دل پاک انسان محصول گفتار و کردار نیک است
صاحب تفسیر مشکاة گفت: ایمان تفكیک شده از عمل صالح بی‌معناست و دل پاک محصولی جز گفتار و كردار نیک و پاک بیرون نمی‌دهد و تنها از مشاهده عمل صالح می‌توان به پاكی دل پی‌برد.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمدعلی انصاری، صاحب تفسیر مشکاة و مفسر قرآن، امروز 16 مردادماه در نشستی مجازی با موضوع «پاکی دل انسان» اظهار کرد: هنگامی‌كه انسان گناهی مرتكب می‌شود، باید با سم‌زدایی از این چرک و آلودگی تطهیر شود. همانطور كه اگر بدن نجس شود تا زمانی‌كه عین نجاست برداشته نشود، طهارت حتی با دریایی از آب ایجاد نمی‌شود و گناه نیز چنین است و وقتی انسان مرتكب آن می‌شود و به‌واسطه آن، تیرگی در وجودش می‌نشیند، چاره‌ای جز زدودن اصل آلودگی ندارد.
وی در ادامه از مهم‌ترین راه‌های از میان بردن این پلیدی را توبه دانست و بیان کرد: خداوند در توبه خاصیت پاک‌كنندگی نهاده است، توبه سراچه دل را از خاكروبه‌ها و خَس و خاشاک‌ها می‌زداید، جان را از كثافات پاک می‌كند و خانه تكانی روح و آمادگی برای دریافت تجلیات رحمانی است. این جمله عامیانه در زبان فارسی كه «بر سر فلانی آب توبه ریختند»، ریشه در این معرفت والا دارد كه خاصیت توبه، شویندگی است.
این مفسر قرآن گفت: در واقع تا خانه دل از آلودگی‌ها رُفته و پاک نشود، شایستگی آن را نمی‌یابد كه جایگاهش نزد خداوند رحمان نیک باشد. در روایت آمده است خداوند به حضرت داوود(ع) وحی فرمود: ای داوود، برای من خانه‌ای خالی مهیا كن تا در آن ساكن شوم، حضرت داوود(ع) عرض كرد: ای پروردگار من، تو از همه خانه‌ها منزهی و خداوند نیز پاسخ داد که قلبت را برای من فارغ و خالی گردان.
انصاری افزود: همانگونه که آمده است: «إِنَّ قَلْبَ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ»؛ همانا دل مؤمن، عرش خدای رحمان است. «الْقَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلَا تُسْكِنْ حَرَمَ اللهِ غَیرَ اللهِ»؛ دل حرم خداست، پس جز خدا را در حرم الهی ساكن نكن. دل، مركز و محل محبت، الطاف و تفضلات و حضور صفات خداوندی است كه چون از غیر پرداخته و پیراسته شود، از باران این عنایات و تفضلات سیراب و وجودش آبادان می‌شود و زیبنده نیست. انسان مؤمن در حرم دوست جز صاحب‌خانه را راه دهد.
وی تصریح کرد: گاهی برخی افرادی که در جامعه علناً گناهی را مرتکب می‌شوند و به آن‌ها تذکر داده می‌شود در پاسخ می‌گویند: «مهم این است که دل انسان پاک باشد»، اما آیا این پاسخ پذیرفتنی است؟ در نقد آرای این فرقه، اشكالات چندی می‌توان مطرح كرد از جمله اینكه مرز تشخیص دل پاک از ناپاک كجاست؟ اگر كسی دست به رفتارهای نادرست و ناپسند می‌زند، از كجا می‌توان به پاكی او پی‌برد؟ علاوه بر این، دل پاكی كه در مقام عمل، تحقق عینی و بیرونی نداشته باشد و زندگی آدمی را سامان نكند چه فایده‌ای دارد؟
صاحب تفسیر مشکاة گفت: در واقع افكار خوب و ایمان الهی زمانی ثمربخش است كه بروز و ظهور عینی داشته باشد. عمل صالح میوه درخت ایمان است و اندیشه دینی وقتی به عمل منجر نشود سودی ندارد، ایمان تفكیک شده از عمل صالح بی‌معناست و دل پاک محصولی جز گفتار و كردار پاک و نیک بیرون نمی‌دهد و تنها از مشاهده عمل صالح می‌توان به پاكی دل پی‌برد.
انتهای پیام
