به گزارش ایکنا؛ اسماعیل امینی، شاعر و پژوهشگر ادبیات آیینی، در بیست و یکمین برنامه «محرم در شعر و ادب فارسی» که به ارائه گزیده و گلچینی از سرودههای عاشورایی و آیینی شاعران کهن و معاصر اختصاص دارد، به بازخوانی شعری از حسین اسرافیلی از کتاب «شرحه شرحه آتش» پرداخت و نکتههایی از آن بیان کرد که متن آن را در ادامه میخوانید:
استاد حسین اسرافیلی، علاوه بر اینکه در شعر حماسی، عرفانی و تغزلی از سرآمدان است، در حوزه شعر عاشورایی نیز شخصیت شناختهشده و صاحب کسوت و پیشینه درخشان هم در زبان فارسی و هم ترکی است و آثار بسیار خلاقانه، استوار و سخته در این زمینه دارد.
این شاعر اگر چه برخلاف رسم زمانه چندان اهل عرضه آثار خود نیست، اما برای کسانی که اهل سخن، نکتهسنج و سخنشناس هستند، شناخته شده است.
یکی از خدماتی که استاد اسرافیلی داشته، در سالیان دهه ۶۰ و ۷۰ تعداد زیادی شاعران جوان را پرورش داده و برای آنها معلمی کردهاند که بسیاری از آنها خود از شاعران صاحبنام هستند. بخشی از منظومه عاشورایی وی را میخوانم:
گفت با یاران خود کای همرهان
ای شما یاران من در کاروان
عرصه عشق است این صحرا و دشت
تیر از حلقوم من خواهد گذشت
چون برآید صبح از چشم افق
عشق خواهد کرد میدان را غرق
کربلا در فصل سرخ برگریز
میشود از خون مردان موجخیز
زخم خواهد بود و شوق بالمان
تیغ خواهد کرد استقبالمان
هر کسی شایسته این درد نیست
عشقبازی کار هر ولگرد نیست
درد باید سینه سوز و جانگداز
تا شود بر وصل جانان چارهساز
هر که سوزش نیست از عشق و جنون
پا نهد زین حلقه آتش برون
باز گیرد راه خود در نیمه شب
ماندن اینجا عشق را دارد طلب
دمدم این نای از دمهای اوست
های و هوی روح از هیهای اوست
این ابیاتی که خواندم، اشارات و تلمیحاتی به ابیات مثنوی معنوی است که برخی به صورت تضمین و برخی نیز به صورت اشاره است.
سر من از ناله من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
انتهای پیام