به گزارش ایکنا، تجلیل از مقام شامخ معلمان، اساتید و افرادی که برای ترویج قرآن و عترت، زحماتی را متقبل شدهاند، وظیفهای است که نمیتوان از آن شانه خالی کرد. بزرگداشت و بیان آثار و رفتار این افراد نه تنها قدردانی کوچکی از زحمات بیشائبه آنان است، بلکه برای نسل فعلی و جوانان این مرزوبوم آموزنده و راهگشاست؛ کسانی که عمری را بدون چشمداشت به آموزش و ترویج کلام وحی گذراندهاند و به حق نام خادمالقرآن بر آنان نهادهاند. برخی از این بزرگان چهره در خاک کشیدهاند که نگاه کوتاهی به زندگی آنها خواهیم داشت. زندهیاد کریستین بونو(یحیی علوی) از جمله این افراد است.
اندیشمند کریستین بونو(یحیی علوی) در سال 1337 در کشور آلمان دیده به جهان گشود. وی که اصالتاً فرانسوی است به سبب موقعیت شغلی پدر تا 10 سالگی در الجزایر و آلمان زندگی کرد، اما پس از آن راهی استراسبورگ فرانسه شد و تحصیلات خود را تا اخذ دیپلم در همان شهر به انجام رسانید. اگرچه خانواده او مسیحی کاتولیک بودند، اما هیچگاه به خانوادهای مذهبی شهرت نداشتند به همین جهت کریستین و برادرش نیز از تربیت مذهبی خاصی برخوردار نبودند. همین موضوع سبب شد تا کریستین در وجود خود شوقی وصفناپذیر را برای کشف دنیاهای جدید احساس کند.
بیشتر بخوانید:
او ابتدا در سن 16 سالگی عملاً هیپیگری را تجربه کرد و سپس با مطالعه انجیل مجذوب مذهب مسیحیت شد، اما نتوانست برای اجرای تعالیم این کتاب در دنیای مسیحیت و به ویژه در کلیسا محمل شایستهای را بیابد. به همین دلیل میل به ادیان شرقی همچون هندو و بودا کرد و به مطالعه منابع مذهبی این ادیان پرداخت. در 22 سالگی با آثار رنهگنون آشنا شد. مطالعه نظریات این فیلسوف شهیر فرانسوی به ویژه در عرفان تطبیقی جاذبه فراوانی برای کریستین به همراه داشت تا جایی که پاسخ بسیاری از ابهامات ذهنی خود را از این طریق به دست آورد.
کریستین در سال 1979 به دین اسلام مشرف شد و در پی آن به تحصیل در رشته زبان و ادبیات عرب و اسلامشناسی در دانشگاه پرداخت. در همین هنگام با آثار دیگر فیلسوف معاصر فرانسوی یعنی هانری کربن که در زمینه شناساندن عقاید و عرفان شیعه به غرب تلاش چشمگیر و مؤثری را مصروف داشته بود، آشنا شد. در واقع علاقه او به ایران و مذهب شیعه در همین سالها شکل گرفت. در سال 1981 با احمد حمپاته، عارف آفریقایی و از رؤسای سلسله تیجانیه ملاقات و با راهنمایی او مذهب شیعه را برگزید و از آن زمان به بعد نام «یحیی علوی» را بر خود گمارد.
یحیی علوی در سال 1982 دوره فوق دیپلم را در انستیتو ملی زبانها و تمدنهای شرقی به پایان رساند و در همان سال دوره کارشناسی و آنگاه کارشناسیارشد را در دانشگاه سوربن آغاز کرد. پایاننامه او اختصاص به کتاب «جواهر المعانی» شیخ احمد تیجانی داشت که در سال 1984 با موفقیت از آن دفاع کرد.
علوی در سال 1987 مدرک پروفسور اگرژه را به دست آورد و شروع به تدریس زبان عربی کرد. ادامه تحصیل او در دوره دکتری دانشگاه سوربن از سال 1989 آغاز و در سال 1995 با دفاع از رسالة وی در این دوره با عنوان «الهيات در آثار فلسفی و عرفانی امام خمینی(ره)» به پایان رسید. همین اثر چهار سال بعد یعنی در سال 1999 به عنوان پژوهش برتر سال در ایران انتخاب و معرفی شد. او برای تألیف و نگارش رساله یاد شده از سال 1991 به ایران سفر کرد و به مدت هفت سال از محضر سید جلالالدین آشتیانی در مشهد مقدس و در زمینه فلسفه و عرفان اسلامی کسب فیض کرد. شوق او به حضرت امام علیبن موسیالرضا(ع) موجب گشت که یحیی علوی از همان زمان همجواری با بارگاه حضرت را اختیار کند.
علوی ترجمه قرآن کریم به زبان فرانسه را در دست گرفت که جلد اول آن شامل سورههای حمد و بقره با همکاری مرحوم دکتر جواد حدیدی در سال 2000 به چاپ رسید و علوی نیز به سبب همین تألیف در کنار آن مرحوم در سال 2001 (1380ه.ش) از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان خادم برگزیده قرآن کریم شناخته شد.
شایان ذکر است فیلسوف بزرگ «یحیی علوی»، اندیشمند برجسته و عضو فرانسوی مجمع جهانی اهلبیت(ع) که برای انجام برنامه تبلیغی ماه محرم عازم قاره آفریقا شده بود، متأسفانه دوشنبه، چهارم شهریور 1398 در کشور «ساحل عاج» دچار حادثهای دریایی شد و دار فانی را وداع گفت.
علیرغم تلاشهای زیاد به منظور انتقال پیکر فیلسوف «یحیی علوی» به ایران، این امر میسر نشد و پیکر پاک او در پایتخت ساحل عاج تشییع و به خاک سپرده شد. در مراسم تشییع و خاکسپاری وی در قبرستان مسلمانان آبیجان (Abidjan)، همسر مرحوم بونو دهها تن از شیعیان و محبان اهل بیت(ع) حضور داشتند و پیکرشان در کنار مزار مرحوم «احمد حمپاته» ـ عارفی آفریقایی بود که بونو تحت تأثیر او به مذهب تشیع مشرف شد ـ آرام گرفت.
اثر این فیلسوف گنجینهای است که تا بهحال در زبانهای دیگر نظیری ندارد و دارای پنج بخش است: