به گزارش ایکنا، موبد اردشیر خورشیدیان، رئیس انجمن موبدان تهران شب گذشته، پنجم شهریورماه، در نشست مجازی خانه اندیشمندان علوم انسانی با موضوع «شعور حسینی» به ایراد سخن پرداخت، در ادامه متن این سخنرانی را میخوانید؛
همه پیامبران از سوی یک خدا آمدهاند. در بین اقوام مختلفی بوده و به زبان همانها صحبت کردهاند. اما همه یک هدف داشتهاند و آن اینکه انسانیت و اخلاق نیکو به انسان بیاموزند تا همه را به سوی خدای احد و واحد دعوت کنند. در برخوردی سطحی ممکن است، بگوییم نام خدا در دین اسلام، الله و در زرتشت، اهورامزدا است، پس این اختلاف است، اما در حقیقت مانند این است که بگوییم همه از خورشید صحبت میکنند ولی در هر قومی برای خورشید نامی متفاوت مینهند. حقیقت دو تا نیست، بلکه درک حقیقت را میتوان نسبی دانست.
حقیقت، بخشی از راستی است که خدا آفریده و جهانشمول است و میتوان بر اساس آن، زندگی را شکل داد و انسانیت و اخلاق نیکو را درک کرد و به طور کلی هدفی که پیامبران داشتند که رساندن ما به سوی خدا است، محقق شود. دین، هدف و راه درست را نشان میدهد. روش رسیدن را خیرالعمل میداند که میگوید: «حی علی خیر العمل»، اما ما میگوییم اندیشه نیک، گفتار نیک، کردار نیک. یعنی اندیشه، گفتار و کردار خود را رها کن، بلکه آنچه نیک است، تحصیل کن. بنابر این عمل نیکو منحصر در فرقه خاصی نیست.
وقتی کسی مردم را به این راه راست و نیکی میبرد، باید با او همکاری کرد. حقیقت دین یکی است. مذهب به ما میگوید که راه و روش رسیدن به حقیقت چیست و باید حواسمان باشد که از راه پیامبران جدا نشویم و اختلافی ایجاد نشود تا برخیها از این اختلافها سود ببرند و صلح و یکرنگی از بین برود. باید همه انسانی فکر کنیم و ملی کار کنیم و هر کسی با هر دینی، زندگی کند. سنت و آداب خود را نگه داریم و به دیگران هم احترام بگذاریم. در عین حال کاری کنیم که از حقیقت دور نشویم.
در ارتباط با این ایام عزیز که باید از آن درس بگیریم، یک بخشی مربوط به شور امام حسین(ع) است که آیینهایی وجود دارد، اینها، نماد و یادبودی است که پیامهایی دارد. بنده به عنوان یک زرتشتی از کودکی که در شهر یزد بودم، همیشه در این آیینها شرکت میکردم. به خصوص در روز اربعین که مراسمی ویژه بسیار باابهت برگزار میشد و در حسینیهها حضور مییافتیم. گاهی اوقات نخلگردانی صورت میگرفت که در آن مراسم نیز شرکت میکردیم.
اما آنچه بیشتر مهم بود، تمرکز بر مسئله شعور حسینی بود. امام حسین(ع) میخواستند به همه مردم یاد بدهند که هر وقت ظلمی میبینند، برخیزند و یا اگر هم نمیتوانند در حد ایشان آن کار بزرگ را انجام دهند در حد و اندازه خودشان اقدام کنند و حق و حقیقت را بشناسند. باید با حقجویان منسجم شد و از حق دفاع کرد.
آنچه در روایات وجود دارد این است که امام حسین(ع) به این دلیل قیام کرد که مردم کوفه از ایشان دعوت کرده بودند و از طرفی کسی بر ایشان حکومت میکرد که نهایت ظلم و بیداد را داشت. امام حسین(ع) در این راه از همه چیزش گذشت و ما نیز باید این الگو را داشته باشیم و این، ویژه قوم و فرقه مخصوصی نیست. امام حسین(ع) برای همه است و ما نیز سعی کردهایم که این حقیقت را درک کنیم.
یکی از کارهایی که باید صورت گیرد، این است که در کنار توجه به کمیت، کیفیت را از دست ندهیم. برای نمونه میتوان به نماز اشاره کرد که ما هم نماز داریم، هر چند که در نوع انجامش اختلاف است، اما این نماز مشترک است و باید برای کیفیت آن هم کوشید. در اینجا باید مجدد تاکید کنم که هدف یکی است. چقدر خوب است که بزرگان ما به ویژه شعرا در طول تاریخ اینها را بیان کردهاند که همبستگی، وقتی به وجود میآید که به طریقت و شریعت دیگران احترام بگذاریم و فرع جای اصل را نگیرد و این کاری است که مخصوصا روحانیون باید به آن توجه کنند.
همه انسانها دوست دارند که انسانیت و اخلاق نیکو را تحصیل کنند و با تمام قدرت، جلوی ناحق بایستیم. بنده و همه زرتشتیان و همه کسانی که دوست دارند به حقیقت برسند، این آیین عزاداری را دوست داریم و در این وحدت شریک هستیم.
امیدوارم، بتوانیم با درک پیامهای انسانی که در بیان امام حسین(ع) است و دنباله پیام همه پیامبران بوده است، به همبستگی برسیم. همینطور که در دفاع مقدس نیز داشتیم و زرتشتیان نیز به نسبت جمعیت خود شهدای بسیاری تقدیم کردند. هر زمانی چنین گرفتاری باشد، دیگر مسئله اختلاف در ادیان مطرح نیست.
زرتشتیها در بخش حقیقت دین با مسلمین اشتراک دارند. میخواهیم انسانهایی زاینده و تولیدکننده خیر و نیکی باشیم. در دین ما و در همه ادیان، حقیقت یکی است و آن اینکه باید با دروغ جنگید. چون بزرگترین دشمن بشر دروغ است. اگر قرارمان را با امام حسین(ع) بر این بگذاریم که اندیشه و عمل ما یکی شود، شرایط متفاوت شده و بدیها از بین میرود.
گزارش از مرتضی اوحدی
انتهای پیام