سابقه طولانی قوم یهود در لجاجت و بهانه‌گیری
نماینده ولی فقیه در لرستان با اشاره به لجاجت و بهانه‌گیری قوم بنی‌اسرائیل و اینکه این قوم سابقه طولانی در لجاجت و بهانه‌گیری دارند، گفت: در داوری نباید کلی‌گویی کنیم و اگر شخصی خطایی داشت، آن را به همه نسبت ندهیم.
به گزارش ایکنا از لرستان، حجت‌الاسلام والمسلمین سیداحمدرضا شاهرخی، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه خرم‌آباد، 20 فروردین‌ماه در سلسله جلسات «آموزه‌هایی از قرآن کریم» ویژه ماه مبارک رمضان در مسجد صاحب‌الزمان(عج) محله ماسور خرم‌آباد، با بیان اینکه خدا را سپاسگزاریم که تا به امروز توفیق روزه‌داری و طاعت و عبادت به ما عنایت فرمود و روزه را وسیله‌ای برای پرهیزکاری و تقرب به درگاه خودش قرارداده است، گفت: در ادامه مبحث آموزه‌های از قرآن کریم به آیه 96 سوره مبارکه بقره رسیدیم که می‌فرماید: «وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَنْ يُعَمَّرَ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ؛ و بر تو و بر همه پیداست که یهود به حیات مادی حریص‌تر از همه خلق‌اند، حتی از مشرکان و از این‌رو هر یهودی آرزوی هزار سال عمر می‌کند، ولی عمر هزار سال هم او را از عذاب خدا نرهاند، و خدا به کردار ناپسند آنان بیناست.»
در این آیه نیز دلبستگی شدید یهود به دنیا و خوی دنیاپرستی را ذکر می‌کند که می‌خواهند در دنیا به هر شکلی و به هر پَستی تن بدهند ولی در دنیا باقی بمانند، آنچه که از مجموع آیات عیان است این است که، این‌ها دروغ می‌گویند و دروغگو، كم حافظه است، يهوديان از يک‌سو بهشت را مخصوص خود مى‌دانند و از سوى ديگر می‌خواهند هميشه در دنيا زنده بمانند، «يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ».
در ادامه و در آیه 97 می‌فرماید: «قُلْ مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ؛ آنان می‌گویند: چون جبرئیل، وحی را برای تو می‌آورد ما با او دشمنیم؛ بنابراین به تو ایمان نمی‌آوریم بگو: هر که دشمن جبرئیل است دشمن خداست زیرا او قرآن را به فرمان خدا بر قلب تو نازل کرده است، در حالی که تصدیق‌کننده کتاب‌های پیش از خود و هدایت و بشارت برای مؤمنان است.»
وقتى پيامبر اسلام(ص) به مدينه آمدند، روزى ابن صوريا (يكى از علماى يهود) با جمعى از يهوديان فدک، نزد پيامبر آمده و سؤالاتى كردند.حضرت همه سؤالات آنها را جواب داده و هر نشانه‌اى كه خواستند بيان كردند. آخرين سؤال آنها اين بود كه نام فرشته وحى تو چيست؟ حضرت فرمودند: جبرئيل. آنها گفتند: اگر ميكائيل بود ما به تو ايمان مى‌آورديم، چون جبرئيل، دستورات مشكلى مثل جهاد مى‌آورد، ولى دستورات ميكائيل ساده و راحت است.
گاهی دامنه خيال‌پردازى و لجاجت انسان تا آنجا گسترده می‌شود كه به جهان فرشتگان نيز سرايت مى‌كند، چرا با جبرئیلی که کتاب تورات را تصدیق می‌کند دشمن هستید؟ خداوند متعال در برابر این دشمنی از جبرئیل حمايت و دفاع می‌کند و هرگونه اتهام را از او مبرا می‌کند و تمام حرکات و سکنات او را در راستای اذن پروردگار برمی‌شمارد، چراکه او امين و رابط بين خدا و پيامبر است. فرشتگانى كه خداوند آنها را معصوم می‌داند و درباره آنان در آیه ششم سوره تحریم مى‌فرمايد: «لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ؛ آنها هرگز فرمان خداوند را نافرمانى نمی‌كنند» آنان دليل دشمنى با جبرئيل را آوردن دستورات سنگين و دليل دوستى ميكائيل را آوردن دستورات سبک مى‌دانند، درست مانند كودک بازیگوشى كه معلم رياضى را بد و معلم ورزش را خوب مى‌پندارد با آنكه هر دو در جهت تعليم و تربيت فعالیت مى‌كنند.
