوز آشنا نیستند. جنگ تلخ است و اگر در این تلخی‌ها، پای کار ایستادیم، مَردیم.