ز درم اگر برانی در ديگرم نباشد

به گزارش خبرگزاری بين​المللی قرآن(ايكنا) از خوزستان ، یكی از زیباترین و توحیدی​ترین آیات قرآن كریم آیه​ پنج از سوره حمد است: «إیاكَ نعبُدُ و إیاكَ نَستَعینُ»: تنها تو را مى​‏پرستیم و تنها از تو یارى مى‏‌جوییم؛ آیه​ای​ كه هر روز در نمازهامان می​خوانیم و معنای بلند و ظرفیت بزرگی در كاهش رنج‌های انسان دارد.

با بیان این عبارت بلند در حقیقت تلاش می​كنیم و با فكر اندیشه خودمان كلنجار می​رویم كه همه(اسباب مادی) را از عرصه تأثیرگذاری در صحنه زندگی خود بیرون كنیم و یك رنگ و یك جهت شویم، به وحدت در اراده و عمل برسیم و عملی و ارداه​ای از سوي ما نباشد جز آنكه آنكه نظر و رضای او زیربنای آن باشد.

با این آیات در حقیقت زاویه اراده و عملمان را با او كم می​كنیم و به او می​رسیم. «ایاك نعبد» یعنی جز تو فرمانبر هیچ كس نیستیم و تنها نظر تأیید تو را می​خواهیم. این عبارات باید چنان به جانمان بنشیند و چنان در بیان آن صادق و راغب و معتقد باشیم كه هیچ جاهی را برتر و بالاتر از بندگی او نبینیم.

«و ایاك نستعین» یعنی منشأ امیدواری​هایم در زندگی تو هستی؛ از تو انتطار یاری دارم و به یاری رسانی تو باور دارم. تنها از تو یاری می​جویم چون می​دانم «ارحم الراحمین»، تنها تو هستی. پس تنها از تو یاری می​خواهم چون به حال من از خویش عالم​تری و بر برآورده ساختن نیازها و رفع غم‌هایم قدرت داری و بیش از همه به من مهر می​روزی.

علامه كمالی دزفولی ذیل این آیه بیان می​دارد: مؤمن با اخلاص تمام می​گوید: «ایاك نستعین». امیر مؤمنان در بخشی از مناجات خود با قاضی الحاجات فرمود: «و هنگامی كه مصیبت​ها بر ایشان ریزد، به پناهگاه یاد تو پناه برند چرا كه می​دانند مهار كارها همه در دست تو و آغاز صدور فرمان​‌ها امضای توست.

ز درم اگر برانی در دیگرم نباشد
همه عمر بسته بینم به تو راه بدگمانی(كمالی دزفولی.)