گزارشی از مسابقات دعاخوانی؛
رقابت‌هایی پر از معنویت اما در حاشیه / پایان رقابت دعاخوانان
گروه مسابقات: رقابت‌های رشته دعاخوانی مسابقات سراسری قرآن به کار خود پایان داد؛ رقابت‌هایی که در سالنی نسبتاً جمع و جور در حاشیه سالن اصلی مسابقات سراسری قرآن برگزار شد و در آن شرکت‌کنندگان در یک اجرای کمتر از چهار دقیقه‌ای تلاش داشتند تا هر چه در چنته دارند را رو کنند.
به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا) به ارومیه، رقابت‌های رشته دعاخوانی چهلمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم که از ساعت 16 امروز 11 شهریورماه آغاز شده بود تا قبل از اذان مغرب به افق ارومیه به کار خود پایان داد.
در این مسابقات که از صحن اصلی رقابت ها تا حدود زیادی به دور مانده است، سالنی کوچک اما پر از معنویت میزبان دعاخوانان برتر کشور شده است. وسعت سالن یارای ایستادن در برابر این حجم از دعاهای پر از فضیلت را ندارد و هر لحظه بیم آن می رود سقف دل برای عروج شکاف بردارد.
حال و هوای سالن شماره دو معنوی تر از سالن شماره یک است. اینجا پر از صداهای خاطره انگیز است، خاطراتی که انسان را دور می کند از فضای «صفر و یک» و دنیای مجازی‌ای که دور خودمان کشیده ایم، اینجا صداهایی طنین انداز شده است که حس می کنی تا پیش از این بارها شنیده شده، انگار صدای اسطوره های دعاخوانی مان چند سالی جوان تر شده و حالا در این برهه از زمان در این سالن کوچک برای گوش هایمان لالایی می خوانند.
هر شرکت کننده ای صدای یک دعاخوان پیشکسوت و صاحب نام را در ذهن تداعی می کند هر چند برخی هم تلاش دارند مقداری متفاوت بخوانند اما ته قرائتشان رگه هایی از لحن اساتید اسطوره به گوش می‌خورد.
حاضران در سالن مسابقه که کمتر از 20 نفر هستند هر کدام با تمام وجود سر فروبرده اند در دعایی که قرائت می شود. دعاهایی که برای این دوره از مسابقات با محوریت ذکر ایام هفته در نظر گرفته شده است و این مقداری کار را برای شرکت کنندگان راحت کرده است.
دور بودن این سالن از تمرکز رسانه ای مسابقات باعث شده تا مجری مسابقات مقداری خودمانی تر با شرکت کنندگان باشد و شاهد خوش و بش های گاه و بی گاه او با حاضران در سالن مسابقات باشیم.
اینجا و در این سالن که اتفاقاً هیچ کدام از مسئولان در آن حضور نداشتند، سیستم صوتی مقداری ضعیف به نظر می رسد در حدی که کمترین سروصدایی از طرف اندک حاضران در سالن می تواند تمرکز دعاخوان را به هم بزند، با این وجود اما ضعف سیستم صوتی در آن حد نیست که معنویت سالن را تحت تاثیر قرار دهد.
در این سالن کوچک که به دور از پخش زنده تلویزیونی است و کل ظرفیتش کمتر از 100 نفر به نظر می رسد چهار دوربین کاشته شده است تا تمام جوانب اجراها را زیر نظر داشته باشند.
اینجا همه مهربانانه در کنار هم دعاها را زمزمه می کنند و هر شرکت کننده بعد از اجرای حدوداً سه دقیقه ای خود، بلافاصله جای خود را نفر بعدی می دهد تا او هم کمتر از چهار دقیقه دعا بخواند. این فضای مهربانانه به حدی است که در اثنای مسابقات یکی از شرکت کنندگان که اتفاقاً از شهر میزبان مسابقات است، از هئیت داوران می خواهد که بدون نوبت اجرای خود را انجام دهد تا به اجرای تواشیح خود که در سالن شماره یک است نیز برسد، داوران نیز مهربانانه این کار را انجام می دهند و «حافظ وکیلی» به هر دو اجرای خود می رسد.
در بین قرعه های انتخاب شده، قرعه روز دوشنبه و پنج شنبه بیشترین فراوانی را در بین انتخاب هایی که بر اساس شانس است، دارد. قرعه ها داخل یک لیوان یک بار مصرف کاغذی – از همان نوع لیوان هایی که گفته می شود ضرر کمتری برای انسان دارد - قرار گرفته است و مجری هر بار دست را دراز می کند تا شرکت کننده از پایین جایگاه قرعه را بردارد.
در رشته دعاخوانی این دوره از مسابقات دو روحانی و یک نابینا نیز حضور داشتند که هر سه به زیبایی دعای خود را قرائت کردند. همچنین در این رشته یک قرعه دو بار در فهرست قرار گرفته بود که البته تاثیری در مسابقه و روند اجرای آن نداشت.
در نهایت نیز از 35 شرکت کننده این رشته تنها 32 نفر برای اجرا حاضر شدند و سه نفر که از استان های خراسان جنوبی، خراسان شمالی و همدان بودند به اجرای خود نرسیدند.
