محرم در شعر و ادب فارسی/ ۱۷
فیلم | چگونه نگاه شاعرانه با حفظ شأن اهل بیت(ع) جمع می‌شود
اسماعیل امینی در هفدهمین برنامه «محرم در شعر و ادب فارسی» می‌گوید: چگونگی نگاه به ماجرای مصائب اهل بیت(ع) و حفظ شأن عزاداری و اندوه، شکوهمندی و عظمت مقام آن بزرگان، نشان دهنده کار کسی است که با کتاب و منابع معتبر انس دارد و شعرهای خوب بزرگان را با تأمل خوانده است.
به گزارش ایکنا؛ اسماعیل امینی، شاعر و پژوهشگر ادبیات آیینی، در هفدهمین برنامه «محرم در شعر و ادب فارسی» که به ارائه گزیده و گلچینی از سروده‌های عاشورایی و آیینی شاعران کهن و معاصر اختصاص دارد، به بازخوانی شعری از مبین اردستانی پرداخت و نکته‌هایی از آن بیان کرد که متن آن را در ادامه می‌خوانید:
شعری از مبین اردستانی از کتاب «لحظه‌های بی‌ملاحظه» می‌خوانم. این شعر در ستایش حضرت زینب(س) سروده شده و زبان و بیان باطراوتی دارد و یک نوع نگاه مودب و با متانت و در عین ظریف و دقیق و شاعرانه به واقعه کربلا و وقایع پیش از آن دارد. از این منظر، این شعر الگوی مناسبی برای شاعران جوانی است که دوست دارند در مدح و منقبت معصومین(ع) بسرایند. عنوان شعر «در مدار باوفایی» است.
بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
با محمد زخم خوردی، با علی فرقت شکافت
مصطفایی زیستی و مرتضایی زیستی
دم به دم با پهلوی مادر شکستی در خودت
لحظه‌ها را در تبِ داغِ جدایی زیستی
خون‌جگر بودی تمامِ عمر از زهر جفا
مجتبایی، مجتبایی، مجتبایی زیستی
بی‌زمان در بارگاه قدس، با عشق حسین
پیش از آنی که به این دنیا بیایی زیستی
آمدی از جان عالَم خود پرستاری کنی
دور او هر لحظه گشتی و فدایی زیستی
بار‌ها تیرِ سه‌شعبه با گلویت خون گریست
با علی‌اصغر در اوجی کبریایی زیستی
هرچه تشنه با حسینت سر بریدند از قفا
شکر کردی دم به دم خونِ خدایی زیستی
غیرِ زیبایی ندیدی در بلاباران عشق
از اَلَستِ عاشقی قالوا بلی‌یی زیستی
نذرِ شکرِ بی‌شکایت بر درِ تسلیمِ محض
سر نهادی البلاءُ للولایی زیستی
از نیستان دور ماندی داغِ غربت بر جگر
در هوای ناله‌های نینوایی زیستی
خطبه خواندی حیدری از مصحفی آتش به جان
هم‌نَفَس با آیه‌های روشنایی زیستی
نورِ چشمِ آفرینش هم تو بودی از ازل
تا ابد بَدرُالدُّجا شمسُ‌الضُّحایی زیستی
عالَمی دیگر مگر سازند و از نو آدمی
تا عیان گردد که بودی و کجایی زیستی
پر بزن، وقتِ پریدن آمد ای که سال‌ها
در قفس هر لحظه با شوقِ رهایی زیستی
این نوع نگاه به ماجرای مصائب اهل بیت(ع) و اندوهی که همراه خاندان رسول الله(ص)، علی(ع) و امام حسین(ع) است و همچنین نگاهی که ضمن حفظ شأن عزاداری و اندوه شکوهمندی و عظمت مقام آن بزرگان را در کلماتش ترسیم می‌کند، حاصل کار کسی است که با کتاب و منابع معتبر انس دارد و شعرهای خوب بزرگان گذشته را با تأمل خوانده و هنر سخنوری و شاعری را توانسته با نگاه باطراوت و با کلمات جدیدتر و تصاویر بدیع، این‌گونه بیان کند که وقتی آن را میخوانیم هم ظرافت و زیبایی سخن و هم انسی که این شعر با متون پیش از خود دارد، جذبمان می‌کند. اشارات بسیار زیادی نیز در این شعر هست که نمونه خوبی است برای اینکه نشان دهیم شعر چگونه هم می‌تواند متکی به سنت‌ها و همچنین بدیع، تازه و باطراوت باشد.
انتهای پیام مطالب مرتبط
