به گزارش ایکنا از خوزستان، مرضیه محمدزاده، مؤلف و پژوهشگر تاریخ اسلام در ادامه جلسات مجازی خود با موضوع تبیین سیره رسول خدا(ص) در مورد صداقت و راستگویی ایشان، گفت: نه تنها یاران ایشان، شیفته این ویژگی پیامبر(ص) بودند، بلکه دشمنان ایشان نیز به این حقیقت اذعان داشته و صداقت ایشان را میستودند.
وی اظهار کرد: در همان اوایل بعثت، روزی بالای کوه صفا رفتند و با صدایی رسا خطاب به مشرکان فرمودند: اگر به شما گزارش بدهم، پشت این کوه، دشمنان موضع گرفته و قصد جان و مال شما را دارند، آیا سخن مرا تصدیق میکنید؟ همه گفتند: آری. ما از تو دروغی نشنیدهایم. میگویند خدیجه کبری(س) وقتی به حضرت پیشنهاد ازدواج میدهد، شیفته این ویژگی رسولالله(ص) است و به ایشان میگوید: من شما را به دلیل راستگویی، امانتداری، اخلاق نیک میستایم و مایلم همسرتان باشم.
این پژوهشگر تاریخ با اشاره به تصریح آیات الهی و تأکید کلمات قرآن بر صداقت و راستی و امانتداری رسولالله(ص)، گفت: برخی از آیات به این ویژگیها اشاره میکنند: «قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ» (انعام، 50): بگو به شما نمىگويم گنجينههاى خدا نزد من است و غيب نيز نمىدانم و به شما نمىگويم كه من فرشتهام جز آنچه را كه بهسوى من وحى مىشود پيروى نمىكنم. یا آیات سوم و چهارم سوره نجم: «وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى، إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَی» (نجم، 3 و 4) پیامبر هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید، آنچه میگوید چیزی به جز وحی الهی نیست و همچنین آیه یازدهم همین سوره: «مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى»: قلب در آنچه دید هرگز دروغ نگفت.
وی بیان کرد: در مورد امانتداری پیامبر اکرم(ص) گفته شده است پیش از بعثت به محمد امین مشهور بودند. از ایشان نقل شده است که فرمودند: «به خدا سوگند به حقیقت من در آسمان و زمین امانت دار هستم.» مشرکین به این امانتداری ایمان کامل داشتند و با وجود اینکه حضرت به رسالت رسیده بود، اشیاء مهم خود را نزد رسول الله(ص) به امانت گذاشته بودند و به همین دلیل وقتی عازم مدینه میشوند، حضرت علی(ع) را مأمور میکنند تا امانتهای مردم را به آنها برگرداند.
این پژوهشگر تاریخ ادامه داد: گفته شده است در جنگ خیبر که سال هفتم هجری رخ داد، آذوقه سپاه اسلام تمام شد، هنوز جنگ به پیروزی نرسیده بود، از نظر غذا آنقدر در مضیقه بودند که برای رفع گرسنگی از گوشت حیواناتی مثل اسب و قاطر که مکروه بود، استفاده میکردند، در این شرایط، چوپانی از یهودیان آمد که گوسفندانی را به سمت قلعههای خیبر میبرد، او نزد رسولالله(ص) آمد و ایمان آورد. چوپان به پیامبر(ص) گفت: این گوسفندان امانت مردم یهود هستند. اجازه بدهید، این امانت را به صاحبانش برگردانم و بهسوی شما بازگردم. رسولالله(ص) فرمودند: برو و این گوسفندان را به صاحبان آنها برگردان. در آیین ما خیانت به امانت یکی از بزرگترین جرمهاست. گفته شده است این چوپان، گوسفندها را به یهودیان بازگرداند و نزد مسلمانان بازگشت و به محض اسلام آوردن به شهادت رسید، در حالی که یک رکعت نماز نخوانده بود.
وی درباره توجه پیامبر(ص) به بیتالمال، گفت: یکی از اصحاب رسولالله(ص) «مِدعم» یا «مَدعم» نام داشت که غلام رفاعه بن زید بود، وقتی رسولالله(ص) به همراه یارانشان از خیبر به طرف مدینه باز میگشتند، مدعم وسایل رسولالله(ص) را از شتر پیاده میکرد، دشمن تیری به او میزند و کشته میشود. اصحاب دور او جمع شدند و گفتند بهشت برتو گوارا باد. رسولالله(ص) فرمودند: سوگند به کسی که جان محمد در دست اوست، زبانههای آتش از لباس او بلند است، چراکه لباسی که بر تن دارد، از بیتالمال بوده و او در امانت خیانت کرده است. حاضران از این سخن پیامبر(ص) سخت تحت تأثیر قرار گرفتند. یکی از اصحاب گفت: یا رسولالله(ص) قبل از تقسیم غنایم، من دو بند کفش از غنایم برداشتم. پیامبر(ص) به او فرمودند: اگر از دنیا رفته بودی، به همان اندازه آتش دوزخ در وجودت زبانه میکشید. دست خود را به سمت بیتالمال دراز نکنید.
انتهای پیام