تا به این ترتیب شاهد پایان یافتن دوره دیگری از مسابقات دعاخوانی باشیم، رقابت هایی که معنویت خاصی به سالن محل برگزاری در هر دوره می دهد و در آن با اجرای حدود سه تا چهار دقیقه قرائت هر شرکت کننده برترین دعاخوان کشور مشخص می شود.
در این مسابقات که از صحن اصلی رقابت ها تا حدود زیادی به دور مانده است، سالنی کوچک اما پر از معنویت میزبان دعاخوانان برتر کشور شده است. وسعت سالن یارای ایستادن در برابر این حجم از دعاهای پر از فضیلت را ندارد و هر لحظه بیم آن می رود سقف دل برای عروج شکاف بردارد.
حال و هوای سالن شماره دو معنوی تر از سالن شماره یک است. اینجا پر از صداهای خاطره انگیز است، خاطراتی که انسان را دور می کند از فضای «صفر و یک» و دنیای مجازی‌ای که دور خودمان کشیده ایم، اینجا صداهایی طنین انداز شده است که حس می کنی تا پیش از این بارها شنیده شده، انگار صدای اسطوره های دعاخوانی مان چند سالی جوان تر شده و حالا در این برهه از زمان در این سالن کوچک برای گوش هایمان لالایی می خوانند.
هر شرکت کننده ای صدای یک دعاخوان پیشکسوت و صاحب نام را در ذهن تداعی می کند هر چند برخی هم تلاش دارند مقداری متفاوت بخوانند اما ته قرائتشان رگه هایی از لحن اساتید اسطوره به گوش می‌خورد.
حاضران در سالن مسابقه که کمتر از 20 نفر هستند هر کدام با تمام وجود سر فروبرده اند در دعایی که قرائت می شود. دعاهایی که برای این دوره از مسابقات با محوریت ذکر ایام هفته در نظر گرفته شده است و این مقداری کار را برای شرکت کنندگان راحت کرده است.
دور بودن این سالن از تمرکز رسانه ای مسابقات باعث شده تا مجری مسابقات مقداری خودمانی تر با شرکت کنندگان باشد و شاهد خوش و بش های گاه و بی گاه او با حاضران در سالن مسابقات باشیم.
اینجا و در این سالن که اتفاقاً هیچ کدام از مسئولان در آن حضور نداشتند، سیستم صوتی مقداری ضعیف به نظر می رسد در حدی که کمترین سروصدایی از طرف اندک حاضران در سالن می تواند تمرکز دعاخوان را به هم بزند، با این وجود اما ضعف سیستم صوتی در آن حد نیست که معنویت سالن را تحت تاثیر قرار دهد.
در این سالن کوچک که به دور از پخش زنده تلویزیونی است و کل ظرفیتش کمتر از 100 نفر به نظر می رسد چهار دوربین کاشته شده است تا تمام جوانب اجراها را زیر نظر داشته باشند.
اینجا همه مهربانانه در کنار هم دعاها را زمزمه می کنند و هر شرکت کننده بعد از اجرای حدوداً سه دقیقه ای خود، بلافاصله جای خود را نفر بعدی می دهد تا او هم کمتر از چهار دقیقه دعا بخواند. این فضای مهربانانه به حدی است که در اثنای مسابقات یکی از شرکت کنندگان که اتفاقاً از شهر میزبان مسابقات است، از هئیت داوران می خواهد که بدون نوبت اجرای خود را انجام دهد تا به اجرای تواشیح خود که در سالن شماره یک است نیز برسد، داوران نیز مهربانانه این کار را انجام می دهند و «حافظ وکیلی» به هر دو اجرای خود می رسد.
در بین قرعه های انتخاب شده، قرعه روز دوشنبه و پنج شنبه بیشترین فراوانی را در بین انتخاب هایی که بر اساس شانس است، دارد. قرعه ها داخل یک لیوان یک بار مصرف کاغذی – از همان نوع لیوان هایی که گفته می شود ضرر کمتری برای انسان دارد - قرار گرفته است و مجری هر بار دست را دراز می کند تا شرکت کننده از پایین جایگاه قرعه را بردارد.
در رشته دعاخوانی این دوره از مسابقات دو روحانی و یک نابینا نیز حضور داشتند که هر سه به زیبایی دعای خود را قرائت کردند. همچنین در این رشته یک قرعه دو بار در فهرست قرار گرفته بود که البته تاثیری در مسابقه و روند اجرای آن نداشت.
در نهایت نیز از 35 شرکت کننده این رشته تنها 32 نفر برای اجرا حاضر شدند و سه نفر که از استان های خراسان جنوبی، خراسان شمالی و همدان بودند به اجرای خود نرسیدند.
تا به این ترتیب شاهد پایان یافتن دوره دیگری از مسابقات دعاخوانی باشیم، رقابت هایی که معنویت خاصی به سالن محل برگزاری در هر دوره می دهد و در آن با اجرای حدود سه تا چهار دقیقه قرائت هر شرکت کننده برترین دعاخوان کشور مشخص می شود.
البته پیدا کردن خبرها تو ایکنا در مورد مسابقات سخته