چه کسانی باید خواندن قرآن را متوقف کنند + فیلم

به گزارش ایکنا، مجموعه درس‌گفتارهایی با عنوان «مشقی برای قرآن‌خوانی؛ اصلاح رویکرد رجوع به قرآن» ویژه ماه مبارک رمضان در ۳۰ قسمت تهیه شده است که شش قسمت آن با تدریس احمدرضا اخوت، پژوهشگر قرآنی ارائه شد و از قسمت هفتم تا دوازدهم این موضوع را با تدریس رضا دژبخش، کارشناس قرآنی و مسئول مدرسه تزکیه و تعلیم دانشگاه تهران، خواهیم داشت. در ادامه متن و فیلم سخنان ایشان را بخوانید و ببینید؛

«بسم الله الرحمن الرحیم

ماه رمضان ماه قرآن است و ان‌شاء‌الله خداوند به ما توفیق دهد در این ماه رمضان اینقدر احساس نیازمان به قرآن پررنگ شود که بعد از آن از دامن قرآن بیرون نرویم و یک ارتباط دائمی با قرآن پیدا کنیم.

گفتیم که خواندن قرآن می‌تواند با خواندن بقیه متن‌ها فرق داشته باشد ولی باید فرقش در این جهت باشد که سطح بالاتری از خواندن را ما با قرآن داشته باشیم. برای اینکه بتوانیم قرآن را طوری بخوانیم که در ما رشد ایجاد کند، لازم است که حتماً نسبت به این متن احساس نیاز کنیم. تا نیازمان نسبت به قرآن پررنگ و فعال نباشد نمی‌توانیم از قرآن آنطور که شایسته است استفاده کنیم.

قرآن کتاب راهنمای ماست. اگر انسان از سر سیری سراغ قرآن برود، دریافت‌های لازم در فرد به وجود نمی‌آید. باید به این فکر کنیم که به سراغ قرآن رفتن ما بالاخره از یکی از این دو حال خارج نیست؛ یا کسی هستیم که قرآن از قبل در زندگی‌مان بوده و حضور داشته یا کسی هستیم که اولین بار با قرآن مواجه شدیم و زندگی ما خالی از قرآن بوده است.

اگر فرض اول است یعنی ما آدمی هستیم که از اول قرآن در زندگی‌مان بوده و ما انتخاب نکردیم بلکه در محیط، خانواده و جامعه‌ای به دنیا آمدیم که قرآن در زندگی ما از ابتدا بوده، خوب است که بررسی کنیم و ببینیم در زندگی‌مان چه چیز‌هایی تحت تأثیر قرآن است، یعنی سبک زندگی ما آیا اثرگرفته از قرآن هست یا نه؟ آرزوهایی که داریم چقدرش تحت تأثیر قرآن است، این نیاز به بررسی دارد. ارتباطی که ما با والدین و پدر و مادرمان داریم، ارتباطی که با اطرافیانمان داریم، برنامه‌هایی که در زندگی‌مان داریم، افق‌هایی که برای زندگی‌مان تعیین کرده‌ایم، مجموعه چیزهایی که در زندگی‌مان وجود دارد، بررسی کنیم و ببینیم چقدر تحت تأثیر قرآن است. اگر به این نتیجه رسیدیم که خیلی از ابعاد زندگی ما متأثر از قرآن هستند، می‌توانیم این سؤال را از خودمان بپرسیم که نمی‌خواهیم وقتی این همه تأثیر مثبت و خوب از قرآن گرفتیم حالا بیشتر از قرآن بهره‌مند شویم؟

اگر هم واقعاً به این نتیجه رسیدیم که قرآن در زندگی ما بوده ولی فایده‌ای برای ما نداشته بهتر است خواندن قرآن را متوقف کنیم، واقعاً و بدون تعارف اگر کسی بررسی کرد و دید که قرآن در زندگی‌اش بوده اما بی‌فایده بوده، قرآن نخواند. ولی اگر دیدیم قرآن آنقدری که بوده فایده داشته خب این نیاز ما را برای اینکه استفاده بیشتری از قرآن کنیم، فعال می‌کند.

یا اینکه فرض دوم، یعنی به هر دلیلی قرآن در زندگی ما نبوده و اصلاً در زندگی‌مان طوری زندگی کردیم که انگار اصلاً با قرآن کاری نداشتیم، جوری زندگی کردیم که انگار قرآن کتاب راهنمای زندگی ما نبوده است، خب حالا بیاییم از ابتدا ببینیم که در زندگیمان چه نیازهایی داریم و برای کدام بخش از این نیازها راه‌حل‌های مشخص، روشن و شفافی نداریم، ببینیم قرآن چطور می‌تواند به رفع نیازهای ما کمک کند.

با توجه به اینکه افرادی هستیم که قرآن داریم، یعنی جزو آن دسته کسانی هستیم که کتاب به ما داده شده و به قول خود قرآن جزو آن افرادی هستیم که به دور از کتاب خدا نیستیم و در زندگی‌مان کتاب خدا حضور دارد، به نسبت چنین وضعیتی ما خیلی خودمان را بی‌نیاز از قرآن می‌بینیم، اصلاً این نیاز در ما فعال نیست. به اشکال‌ مختلف نیاز داریم برای خواندن قرآن این نیاز را در خودمان فعال کنیم.

شاید باور نکنیم که خیلی از مشکلاتی که در زندگی ما وجود دارد و نمی‌توانیم آن گره‌ها را باز کنیم با راهنمایی‌هایی قرآن برطرف می‌شود، شاید باور نکنیم که قرآن پاسخگوی همه نیازهای ماست.

در چند عبارت ساده این را بگویم، نیازهای ما یا نیازهای معنوی یا نیازهای مادی هستند. نیازهای معنوی ما را قرآن به طور مستقیم برطرف می‌کند، نیازهای مادی را باید خودمان با توانمندشدنمان برطرف کنیم، چیزی که می‌تواند ما را توانمند کند یعنی قرآن است که می‌تواند توان‌های ادراکی و رفتاری ما را شکوفا کند و به این واسطه باعث برطرف شدن نیازهای مادی ما شود. رافع نیازی در زندگی ما مثل قرآن نیست، باید این احساس نیاز به قرآن در وجودمان فعال شود تا بتوانیم آنطور که شایسته قرآن است، آن را بخوانیم.»