درک هماهنگی آیات قرآن از آثار تدبر است
سیف‌الله معلمی با بیان اینکه تدبر در قرآن در تلاوت آیات بسیار مؤثر است، گفت: تدبر به این معناست که مردم در تمامی آیات و حکمت نزول آن‌ها از قصص، مواعظ، قوانین فردی و اجتماعی، اخلاقیات و دیگر مطالب تدبر کنند تا ببینند هیچ اختلاف و تناقضی در آیات آن نیست و همین هماهنگی خود نوعی اعجاز است.
به گزارش ایکنا از خوزستان، سیف‌الله معلمی، استاد پیشکسوت قرآن کریم، امروز، 13 اسفندماه در برنامه سحرگاهی رادیو خوزستان با نام «فی رحاب القرآن العظیم» درباره درک صحیح معارف قرآن گفت: اولین نکته تدبر در قرآن است که حتی در تلاوت قرآن و انتخاب و اجرای نغمات و مقامات تلاوت این آیات آسمانی توسط قاریان عزیز بسیار مؤثر و راهگشاست.
وی اظهار کرد: خداوند در یک آیه با لفظ استفهام می‌فرماید چرا در قرآن تدبر نمی‌کنند: «أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا» (نساء، 82)؛ خداوند پس از این استفهام بلافاصله از اعجاز قرآن در هماهنگی آیات و عدم اختلاف آن‌ها سخن گفته است.
معلمی افزود: مرحوم راغب اصفهانی در کتاب «المفردات» می‌فرماید: تدبر به معنای این است که در پشت و روی چیزی تفکر کنید. کلمه تدبر به معنی بررسی عواقب و نتایج چیزی است. به عبارتی، دور و نزدیک چیزی را در نظر گرفتن. منظور این است که مردم در تمامی آیات و حکمت نزول آن‌ها از قصص، مواعظ، قوانین فردی و اجتماعی، اخلاقیات و دیگر مطالب تدبر کنند تا ببینند هیچ اختلاف و تناقضی در آیات آن نیست و همین هماهنگی خود نوعی اعجاز است.
این استاد دانشگاه گفت: قرآن به هر خواننده‌ای می‌فهماند کتابی الهی است. قرآن کریم در 23 سال، در زمان‌ها و مکان‌های مختلف و حالت‌های متفاوت، در سختی و آسانی، جنگ و صلح و... نازل شده است. پیامبر اکرم(ص) گاهی در سفر و گاهی در حضر بودند، 10 سال در مکه، 13 سال در مدینه، مسلمانان گاهی در فقر و گاهی در نعمت بودند. یعنی قرآن در شرایط کاملا متفاوت و گوناگون نازل شده است و این نشان می‌دهد قطعاً قرآن یک معجزه الهی است که هیچ تناقض و ناهمگونی در آن نمی‌بینید.
وی ادامه داد: پس منظور از تدبر این است که همه آیات را مورد دقت قرار دهید؛ اول و آخر قرآن، اول و آخر سوره‌ها و آیات را با هم مقایسه کنید تا متوجه شوید نه تنها هیچ اختلافی در آیات نیست، بلکه تمام آیات با هم هماهنگ هستند. خداوند می‌فرماید: «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ» خداوند زيباترين سخن را به صورت كتابى متشابه متضمن وعد و وعيد نازل كرده است آنان كه از پروردگارشان مىهراسند پوست بدنشان از آن به لرزه مىافتد سپس پوستشان و دلشان به ياد خدا نرم می‌شود اين است هدايت خدا هر كه را بخواهد به آن راه نمايد و هر كه را خدا گمراه كند او را راهبرى نيست.(زمر، 23)
این استاد پیشکسوت قرآن گفت: خداوند به زیبایی در این آیه می‌فرماید که آیات قرآن هماهنگ با یکدیگر هستند و از شدت تأثیر، پوست بدن‌ها می‌لرزد، پس هر چه در قرآن تدبر کنید، آن را منسجم‌تر و هماهنگ‌تر می‌یابید. از این دریافت می‌توانیم بفهمیم اصولاً در تمامی کتب آسمانی، هم اختلافی وجود نداشته است؛ البته کتبی که تحریف نشده هستند، چون همه از سوی یک خدا هستند. تنها اختلاف آن‌ها در احکام فرعی و نیازهای متحول هر عصری است. خداوند در آیه 48 سوره مائده می‌فرماید: «لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا؛ رأى هر يک از شما امت‌ها شريعت و راه روشنى قرار دادهايم.»
انتهای پیام
