به گزارش ایکنا از لرستان، سسله نشستهای علمی _ ترویجی «از پیشرفت پایه، تا پیشرفت منطقهای» به همت اندیشکده معنا (مرکز علوم نوین اسلامی و ستاد جامع پیشرفت منطقهای وابسته به ستاد فرمان اجرایی حضرت امام(ره) با هدف آشنایی حلقههای میانی و فعالان اثرگذار شهری با ایده پیشرفت منطقهای در شهرهای مختلف کشور برگزار میشود.
چهارمین نشست از سلسله نشستهای علمی _ترویجی «از پیشرفت پایه، تا پیشرفت منطقهای» با همکاری جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی استان لرستان، روز یکشنبه، ۱۷ بهمن در شهرستان خرمآباد و در محل سالن جلسات ادارهکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان لرستان برگزار شد.
در این نشست که با حضور تعدادی از فعالان علمی - فرهنگی و اثرگذاران اجتماعی شهرستان خرمآباد برگزار شد، حجتالاسلام علی محمدی، مدیر اندیشکده معنا و میثم گودرزی، مدیر دفتر پیشرفت منطقهای اندیشکده معنا، به ارائه بحث پیرامون ایده «پیشرفت اسلامی - ایرانی» پرداختند.
در بخش اول این نشست، حجتالاسلام علی محمدی به بیان سیر تکامل مفهوم «پیشرفت» در اندیشه مقام معظم رهبری، به ضرورت گفتمانسازی مسئله «پیشرفت اسلامی - ایرانی» بهمثابه گفتمان محوری دهه پنجم انقلاب اسلامی اشاره کرد و اندیشه پیشرفت را بهعنوان مستجمع تمامی اهداف انقلاب اسلامی معرفی نمود.
در بخش دوم این نشست میثم گودرزی با بیان مصادیق و تجربههای مختلف در زمینه پیشرفت منطقهای، معضل اساسی فعلی را گسست نهاد دانش و نهاد قدرت دانست و اظهار کرد: در کشور ما از طرفی نهادی به نام دانشگاه داریم که در یک سیر بینسبتی نسبت به مسئلههای بومی ما متولد شده است؛ هیچ وقت به نحو درونزا متولد نشد بلکه مانند بسیاری از نهادهای دیگر نوعی برداشت از غرب بود حتی در زمان تاسیس دارالفنون هم ایده دانشگاه مدرن بود که شعار اصلی آن همزمانی آموزش و پژوهش بود ولی وقتی در کشور ما به نام دارلفنون آمد بعد از چند سال تبدیل به شش مدرسه مختلف میشود و صرفا به بعد آموزش توجه میکند و از بنمایه دانشگاه مدرن که همزمانی آموزش و پژوهش برای درگیر شدن با مسئله بود فاصله گرفت.
گودرزی ادامه داد: این گسست در نهاد حوزه هم وجود دارد به نحوی که بعد از انقلاب حوزه متهد به تحقق اسلام در مقام عمل همانگونه که ایده اصلی امام خمینی(ره) بود نشد.
وی در رابطه با گسست نهاد قدرت و مردم نیز گفت: در ابتدای انقلاب در ضمن جنگ و جهاد سازندگی باعث استعجاب نهادهای بینالمللی میشود، اتفاقی که از درون جوشیده که متاسفانه در ادامه مسیر تئوریزه نشد و در ادامه فرآیند توسعه ساختاری در ساختارهای مدرن و دیوانسالاری موجود مضمحل شد.
گودرزی در رابطه با گسست نهاد دانش و نهاد مردم نیز اظهار کرد: یکی از پیچیدهترین مشکلات همین است؛ مسئلههای برآمده از متن زندگی مردم در حوزه متصدی صدور حکم است و با بقیه آن کاری ندارد؛ احساس میکند باید صرفا پاسخ به شبهات بدهد و نهایتا پاسخ استفتایی بدهد نیازهای واقعی مردم که عمدتا برآمده از چالشهای حاکمیتی است مسئله حوزه نیست و حوزه هم طرحی برای مشارکت مردم در فرآیند مسئلهیابی و حل مسئله ندارد. دانشگاه هم به نحو دیگری همینگونه است.
وی همچنین در رابطه با مردمپایه شدن سیاست، افزود: عمده تلقی ما از نقش و حضور مردم در امر اداره کشور نهایتا در مقام نظارت تصویر شده است یعنی تصمیمسازی بر عهده نخبگان و مشاوران است، تصمیمگیری بر عهده کارگزارن و نهایتا مردم از بعد از تصمیمگیری نقش مشارکتی ایفا نمایند. برای مردمپایه شدن امر سیاست و قدرت، چهار راهبرد اصلی پیشنهاد شده است: توجه به اراده و عزم ملی بهعنوان موتور پیشرفت کشور (بیانیه گام دوم)، لزوم قرارگیری اراده ملی در کانون تصمیمگیری و اداره کشور، ارائه الگوی گفتمانسازی معیار در جهت اصلاح فرهنگ عمومی و ارتقای گفتمان مطالبه مردم، لزوم ارائه الگوی رفتاری و فناوریهای اجتماعی مبتنی بر نظریههای پیشرفت، بهعنوان مهمترین چالش مردمسالاری دینی و مردمپایه شدن سیاست و اقتصاد و فرهنگ، بنابراین باید از ایده ورود مردم از مرحله نظارت و اجرا دست کشید و تلاش کرد با مشارکت دادن مردم از مرحله تصمیمگیری، تصمیمسازی به مشارکت آنها در مرحله اجرا و نظارت هم امیدوار بود یعنی مشارکت مردم در فرآیند تصمیمسازی و تصمیمگیری ضامن تعهد و مسئولیتپذیری عمومی خواهد بود و تکافل اجتماعی شکل میگیرد.
وی اضافه کرد: لازمه این حرف مشارکت دادن مردم مردم در سه مرحله فرآیند مسئلهیابی، فرایند حل مسئله و فرآیند اثربخشی و تحقق است.
انتهای پیام