در ۲۶ مردادماه ۱۳۶۹ خورشیدی، یکی از روزهای ماندنی و خاطره انگیز در تاریخ معاصر کشور محسوب میشود. رزمندگان سلحشوری که طی هشت سال دفاع مقدس در راه دفاع از دین، ناموس و میهن در نبردی نابرابر و هر کدام در شرایطی خاص با دشمن مبارزه کرده بودند و در نهایت در چنگ رژیم بعث عراق گرفتار شده بودند، از این روز به تدریج وارد میهن اسلامی شدند. در تابستان ۶۹ موجی از شادی و شور و شعف سراسر کشور را فرا گرفت و مردم از اسرایی که سالها در چنگال رژیم بعث گرفتار آمده بودند با عنوان «آزادگان» استقبال کردند. این رویداد دو هفته پس از اشغال نظامی کویت توسط ارتش صدام و ۲ روز پس از آن صورت گرفت که صدام در نامهای به مرحوم هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت ایران بار دیگر عهدنامه ۱۹۷۵ الجزیره را پذیرفت و به شرایط ایران برای پایان جنگ تسلیم شد و از جمله قول عقبنشینی از مرزهای ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داد.
اسرای سرافراز ایرانی از چند نقطه مرزی با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود. زیارت حرم امام خمینی و همچنین دیدار با آیتالله خامنهای، رهبر معظم انقلاب از نخستین برنامهها و اقدامات مشترک آزادگان ایرانی بود. در پی بازگشت آزادگان به ایران دستور تشکیل ستاد رسیدگی به امور آزادگان صادر شد. ستاد رسیدگی به امور آزادگان در ۲۲ مرداد ۱۳۶۹، براساس قانون حمایت از آزادگان مصوب ۲۳ آذرماه ۱۳۶۸ مجلس تشکیل شد و در نخستین گام با تبادل انبوه اسرا مواجه شد و براساس همان قانون و با مساعدت و همراهی دیگر دستگاهها مسئولیت این کار عظیم را به دوش گرفت و تبادل بیش از 40 هزار آزاده و به همین تعداد اسیر عراقی را انجام داد. این ستاد بیش از ۲۷۰ واحد ستادی در سراسر کشور تشکیل داد و ارائه خدمات به آزادگان را در زمینههای گوناگون آغاز کرد.
با ورود اولین کاروان آزادگان ایرانی، شور و شوقی سراسر کشور را در بر گرفت. هر نقطه از ایران اسلامی همه شور و شکر و شادی بود. مردم در شهرهایی که در مسیر عبور کاروان آزادگان بودند به صورت خود جوش با وسائل صوتی و بهره از آهنگهای انقلابی حماسی که در اختیار داشتند به پایکوبی پرداختند و در ورودی هر شهر به استقبال عزیزان ملت ایران میرفتند.
انتهای پیام