هدف آفرینش و تنظیم اولویت‌ها در زندگی

آزمون بودنِ صحنه آفرینش یکی از موضوعات مهمی است که در آیات متعددی از قرآن کریم مطرح شده است، از جمله در آیه دوم سوره مبارکه ملک که خداوند می‌فرماید: «الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ؛ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺯﻧﺪگی ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﺪﺍﻣﺘﺎﻥ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺗﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎی ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ‌.»

صحنه آزمایش و ابتلا بودن این جهان و تلاش برای اینکه در هر صحنه از زندگی بهترین عمل و شیوه را در پیش بگیریم، موضوعی است که در بسیاری از اوقات صرفاً به عنوان یک دانسته در پس ذهن ما می‌ماند و این بینش، کمتر در عمل و مواجهه ما با صحنه‌های مختلف زندگی ظهور و بروز یافته است.

این مسئله یکی از موضوعاتی است که معصومین(ع) در ضمن متون ادعیه ما را نسبت به آن آگاهی داده‌اند. اقتضائات زندگی و فراز و فرودهای آن بر اساس این آیه شریفه صحنه آزمودن انسان برای به کارگیری قدرت تعقل و قدرت استعانت او از پروردگارش است.

حضرت صدیقه طاهره(س) در دعایی که از ایشان نقل شده است به خداوند عرضه می‌دارند: «اللَّهُمَّ فَرِّغْنِي لِمَا خَلَقْتَنِي لَهُ وَ لَا تَشْغَلْنِي بِمَا تَكَفَّلْتَ لِي بِهِ؛ بار پروردگارا مرا برای آنچه برای آن خلق کرد‌ه‌ای فراغت ده و به آنچه که خود برای من به عهده گرفته‌ای مشغول نساز». همین معنا را در دعای مکارم الاخلاق از حضرت سیدالساجدین(ع) نیز می‌بینیم: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اکفِنِی مَا یشْغَلُنِی الِاهْتِمَامُ بِهِ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تَسْأَلُنِی غَداً عَنْهُ، وَ اسْتَفْرِغْ أَیامِی فِیمَا خَلَقْتَنِی لَهُ؛ بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست و گره هر کاری که فکرش مرا به خود مشغول داشته بگشای و مرا در کاری قرار ده که فردا مرا از آن بازپرسی می‌کنی و روزگارم را در آنچه از پی آنم آفریده‌ای مصروف دار».

معصومین(ع) در این دعاها تلاش کرده‌اند توجه ما را به آنچه برای آن آفریده شده‌ایم جلب کنند و این هشدار را بدهند که بسیار محتمل است در زندگی مشغول اموری شوی که تو را از راه اصلی که باید در آن طی مسیر کنی باز دارد. بسیار محتمل است روزها و سال‌های عمر خود را درگیر رفع و رجوع مسائلی کنی که قرار نیست جای اولویت‌‌های نخستین زندگی تو را بگیرد.  

کامله بوعذار، خبرنگار ایکنا خوزستان