دانگ بالای صدای اصفهانی و تحریرهای منحصر بفرد او در آواز و خوانندگی، او را که در کسوت پزشکی نیز در حال خدمت به همنوعان خود است، مبدل به هنرمندی کرد که نسلی از جوانان و دوستداران موسیقی پس از انقلاب خاطرات خوشی را از اجرای کنسرتهای او و آلبومهای منتشر شدهاش به خاطر داشته باشند.
اما شاید امتیاز برجسته محمد اصفهانی در عرصه موسیقی و خوانندگی، محتوای اشعاری بود که او برای اجرا آنها را انتخاب میکرد که جملگی از آثار شاخص و درخشان منظوم چه از شاعران متقدم و چه متأخر و چه به اصطلاح شاعران شعر نو و سپید بودند.
صرفنظر از اجرای قطعه بینظیر «نیمه خرداد» از اشعار امام راحل توسط این خواننده محبوب که آن را موسیقی حماسی و ضربی باشکوهی همراهی میکند اما پیوند محمد اصفهانی با جریان انقلاب و مفاهیم ناب و ارزشی آن به سالها پیشتر بازمیگردد که بارزترین آنها 12 بهمن 57 یعنی روز سرنوشتساز ملت ایران اسلامی در پی سخنرانی کوبنده و تاریخساز امام امت در بهشت زهرا(س) پس از ورودشان به ایران، بود.
محمد در آن روز نوجوان 12 سالهای بود با یونیفورم رسمی مدرسه که پیش از برگزاری رسمی مراسم سخنرانی امام راحل به پشت تریبون آمده و آیاتی چند از کلامالله مجید را قرائت کرد.
اما آیاتی که محمد اصفهانی در آن روز در پیشگاه امام خمینی(ره) و در جوار مزار شهدای انقلاب اسلامی قرائت کرد، فرازی از سوره مبارکه آلعمران که مطلع آغازین آن آیه شریفه 169 این سوره یعنی «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» است، بود.
امیرسجاد دبیریان