پاسخ شکرآمیز به نعمت‌ها چگونه است؟
گروه فعالیت‌های قرآنی ــ جدای از غم و اندوه که برای مؤمن، مدرسه صبر است، شادی‌های این جهان نیز برای او کلاس شکر است. حضرت سلیمان(ع) یکی از نمونه‌های قرآنی است که با این منطق با نعمت‌ها مواجه می‌شود.
به گزارش ایکنا از خوزستان، وقتی انسان مجهز به منطق مبدأ و معادشناسی می‌شود، هیچ حادثه‌ای را به صورت مستقل تلخ یا شیرین، نمی‌بیند. از نگاه او همه این اتفاقات، عرصه‌ای برای آزمودن او است. این همان قاعده‌ای است که انسان مؤمن را در فراز و فرودهای این جهان؛ در رنج‌ها و شادی‌هایش استوار نگه می‌دارد.
جدای از غم و اندوه که برای مؤمن، مدرسه صبر است، شادی‌های این جهان نیز برای او کلاس شکر است. حضرت سلیمان(ع) یکی از نمونه‌های قرآنی است که با این منطق با نعمت‌ها مواجه می‌شود. آیت‌الله جوادی آملی در تفسیر تسنیم در این‌باره می‌نویسد: آنگاه كه يكی از شاگردان حضرت سلیمان در كمتر از چشم برهم زدن، تخت ملكه سبأ را از يمن به فلسطين آورد، بدون هيچ فخر و غروری در برابر اين نعمتِ الهی خضوع و شكرگزاری كرد و فرمود: اين از فضل پروردگار من است تا مرا با آن بيازمايد: «هذا من فضل ربّي ليبلُوَني ءأشكر أم أكفر»(نمل، 40).
به گفته این مفسر قرآن علم به اينكه هر حادثه‌ای، تلخ يا شيرين، آزمونی الهی است و خداوند به شاكران و صابران پاداش مثبت می‌دهد، مجالی برای خوشحالی بیش از حد يا نااميدی نمی‌ماند.
در همین سوره در آیات پیشین، وقتی حضرت سلیمان(ع) در مواجهه با وادی مورچگان، گفتار آنها را می‌شنود، شکر اولین موضوعی است که در نظر می‌آورد: «وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ» (نمل، 19) پروردگارا در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشته‌اى سپاس بگزارم و به كار شايستهاى كه آن را مىپسندى بپردازم.
به گفته مفسران شادی‌های این دنیا نیز امتحان است؛ به عبارتی نعمت بدون تکلیف نداریم و پاداشی که انسان در اثر موفقیت در یک امتحان به دست می‌آورد نیز آغاز یک آزمون دیگر است. براساس نگاهی که قرآن کریم به ما یاد می‌دهد نعمت‌ها باید وسیله‌ای برای نزدیکی و خدمت بیشتر به خداوند و انجام عمل صالح تلقی شوند و همواره انسان با نظر امانت به آنها بنگرد.
انتهای پیام