خداوند در آیه 98 سوره بقره می‌فرماید: «مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكَافِرِينَ؛ هر که با خدا و فرشتگان و رسولانش و جبرئیل و میکائیل دشمن باشد کافر است و بی‌تردید خدا دشمن کافران است.»
ايمان و تولی، فقط مختص به ذات اقدس الهی و پیامبر و اولیاءالله نیست، بلکه باید نسبت به همه مقدسات، آن ایمان و تولی ظهور و بروز داشته باشد و البته دشمنى با انبيا و اولياء، كفر و دشمنى با خداوند است، یک نکته‌ای که در ادامه از این آیه شریفه فهمیده می‌شود آن است که همه فرشتگان در يک مرتبه و سطح نيستند، چراکه از ميان فرشتگان، تنها از جبرئيل و ميكائيل نام برده شده است.
براساس آیه 99 سوره بقره «وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ؛ و ما برای اثبات پیغمبری تو آیات و دلایل روشن به تو فرستادیم و به جز فاسقان و اهل عناد کسی انکار آن نخواهد کرد.» خداوند متعال از پیامبرش نیز به یک طریق دلجویی می‌فرماید، كه مبادا بهانه‌جويى علمايى همچون ابن صوريا او را ناراحت كند، نبوت و رسالت پیامبر اسلام آنچنان روشن و محکم است، که هیچ خللی در آن وارد نیست، اما افراد فاسق به واسطه هوس‌ها و گناهان زیادشان از مدار حق بیرون رفته و نبوت آن حضرت را انکار می‌کنند، با این حال راه توبه و جبران را نیز برای بندگانش که دچار غفلت شده‌اند باز گذاشته است.
در آیه 100 سوره بقره آمده است: «أَوَكُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَبَذَهُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ؛ آیا چنین نیست که هرگاه یهود پیمانی با خدا و رسولانش بستند، گروهی از آنان، آن را شکستند؟ آنان نه فقط عهد شکنند بلکه بیشترشان ایمان نمی‌آورند.»
آنچه باید دانست آن است که از یک جهت نسبت به لجاجت و بهانه‌گیری قوم بنی‌اسرائیل نباید تعجب کرد، چون سابقه طولانی دارند و از جهت دیگر با بیان اکثریت و اقلیت در این آیه شریفه، مشخص می‌شود اگرچه تعداد زیادی از مردم نسبت به پیامبر منکر هستند، اما تعداد کمی نیز هستند که دلبسته به نبی خاتم‌اند، نباید همه را به یک چشم دید، نباید اگر شخصی خطایی داشت، آن را به همه نسبت بدهیم، در داوری کلی‌گویی نکنیم، همه را مذمت و سرزنش نکنیم.
خداوند در آیه 101 سوره بقره می‌فرماید: «وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ كِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ؛ و هنگامی که فرستاده‌ای از سوی خدا به سراغشان آمد و با نشانه‌هایی که نزد آنها بود مطابقت داشت، جمعی از آنان که به آنها کتاب آسمانی داده شده بود، کتاب خدا را پشت سر افکندند؛ گویی هیچ از آن خبر ندارند.»
علماى يهود، پيش از بعثت پيامبر(ص)، مردم را به ظهور و دعوت آن حضرت بشارت می‌دادند و نشانه‌ها و مشخصات ایشان را بازگو می‌كردند. با نشانه‌هايى كه در نزد دانشمندان يهود بود، آنان حضرت رسول اکرم(ص) را همچون فرزندان خويش مى‌شناختند، ولى بعد از بعثت آن حضرت، در صدد انكار و كتمان آن نشانه‌ها برآمدند.
انتهای پیام
