حجت‌الاسلام حسین انصاریان در مورد حدیث معروف نبوی «أمّا ابنَتی فاطمةُ فإنّها سيّدةُ نِساءِ العالَمينَ مِن الأوّلِينَ و الآخِرِينَ» چنین شرح می‌دهد که ما باید شخصیت کل بانوان را پیش از حضرت زهرا(س) تا حوا و بعد از ایشان تا قیامت، از لحاظ فکر، عقل، اخلاق و ایمان بررسی کنیم. وزن معنوی حضرت فاطمه زهرا(س) در این مجموعه بیشتر است.

وجود مبارک صدیقه کبری (س) کسی بود که امیرالمومنین علی بن ابیطالب (ع) در آن نامه معروفی که به دربار معاویه نوشت، به وجود فاطمه زهرا (س) بالید و افتخار کرد. فرمود به اینکه: بنا نیست ما مفاخر خانوادگی خودمان را بشماریم، ولی حالا ضرورت ایجاب می‌کند که ما بعضی از مفاخر خانوادگی خود را ذکر بکنیم، و آن این است که ای معاویه! «منّا خیر نساء العالمین و منکم حماله الحطب». زنی که از خاندان ما بر می‌خیزد، «سیّده نساء عالمیان» می‌شود، زنی که از خانواده شما بر می‌خیزد، «حماله الحطب» است. او هیزم جمع می‌کند، آتش‌سوزی بکند، راه وحی را ببندد؛ ما سیّده نساء عالمیان تربیت می‌کنیم. [آیت‌الله جوادی آملی، درس خارج علوم القرآن، قم ؛ ۱۴۰۱/۰۳/۱۸]

عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با بیان اینکه اشاره به لقب « سیدة نسا‌ءالعالمین » زمانی که بدون اسم و قید می‌آید منظور حضرت فاطمه(س) گفت: «سیده» به معنی بزرگ و سرور است و «عالمین» به معنی جهانیان است (نه دو جهان). یعنی حضرت زهرا(س) سرور زنان جهان در همه زمان‌ها؛ هم زنان پیش از خود و هم زنان عصر خود و هم زنان بعد از خود تا قیامت هستند.