یکی از ویژگیهای محسنین در قرآن کریم، حلم و بردباری است. خداوند سبحان در بخشی از آیه 134 سوره آل عمران میفرماید: «وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ: خشم خود را فرو مى برند و از مردم در مىگذرند و خداوند نكوكاران را دوست دارد.»
پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) که تجسم آیات الهی هستند، صحنههای درخشانی در حلم ورزیدن نسبت به افراد و گذشت از آنها خلق کردهاند که تاریخ آنها را حکایت کرده است؛ گذشت پیامبر خدا(ص) در روز فتح مکه از مشرکانی که تا توانستند در آزار و اذیت ایشان کوتاهی نکردند، یکی از برگهای زیبای تاریخ اسلام است. گذشت حضرت امیرمؤمنان از افراد خطاکار در جنگها و همچنین ماجرای سقیفه صحنههای زیبایی هستند که باید با درنگ بیشتری در آنها نگریست و درس آموخت.
یکی از ویژگیهایی که درباره امام حسن مجتبی(ع) نیز در تاریخ ذکر شده است، حلم و صبوری ایشان است. حلم و گذشت ایشان چنان بود که به گفته مروان با کوهها برابری میکرد. در روایات نقل شده است که «از حضرت امام حسن علیه السلام پرسیده شد بردباری یعنی چه؟ فرمودند: بردباری عبارت از فرو بردن خشم و اختیار خودداشتن است» و امام خود قهرمان این صحنه بود.
یکی از مهمترین صحنهها در بروز این خصلت امام حسن مجتبی(ع)، جریان صلح با معاویه بود. امام مجتبی(ع) با علم همه جانبه به اوضاع آن روز و دوراندیشی، تصمیم به امری گرفتند که در آن معاویه را در گردنکشی و گستاخی آزاد بگذارد و او را به وسیله قدرتی که به دستش افتاده در معرض آزمایش عموم بگذارد. امام حسن(ع) در آن روز در صحنه فداکاری، نقش یک قهرمان نستوه و پایدار را در چهره مظلومانه یک از پانشسته مغلوب ایفا کرد(صلح امام حسن(ع)؛ پرشکوهترین نرمش قهرمانانه تاریخ؛ ترجمه سید علی خامنهای).
این علم وسیع امام است که ایشان را در مسیر حلم قرار میدهد. گفتهاند مروان حکم به امام مجتبی(ع) اهانت کرد. حضرت در پاسخ به او فرمود: تو را به خدا واگذار کردم. اگر آنچه درباره من گفتی راست باشد، خدا جزای خیرت دهد و اگر دروغ گفتی، خداوند پاداش دورغت را بپردازد. انتقام خدا از من شدیدتر است.
انتهای پیام