یکی از اتفاقاتی که ممکن است ایمان و خلوص انسان مؤمن را در انجام اعمال نیک تهدید کند، میل و علاقه او به تایید شدن و دیده شدن توسط دیگران است. این مساله از نگاه قرآن کریم آفت است و به مؤمنان در این باره هشدار داده شده است. خداوند در آیه ۲۶۴ سوره بقره میفرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ» ﺍی ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ! ﺻﺪﻗﻪﻫﺎﻳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻜﻨﻴﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛسی ﻛﻪ ﻣﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﺩم ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭد.
مراقبت از خود در برابر این میل، درسی است که لابه لای کلمات ائمه(ع) نیز یافت میشود. حضرت سید الساجدین(ع) در دعای ابوحمزه ثمالی که یکی از زیباترین دعاها برای سحرهای این ماه مبارک است، به ما یاد میدهند چگونه از خداوند در این مسیر یاری بخواهیم. حضرت عرضه میدارند خدایا کمک کن آنچه به وسیله آن در شبها و روزها به تو تقرب میجویم برای خودنمایی، ستایش جویی، خودفروشی و بزرگ منشی نباشد و در همین دعا در فرازی دیگر چنین طلب میکنند: خدایا قلبم را از خودنمایی و ستایش جویی پاک کن تا جایی که عمل من خالصانه برای تو باشد.
در دعای زیبای دیگری که برای سحرهای ماه رمضان وارد شده است، این عبارات درخشان را هم در طلب خلوص کارها برای خدا میبینیم:
«وَاَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ خَیر اَرَدْتُ بِهِ وَجْهَكَ فَخالَطَنی فیهِ ما لَیسَ لَكَ»: و از تو آمرزش میخواهم برای هر كار خیری كه در انجام آن ذات تو را قصد كردم ولی چیزهای دیگری هم در آن مخلوط گشت.
گاهی در کارهای خوبمان، از فرط کوچکی و نشناختن تو، از فرط ادراک فقیرانهمان نسبت به تو نگاهمان به سمتهای دیگر هم رفت و انتظار پاداش و تمجید غیر تو و جایگاه یافتن نزد غیر تو در دلمان جوانه زد. ما را برای نگاههایی که از تو به خطا رفت ببخش.
انتهای پیام