نگاهی نو به داوری مسابقات سراسری قرآن از زبان مهدی دغاغله
مهدی دغاغله، داور بین‌المللی قرآن با اشاره به داوری چهل‌وچهارمین دوره مسابقات سراسری قرآن، گفت: در کشور پهناوری زندگی می‌کنیم که دارای فرهنگ، گویش‌ها و زبان‌های مختلف است، بنابراین نباید از همه قاریان بخواهیم که به یک شکل بخوانند؛ این یعنی کشتن استعدادها، یعنی خروجی مسابقات کل کشور یک مدل باشد.
مهدی دغاغله، داور بین‌المللی و پیشکسوت قرآنی، در گفت‌وگو با ایکنا از خوزستان ضمن اشاره به نحوه داوری در چهل‌وچهارمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم، اظهار کرد: در اینجا یک مطلب کلی درباره آنچه باید در مسابقات لحاظ شود و سعه‌صدری که داوران باید داشته باشند عرض می‌کنم. باید تلاش کنیم افق دید داورانی که در مسابقات داوری می‌کنند و حتی کمیته برگزار کننده فراتر از آن باشد که اکنون هست.
دغاغله با بیان اینکه داوران بخش تجوید به نمایندگان استان خوزستان می‌گویند شما محلی می‌خوانید و تجوید شما با تجوید متعارف مسابقه‌ای متفاوت است، افزود: باید اهداف و سیاست‌گذاری‌های کلی همواره در نظر گرفته شود که ما چه می‌خواهیم و به کجا می‌خواهیم برسیم، اصلاً مسابقات برای ما وسیله است یا هدف؟ حداقل این را به خودمان گوشزد کنیم تا بتوانیم راه را درست برویم.
این داور بین‌المللی مسابقات قرآن به مقایسه داوری در کشور مصر به عنوان پیشتاز در زمینه تلاوت و الگوی تمام دنیا در این عرصه پرداخت و تصریح کرد: مصری‌ها در فاکتورهای داوری که ما تحت عنوان تجوید، وقف و ابتدا و صوت و لحن در نظر می‌گیریم، با هم متفاوت هستند و تفاوت آنها تابع شرایطی همچون جغرافیا و مناطق مختلف است.
وی ادامه داد: همه داوران تجوید می‌دانند که تجوید شعبان صیاد با تجوید عبدالباسط و تجوید این دو با مصطفی اسماعیل و جنوب مصر با شمال مصر متفاوت است، اما آنچه که در اینجا مهم است این است که آنها اجتهادی عمل می‌کنند و نظرات همدیگر را محترم می‌دانند. اگر این تفاوت و اختلاف را در تاریخ بررسی کنیم، می‌بینیم منشأ اختلاف قرائات همین بوده است. مثلاً نظر ورش محترم است، نظر خلاد و حفص هم محترم است.
دغاغله بیان کرد: در کشور پهناوری زندگی می‌کنیم که دارای فرهنگ، گویش‌ها و زبان‌های مختلف است. داور باید سعه‌صدر داشته باشد و ضمناً دیدگاه تک‌بعدی نداشته باشد. پیش از این در گفت‌وگویی دیگر درباره اصطلاح «تجوید پایتخت» صحبت کردم. نباید از همه قاریان جمهوری اسلامی ایران بخواهیم که به یک شکل بخوانند. این یعنی کشتن استعدادها و ابداع، یعنی خروجی مسابقات کل کشور یک مدل باشد.
این پیشکسوت قرآن کریم با تأکید بر اینکه داور مسابقات قرآن باید گوشش نسبت به مخارج حروف در گوشه و کنار کشور آشنا باشد و مقبولیتی برای تمام تلفظ‌ها قائل شود، افزود: این فقط در تجوید نیست، در صوت و لحن و وقف و ابتدا هم همین‌طور است؛ چون نظرات متفاوت است، کسی نباید اصرار بر نظر خود کند. هر چه سطح مسابقات بالاتر برود داور باید باسوادتر و دامنه معلوماتش بیشتر باشد. وقتی داور بین‌المللی باشد باید با لهجه سودانی، لهجه خلیجی، شمال آفریقا، عرب و غیر عرب آشنا باشد و قاریان زیادی را شنیده باشد تا همه چیز را غلط در نظر نگیرد و بخواهد همه را از فیلتر محدود خود رد کند. که در این صورت با مشکل جدی روبه رو می‌شویم.
وی در پایان اظهار کرد: در مسابقات سراسری قرآن کریم امسال، اکثر قاریان استان خوزستان سردرگم شدند و می‌گویند ما نمی‌دانیم تکلیفمان چیست؟ یعنی خود مجموعه استادان در تهران هم یک حرف نمی‌زنند. من از همکاران در داوری دعوت می‌کنم که نظرات یکدیگر را قبول کنند و به نظرات یکدیگر به عنوان داور احترام بگذارند چون اگر قرار باشد داوری به نظر داور دیگر حمله کند، خود را زیر سؤال برده است. ما وقتی به نظر یک داور احترام می‌گذاریم که از وسعت دید او مطلع باشیم. یک کانال باریکی در مسابقات درست کرده‌اند که همه باید از این کانال عبور کنند و این درست نیست. تلفظ فصیح یک مدل نیست، چند مدل است و باید همه را بشناسیم.
انتهای پیام
