امام حسین(ع) در رفتار و کردار بر قله بزرگواری و اوج شخصیت تکیه زده بود و با سفارشهای اخلاقمدارانه خود میکوشید تا بزرگواری و تشخص را به مردم بیاموزد؛ چنانکه میفرمود: «کسی که از دیگران عیبجویی نکند، مردم عیبهای او را توجیه میکنند» و نیز سفارش میکرد: «چیزی را که برای خودت میپسندی، برای دینباوران دیگر هم بپسند.»