محمدرضا کریمزاده، از آزادگان دفاع مقدس و دبیر هفتمین همایش کشوری «تکریت 11» درگفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه تمام مراسم تحویل سال در اردوگاه اسیران تکریت 11 به تلاوت قرآن و تعارف شیرینی ترکیبی از نان خشک وشکر خلاصه میَشد، عنوان کرد: عید نوروز در اردوگاه تکریت لباس نو برای پوشیدن نداشتیم ولی سعی میکردیم لباسمان تمیز باشد. برای دیدوبازدید به آسایشگاههای دیگر اردوگاه میرفتیم و شیرینی پذیرایی ما نان خشک پودر شده و شکر زده بود. البته درسالهای نخست اسارت شدیدترین شکنجهها برما اعمال میشد و حتی دو نفرنمیتوانستند کنار هم بنشینند و صحبت کنند و درسالهای آینده اوضاع بهتر شد.
کریمزاده افزود: تلاوت قرآن در لحظه تحویل سال به ما آرامش میداد و رنج اسارت را کم میکرد.
وی توضیح داد: اردوگاه اسیران تکریت 11 در 15 کلیومتری شهر تکریت در استان صلاحالدین عراق و محل تولد صدام واقع شده که شامل سه قسمت بود. قسمت اصلی حدود 1200 تا 1400 اسیر ایرانی را شامل میشد و ملحق یک که حدود 600 نفر و ملحق 2 که نامشخص است. اسرای تکریت 11 در کربلای 4 و 5 و عملیاتهای بعدی اسیر شده بودند و حدود 4 سال و حداقل دو سال سابقه اسارت داشتند. تکریت 11 یکی از فعالترین اردوگاههای اسرای ایرانی بود که در آخرین روز اسارتشان نماز جماعت 1000 نفره خواندند.
کریمزاده هدف از برگزاری همایشهای کشوری را گردهم آوردن آزادگان تکریت و تجدید پیمان آنها با رهبر معظم انقلاب اسلامی عنوان کرد و گفت: شعار این همایش در مرداد سال 94 «دیروز شهدای غواص، امروز اسرای غواص، رهسپاریم با ولایت تا شهادت» انتخاب شد و سال 95 قرار است این همایش در یزد برگزار شود.
وی عنوان کرد: اسرای اردوگاه تکریت چهار سال از 1365 تا 1369 در بدترین شرایط بدون امکانات بهداشتی و زیر سختترین شکنجهها به سر بردند.
کریمزاده افزود: در عین حال در لحظه آزادی فرمانده اردوگاه عراقی گفت که نفهمیدیم ما اسیر شما بودیم یا شما اسیر ما بودید و این به دلیل تاثیرپذیری سربازان و نگهبانان اردوگاه از اسرای ایرانی بود.